کوچ اجباری ۲۵ خانواده هزاره در روستای «رشک» پشته غرغری ولسوالی پنجاب بامیان در مرکز افغانستان توسط طالبان و کوچی‌های مسلح، با واکنش‌های گسترده‌ مواجه شده و در راستای تبعیض سیاست و سیاست تاریخی غصب زمین هزاره‌ها دانسته شده است.
به گزارش شفقنا، هیأتی از طالبان و کوچی‌های مسلح روز دوشنبه این هفته به روستای رشک در پنجاب بامیان رفتند و ۲۵ خانواده هزاره را کوچ دادند تا خانه‌های آنان را کوچی‌ها تصرف کنند.
این هیأت که همراه با مأموران نظامی طالبان بود، لباس و اسباب و اثاثیه خانواده‌ها را از خانه‌های‌شان بیرون کشیدند و بر دروازه خانه‌ها قفل زدند.

این اقدام پس از فیصله‌ی یک دعوای حقوقی تاریخی به نفع کوچی‌ها از سوی طالبان، صورت گرفته است، فیصله‌ای که باشندگان بومی رشک آن را «ناعادلانه»، «تبعیض‌آمیز» و «ظالمانه» دانسته و رد کرده‌اند و در رد آن نیز چندین حکم از محاکم تمیز طالبان در کابل در دست دارند.
با این حال، عبدالله سرحدی، والی طالبان در بامیان که پشتون و اهل جنوب افغانستان است، دستور به کوچ اجباری این ۲۵ خانواده هزاره و تصرف خانه‌های آنان توسط کوچی‌ها داد و این دستور با زور تفنگ نظامیانش و کوچی‌های مسلح، اجرایی کرد.

«ظلم آشکار و نقض حقوق‌‌بشر»
نصیر احمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد این اقدام طالبان را «ظلم آشکار دانسته و محکوم کرده است.
آقای گفته است: «اقدام طالبان در کوچ اجباری باشندگان بومی ولسوالی پنجاب ولایت بامیان و غصب خانه‌ها و زمین‌های‌شان به نفع کوچی‌ها، نه‌تنها نقض آشکار حق مالکیت و کرامت انسانی است، بلکه مغایر با آموزه‌های روشن اسلام، اصول عدالت اجتماعی و تعهدات بین‌المللی در زمینه حقوق بشر می‌باشد.»
او افزوده است: «اسلام مالکیت مشروع را محترم شمرده و ظلم، اجبار و تصرف غیرقانونی اموال مردم را به شدت نهی کرده است. هیچ فرد یا گروهی حتی به نام دولت—حق ندارد خانه و زمین مردم را بدون فیصله محاکم مشروع و پرداخت بهای معادل آن به زور تصرف و به دیگران توزیع کند.»
سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد گفته است که برخورد تبعیض‌آمیز طالبان با شهروندان افغانستان، به‌ویژه در زمینه‌ی اسکان کوچی‌ها، نه‌تنها ناقض عدالت است، بلکه سبب تشدید شکاف‌های قومی، افزایش بی‌اعتمادی، و تقویت فضای خصومت و تفرقه میان مردم شده است.
فایق گفته است که «کوچی‌ها بی‌گمان بخشی از ملت افغانستان‌اند و باید مانند سایر شهروندان، در چارچوب قانون، عدالت و مشورت با ساکنان محلی برای‌شان زمینه زندگی فراهم گردد—نه از طریق زور، تهدید و جانبداری قومی.»
او اضافه کرده است که در نبود یک حکومت مشروع، قانون‌مدار و پاسخ‌گو، چنین فیصله‌ها نه تنها غیرقانونی و غیرمشروع‌اند، بلکه خطر تشنج، بی‌ثباتی و درگیری را در جامعه افزایش می‌دهند.

