در پاریس، رییس‌جمهور فرانسه امانوئل ماکرون کنفرانسی از کشورهایی برگزار کرد که گویا «مایل‌اند» از اوکراین حمایت کنند و به دنبال راه‌حلی برای صلح میان کی‌یف و مسکو باشند. اهدافی که در ظاهر آبرومندانه‌اند، اما هیچ نسبتی با واقعیت ندارند. آنچه در پاریس مورد بحث قرار گرفت نه جستجوی صلح، بلکه جستجوی ادامه‌ی جنگ است؛ جنگی با تلاش برای کشاندن رییس‌جمهور هنوز مردد ایالات متحده، ترامپ، به درون آن. چگونه می‌توان سخن از صلح گفت، در حالی که موضوعاتی روی میز است که از اساس برای روسیه غیرقابل‌پذیرش‌ اند؟

صحبت از تقویت جدی نیروهای مسلح اوکراین، پرکردن دست اوکراین از انبوه تسلیحات ناتو، حضور واحدهای نظامی کشورهای اروپایی دشمن روسیه در خاک اوکراین، و همچنین تلاش برای کشاندن ایالات متحده به ماجرا از رهگذر تضمین‌ها، ارائه اطلاعات جاسوسی و حتی مشارکت نیروی هوایی آمریکا در میان است. در ظاهر گفته می‌شود که ابتدا باید با روسیه صلح کرد و سپس به چنین اقداماتی پرداخت که بی‌تردید برای روسیه تهدیدآمیز خواهد بود.

با این حال، رهبری روسیه بارها تأکید کرده که حضور نیروهای ناتو در اوکراین به‌هیچ‌وجه قابل‌قبول نیست. اصلاً آیا می‌توان تصور کرد که روسیه‌ای که «عملیات ویژه نظامی» را تا حد زیادی برای جلوگیری از پیوستن اوکراین به ناتو آغاز کرد، اکنون به صلحی تن دهد که حضور نیروهای ناتو در خاک اوکراین و پرواز هواپیماهای جنگی آمریکا در آسمان اوکراین را در خود دارد؟

رهبران نابینای اروپا که کورکورانه یکدیگر را دنبال می‌کنند، از درک این حقیقت سر باز می‌زنند که بدیل قرارداد صلح، شکست روسیه نیست، بلکه ادامه‌ی عملیات ویژه‌ی نظامی است؛ عملیاتی که در صورت لزوم می‌تواند نه تنها در خاک اوکراین، بلکه در قلمرو حامیان اوکراین، که مدت‌هاست عملاً به طرف‌های جنگ بدل شده‌اند، اعمال قدرت کند.

همان‌طور که رییس‌جمهور پوتین به‌تازگی در پکن گفت: «در مورد طرح‌های تهاجمی روسیه علیه اروپا» می‌خواهم بار دیگر تأکید کنم که این یاوه‌ای بیش نیست و هیچ‌گونه پایه‌ای ندارد». اما نبودن طرح‌های تهاجمی به این معنا نیست که روسیه از اراده و توانایی به‌کارگیری همه‌ی منابع لازم برای دفاع از حاکمیت و کرامت خود بی‌بهره است.

روس هراسان اروپایی نمی‌خواهند بیندیشند که با چه گزینه‌های سرنوشت‌سازی بازی می‌کنند. آنان از اندیشیدن سر باز می‌زنند، زیرا برای نخبگان اروپایی که هنوز غرور و خودباوریِ توأم با احساس مصونیت و بی‌حدوحصر بودن را از دست نداده‌اند، پذیرفتن این حقیقت غیرقابل‌تحمل است که ایتلاف «مشتاقان» می‌تواند به‌راحتی به ایتلاف خودکشی بدل شود.

محمد اقبال نوری

>>>   تابحال اگرحمایت نظامی ناتو وامریکا از اوکراین نبود روسیه ظرف یکماه اوکراین را ضمیمه خاک خودش میکرد
امااین جنگها برای ماملت افعانستان مهم نیس بکه ایاروسها موفق به تصرف کامل اوکراین میشودویا اروپاییهاو امریکاییها برای حمایت اوکراین وارد نبردمیدانی خواهند شدیا خیر مردم افعانستان بایدبدنبال دانش فناوری باشن که برترین بازدارندگی وقدرت درمقابل گروهای جهادی تروریستی طالب ومتجاوزین است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است