حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، نقطه‌ عطفی در تاریخ معاصر افغانستان بود و پیامدهای گوناگونی برای کشور در پی داشت.
جورج بوش، رییس‌جمهور وقت ایالات متحده امریکا، در یک سخنرانی اعلام کرد که تفاوتی میان کسانی که در این حملات دست داشتند و کسانی که به مهاجمان و گروه‌های هراس‌افگن پناه داده‌اند، قایل نیست.
او گفت: «به دستور من، نظامیان ایالات متحده حملاتی را بر تاسیسات هراس‌افگنی القاعده و رژیم طالبان در افغانستان آغاز کرده‌اند.»

با آن‌که افغانستان هزاران کیلومتر از محل حادثه فاصله داشت، اما به مرکز توجه جهانی تبدیل شد.
پس از نشست بن، اداره‌ موقت در افغانستان تشکیل شد و در سال ۱۳۸۲ قانون اساسی جدید تصویب گردید. بر این اساس، ساختار سیاسی تازه‌ای مبتنی بر انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی شکل گرفت.

در این دوره، میلیون‌ها کودک و جوانان به‌ویژه دختران، برای نخستین‌بار به مکتب و دانشگاه راه یافتند، تصویب قانون اساسی، تضمین حقوق شهروندی، رشد آزادی بیان، گسترش رسانه‌ها و آغاز پروژه‌های گوناگون از جمله دستاوردهای مهم این دوره به‌شمار می‌روند.

با این حال، دوره‌ بیست‌ساله‌ پس از حملات ۱۱ سپتمبر، پیامدهای منفی نیز به همراه داشت؛ از جمله جان‌باختن بیش از ۱۵۰ هزار نظامی و غیرنظامی، گسترش فساد اداری، نبود شفافیت در مصرف میلیاردها دالر کمک خارجی، وابستگی به این کمک‌ها، و ناامنی و جنگ مستمر.

در نهایت، با امضای توافق‌نامه دوحه و خروج کامل نیروهای امریکایی در تاریخ ۳۰ اگست ۲۰۲۱، حضور بیست‌ساله‌ نظامی نیروهای خارجی در افغانستان پایان یافت و امارت اسلامی افغانستان بار دیگر قدرت را در دست گرفت.

بی‌بی آمنه حکیمی
طلوع