«مصداق پاکسازی قومی»
حزب شهروندان افغانستان کوچ اجباری باشندگان روستای رشک در بامیان را «مصداق پاکسازی قومی و بی‌خانمان سازی سیستماتیک» هزاره‌ها دانسته است.
این حزب با اشاره به سپردن خانه‌های هزاره‌ها به کوچی‌ها گفته است که «همگان می‌دانیم که کوچی‌گری در شکل کنونی آن، نه مسئله‌ای قومی یا سنتی، بلکه ابزاری تهدیدکننده برای وحدت ملی، عاملی برای تشدید بحران‌های اجتماعی و ماشین تبعیض قومی و اقتصادی است.»
حزب شهروندان افغانستان افزوده است:«این روند نه‌تنها هستی و معیشت مردم در بامیان و هزارستان را از میان می‌برد، بلکه پیامدهایی ویرانگر برای صلح پایدار، مشروعیت سیاسی و ساختار اجتماعی کشور به‌همراه دارد.»
این حزب گفته است: «ما کوچی‌گری مسلحانه و سازمان‌یافته را سیاستی ضدملی و بحران‌زا می‌دانیم که تنها به تعمیق شکاف‌های قومی و تخریب هم‌زیستی مسالمت‌آمیز منجر می‌شود.»
حزب شهروندان افغانستان گفته است که گروه طالبان باید مسئولیت مستقیم این بحران را بپذیرد و به حمایت آشکار و پنهان از حملات کوچی‌ها فوراً پایان دهد.
این حزب همچنین از از تمامی نیروهای سیاسی، مدنی، روشنفکران، و مردم عدالت‌خواه افغانستان – از هر قوم و مذهب – دعوت کرده که در برابر این ظلم سکوت نکنند و صدای مردم مظلوم در مجامع و پلتفرم‌های بین‌المللی باشند.
این حزب همچنین از سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری، اتحادیه اروپا و سازمان همکاری اسلامی خواسته که تجاوزات کوچی‌ها و نقض حقوق مالکیت مردم هزارستان را به‌عنوان مصداق پاک‌سازی قومی و بی‌خانمان‌سازی سیستماتیک بررسی و مستندسازی کنند، هیأت‌های حقیقت‌یاب مستقل برای بررسی میدانی فجایع انسانی در مناطق هزاره‌نشین تشکیل دهند و از حکومت طالبان بخواهند که به ظلم و سرکوب سازمان‌یافته علیه مردم پایان دهد.

«طالبان جز زبان زور نمی‌فهمند»
محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی مردم نیز کوچ اجباری هزاره‌ها در بامیان را محکوم کرده و آن را «خلاف شرع و عرف» دانسته است.
آقای محقق گفته است: «گروه طالبان در یک اقدام حساب شده و ظالمانه قریه ۲۵ خانه موسوم به رشک از توابع ولسوالی پنجاب بامیان را طی یک فیصله نمایشی که توسط عوامل و‌جواسیس طالبان انجام شده، به کوچی های مسلح پشتون تحویل دادند و به ساکنین قریه مذکور دستور کوچ دادند معلوم نیست این ۲۵ خانه که زمین های شان به کوچی های مسلح داده شده به کدام سر زمین مهاجرت کنند ، دو کشور همسایه هم که ظرفیت پذیرش مهاجرین شان لبریز است.»
او افزوده است: «این فیصله خلاف شرع و عرف در حالی صورت می‌گیرد که رویه قضائی در چنین موارد چنین است ، اگر کسی بالای زمینی خانه ساخته باشد ولو اینکه آن زمین غصبی واز کسی دیگر باشد ساختمان قیمت گذاری می‌شود قیمت زمین به طرف داده می‌شود برای اینکه بالفعل صاحب خانه ذی الید است و نباید بی سر نوشت شود ولی حاکمان فعلی طالبان هزاره های قریه رشک را از بالای زمین و خانه خودشان کوچ می‌دهند.»
آقای محقق گفته است: «با این رویه انسان به این نتیجه می‌رسد که بدون توجه به مقاومت میدانی با حرف تنها مشکل حل نمی‌شود چون طرف مقابل جز زبان زور زبان دیگری را نمی‌فهمد.»

محمد طاهر زهیر، والی پیشین بامیان نیز گفته است «کوچ اجباری ساکنان قریه‌ رشک ولسوالی پنجاب، به هر نیت و مقصدی که صورت گرفته باشد، یک ظلم آشکار در حق مردم بی‌پناه و مظلومی است که داد و صدای شان را هیچ کسی نمی‌شنود. این گونه رفتارها زورگویانه و تحریک آمیز است.»
او افزوده است: «اداره‌ حاکم، اگر خودشان دستی در قضیه ندارند باید، هرچه عاجل جلو این‌گونه اقدامات تحریک‌آمیز را گرفته و ساکنان متواری شده‌ی رشک را پس به خانه‌های شان برگردانند. کوچی‌ها به عنوان کسانی که ملکیت ساکنان رشک را غصب کرده، نباید از بابت اعمال فراقانونی و مجرمانه شان معافیت داشته باشند. آنان هر روز در هزارجات حادثه خلق می‌کنند. دیروز، ۲۵ خانواده را از رشک کوچ اجباری دادند و امروز یک جوان هزاره را بدون گناهی به قتل رساندند. »
آقای زهیر گفته است: «با کوچ دادن، قتل و جنایت، هیچ کسی و هیچ گروهی به مقصد نمی‌رسد. به جای مماشات با این نوع رویکرد، باید هر مجرمی پاسخگو ساخته شود.»
شهروندان افغانستان نیز به شدت این اقدام طالبان را محکوم کرده‌اند و آن را در راستای سیاست غصب زمین و کوچ اجباری هزاره‌ها دانسته است.

کد (9)

>>>   جولان کوچی‌ها در سایه عدالت طالبانی
هیچ تفاوت و توفیر معناداری میان طالبان و کوچی‌ها وجود ندارد؛ یعنی طالبان همان کوچی‌ها هستند و کوچی‌ها همان طالبانی‌اند که با استفاده از سلاح، مأمور اجرای نقشه‌ها و سیاست‌های فاشیستی حکمرانان پشتون در مناطق غیرپشتون‌ شده‌اند.

جولان کوچی‌ها در سایه عدالت طالبانی
منابع محلی در بامیان گفته‌اند که طالبان پس از یک فیصله حقوقی به نفع کوچی‌ها، باشندگان روستای رشک ولسوالی پنجاب را به کوچ اجباری وادار کرده‌اند. به‌ گفته‌ منابع، طالبان همراه با کوچی‌ها ۲۵ خانه در این روستا را قفل کرده و ساکنان آن را اخراج کرده‌اند.

همزمان با سفر معین امنیتی وزارت داخله طالبان به بامیان، منابع محلی تأیید کردند که روز دوشنبه، ششم اسد، هیئتی از طالبان شامل پولیس زن و مرد و کارمندان محاکم به روستای رشک رفته و از باشندگان خواسته‌اند خانه‌های خود را تخلیه کنند.

به گفته منابع، این هیئت همراه با کوچی‌ها وارد روستا شده، وسایل و اموال مردم را بیرون انداخته و تمامی خانه‌های روستا را قفل کرده است.

گزارش‌ها از بهسود نیز حاکی است که کوچی‌های مسلح یک جوان هزاره را هنگام مراقبت از زمین‌هایش هدف گلوله قرار داده و کشته‌اند.

این نشان می‌دهد که کوچی‌ها مورد حمایت مستقیم رژیم طالبان قرار دارند و در شرایطی که هیچ‌ یک از شهروندان افغانستان در سایه حکومت پلیسی طالبان حق حمل اسلحه را ندارد، کوچی‌ها آزادانه از سلاح استفاده می‌کنند و در سایه سکوت عدالت طالبانی به غصب و غارت و قتل و کشتار در مناطق مرکزی می‌پردازند و ساکنان بومی را آماج حملات مرگبار قرار می‌دهند.

حتی در مواردی که طالبان و محاکم وابسته به این رژیم نیز مستقیماً به دعاوی درسال میان کوچی های مهاجم و بومیان ورود کرده اند - مانند آنچه در بامیان رقم خورده- احکام صادره کاملاً به نفع کوچی‌ها بوده است. این تأیید می‌کند که طالبان در این زمینه کاملاً قومی و ایدئولوژیک عمل می‌کنند و حتی معیارها و شعارهای دروغین خود در حوزه اعمال شریعت را نیز آگاهانه و عمداً نادیده می‌گیرند.

در چنین وضعیتی، کوچی‌های مهاجم و مسلح در سایه مصونیتی که از طالبان دریافت می‌کنند، عقده‌های دیرینه خود علیه ساکنان بومی مناطق غصب‌شده را با بی رحمانه ترین و سبعانه‌ترین شیوه‌ها در قالب حملات خونین و غصب مستقیم املاک و اموال آنان فرومی‌نشانند. بنابراین این حقیقت تلخ را باید مورد تأکید مکرر قرار داد که هیچ تفاوت و توفیر معناداری میان طالبان و کوچی‌ها وجود ندارد؛ یعنی طالبان همان کوچی‌ها هستند و کوچی‌ها همان طالبانی‌اند که با استفاده از سلاح، مأمور اجرای نقشه‌ها و سیاست‌های فاشیستی حکمرانان پشتون در مناطق غیرپشتون‌ شده‌اند.

این رویکرد تازه نیست. در طول تاریخ قومی افغانستان، کوچی‌های مهاجم همواره در حاشیه امنیت و مصونیت قرار داشته و از حمایت ضمنی یا مستقیم رژیم‌های حاکم برخوردار بوده‌اند. از این منظر، کوچی‌گری یک معضل اجتماعی نیست، بلکه یک پروژه کاملاً قومی برای تأمین و تحقق اهداف تاریخی قومیت حاکم است.

در این میان، ساکنان مناطق مرکزی افغانستان همواره قربانیان اصلی بوده‌اند؛ کسانی که هیچ حمایت قانونی از مراجع رسمی دریافت نمی‌کنند و در دادگاه‌های تحت سیطره حاکمیت از هیچ حقی در برابر مهاجمان بیگانه برخوردار نیستند.

بدیهی است که وضعیت ساکنان بومی در برابر هجمه‌های مستمر کوچی‌های مسلح مورد حمایت حکومت طالبان، بسیار رقت‌انگیز و تأسف‌بار است و این بدون شک برای کشوری که در طول تاریخ خود از تنش‌ها و درگیری‌های قومی و مذهبی رنج برده بسیار دردناک و ناامیدکننده خواهد بود.

از جانب دیگر، همان‌گونه که در بالا نیز اشاره شد، این یک غده سرطانی در تاریخ مناسبات سیاسی و اجتماعی افغانستان است که طی سال‌های طولانی همچنان استمرار داشته و پایه ثابت بی‌ثباتی‌های اجتماعی و ناامنی‌های ناشی از تنش‌های قومی باقی مانده است.

با این حال، این واقعیت همچنان زنده است که علی‌رغم فشار و بی‌عدالتی سیستماتیک با حمایت رژیم‌های حاکم توسط کوچی‌های مهاجم علیه ساکنان بومی مناطق مرکزی افغانستان، هیچ قدرتی تاکنون نتوانسته پیوند و تعلق بنیادین مردم با املاک و اموال مشروع و قانونی‌شان در این مناطق را از میان ببرد و تلاش و مبارزه و ایستادگی آنان در برابر غاصبان بیگانه را متوقف کند.

به همین دلیل، کوچی‌گری همچنان یک معضل اجتماعی، سیاسی و امنیتی در افغانستان باقی مانده است و علی‌رغم تلاش حکومت‌های خودکامه و رژیم‌های نامشروع قومی برای تحمیل کوچی‌ها بر ساکنان بومی مناطق هدف، این پروژه ظالمانه همواره با شکست روبه‌رو شده است.

امروز نیز با وجود اینکه کوچی‌های مهاجم و غاصب با حمایت‌های پیدا و پنهان رژیم طالبان اقدام به غصب و غارت اموال و املاک ساکنان مناطق مرکزی می‌کنند، آنان را از خانه و سرزمین آبا و اجدادی‌شان می‌رانند و در صورت مقاومت، با گلوله‌های مرگبار هدف قرار می‌دهند، اما این تلاش مذبوحانه نیز در نهایت شکست خواهد خورد و مردم حق خود را از مهاجمان بی‌ریشه و بیگانه بازپس خواهند گرفت

>>>   Hamid Ariarman
من نمی‌دانم یک کشور سی‌ملیون جمعیتی چند ملیون کوچی دارد که در سیصد سال هیچ حکومتی نتوانسته برای‌شان جایگاهی ثابت پیدا و تعیین کند؟
یعنی چی که در قرن ۲۱ که انسان در حال شناخت نشانه‌های زندگی در مریخ است، هنوز در اف‌غانستان به نام کوچی زمین‌های سبز و نزدیک به آب حمله می‌کنند و مردم را کوچ اجباری می‌دهند.
این چه جنایت مزخرفی است؟
چه تئوری احمقانه‌ای است؟
بعد وقتی در برابر چنین سرکوبی سکوت می‌کنید و شاهد قتل و کشتار هزاره‌ها توسط کوچی‌ها هستید، چرا از اسرائیل انتقاد می‌کنید که زمین‌های فلسطینی‌ها را اشغال می‌کند؟
برای من کوچی و هزاره و پشتون و تاجیک و… انسان هم‌وطن هستند و حقوق مساوی دارند. ولی اگر حتا ده درصد جمعیت کشور کوچی بودند، در این سی‌صد سال باید در شهرها و روستاها جابه جا‌ می‌شدند و با آرامش زندگی می‌کردند.
به مکتب و درس و دانشگاه و بیمارستان دسترسی نسبی می‌داشتند.
خجالت آور است که در تمام این سه قرن شما با استفاده از این تئوری کثیف زمین‌های مردم را می‌گیرید.

>>>   مقصر ما هزاره ها استیم از طالب و کوچی هیچ گله نیست وقتی ما چشم دیدن پیشرفت یک دیگر ره نداریم وقتی به حقوق یک دیگر خیلی اوقات احترام نمی‌گذاریم وقتی متحد نیستیم فرق بین اوغان ها و سایر اقوام ای است که آنها متحد استن و پشت یکدیگر اما ما نیستیم برای همی آنها صدها سال است سرما حکومت میکنند و ما نظاره گر پایمال شدن حقوقمان استیم درحالی که یکی از بزرگترین اقوام افغانستان استیم حتی هزار نفر هم نداریم که از حقوقمان دفاع کنند بهانه مان ای است که سلاح نداریم ولی بلوچ ها و اوغان های پاکستان در حال جنگ با قدرتمندترین کشور اسلامی جهان است ما جرات جنگ با یک مشت شبه نظامی که تنها دارایی اش کلاشینکف است را نداریم پس چی گله کنیم از طالب یا کوچی یا... وقتی نمی‌خواهیم یا حتی می‌ترسیم از حقوق خود دفاع کنیم؟

>>>   اشکالی ندارد این نیزبگذرد .
زمانیکه حکومت تروریستی فاشیست طالبان نابودشد کوچی هابرای همیشه ازافغانستان اخراج خواهندشد

>>>   اینجا نظر آقای محقق خیلی جالب است کسی بیست سال در صندلی قدرت به اسم هزاره بود تا توانست مردم هزاره غارت کرد با دلارهای آمریکایی به ترکیه فرار کرد و هزاره را تنها گذاشت الان هم در کنار زنان خودش نشسته در ترکیه و برای مردم بامیان نگران است ..... محقق خلیلی سرور دانش و پیروانش

>>>   🕳👈 مردم (افغان=پشتونی ناقلین) که همیشه مردم (افغانجعل بی هویت هزاره) را به سرکوب شدن، شکنجه، نسلکشی، فرار، محروم ساختن و بالاخره به کوچ اجباری سوق داده و میدهد

>>>   نابودی حکومت طالب کار چندماه است به شرطی که غیر اوغان ها مثل زمان مزاری و احمد مسعود و دوستم برای حقوقشان بجنگند نه اینکه فقط د رسانه ها ادعا کنند بعد شکست طالب هم باید یک فکر اساسی د مورد ای کشور کرد اگه اوغان ها خوش دارند حکومت کنند د پشتونستان حکومت کنند دیگه اقوام خودشان حکومت خود داشته باشند وله ما چقدر به خاطر شما بسوزیم؟ از دست شما به ایران و پاکستان فرار میکنیم از آنجا کجا فرار کنیم؟میخواهیم افغانستان برویم کار نیست ما هم ایجاد نمیتوانید یعنی؟ مکاتب دخترانه هم که بسته کردید، اینترنت و برق هم که وضعیتش خوب میفتمید چطور است سرک کشی و سوخت و... هم اوضاعش خراب اینقدر افتخار میکنید که ما به زور حکومت میکنیم حکومت تان هم که زور نداره رتبه نظامی که چند سال پیش منتشر شده بود افغانستان رتبه ۱۱۵ قدرت نظامی دنیا بود دوره جمهوریت هم رتبه ۷۵ خو واقعا شما چطور مردمی استید؟ تعداد زیادی از خودتانم مهاجرید و سختی میکشید به ایران و پاکستان ولی باز دلتان به خودتانم نمیسوزه