انسان‌ها امروز بیش از هر زمان دیگری با میکروپلاستیک‌ها در ارتباط هستند. این ذرات ریز راه خود را به تمام اندام‌های بدن باز کرده‌اند، اما هنوز پاسخ قطعی درباره پیامدهای دقیق حضور این ذرات بر سلامت انسان وجود ندارد.
به گزارش بی‌بی‌سی جهانی، دانشمندان در مطالعه‌ای دریافتند که مصرف این ذرات از سال ۱۹۹۰ میلادی تاکنون شش برابر افزایش یافته است.
این جهش در مناطق مختلف جهان به‌ویژه امریکا، چین، بخش‌هایی از خاورمیانه، شمال افریقا و اسکاندیناوی مشاهده شده است.

طبق یافته‌های جدید، میکروپلاستیک‌ها در تقریبا تمام اندام‌های بدن انسان از جمله کبد، کلیه، طحال، مغز و حتی داخل استخوان‌ها یافت شده‌اند.
محققان چینی در اواخر سال ۲۰۲۴ این ذرات را در نمونه‌های استخوان و عضلات بیمارانی که تحت عمل جراحی تعویض مفصل قرار گرفته بودند، شناسایی کردند.
همچنین مطالعه‌ای در اوایل ۲۰۲۴ مشخص کرد میکروپلاستیک‌ها در پلاک‌های شریان کاروتید افرادی که بیماری قلبی-عروقی اولیه داشتند، وجود دارد.
نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که این افراد طی سه سال بعد، چهار و نیم برابر بیش از دیگران در معرض خطر سکته مغزی، حمله قلبی یا مرگ ناگهانی قرار داشتند.

ارتباط با زوال عقل؛
پژوهشگران دانشگاه نیومکسیکو دریافتند افرادی که پیش از مرگ دچار زوال عقل تشخیص داده شده بودند، تا ۱۰ برابر بیشتر از دیگران ذرات پلاستیکی در مغز خود داشتند.
متیو کمپن، استاد سم‌شناسی این دانشگاه و سرپرست این مطالعه، با اشاره به نتایج این تحقیق گفت: «ما شوکه شدیم.»
او افزود ذرات پلاستیکی ریز در گردش خون ممکن است با بهره‌گیری از متابولیسم بالای مغز و همراه شدن با چربی‌هایی که مغز برای تولید انرژی نیاز دارد، وارد سیستم عصبی مرکزی شوند.

آزمایش انسانی بی‌سابقه؛
در اوایل سال ۲۰۲۵، هشت داوطلب در آزمایشی تاریخی در لندن محلول میکروپلاستیک نوشیدند.
این آزمایش که نخستین مورد از نوع خود بر روی انسان به‌شمار می‌رود، با هدف بررسی نحوه جذب این ذرات در جریان خون انجام شد.
استفانی رایت، محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه امپریال کالج لندن، گفت: «ما می‌دانیم گرما و آب داغ بدترین سناریوها برای استفاده از پلاستیک هستند.»
تیم او شرایط متداول مصرف میکروپلاستیک‌ها مانند فرو بردن کیسه چای پلاستیکی در آب داغ یا گرم کردن مایعات در ظروف پلاستیکی را شبیه‌سازی کرد.

نگرانی‌ها درباره سلامتی؛
رافائله مارفلا، استاد پزشکی داخلی دانشگاه کامپانیا در ناپل، معتقد است میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها می‌توانند باعث تسریع فرآیند پیری شوند.
او گفت این ذرات ممکن است از طریق ایجاد اختلال در عملکرد عروق خونی، افزایش التهاب مزمن و تولید مولکول‌های مضر که به دی‌ان‌ای آسیب می‌زنند، این کار را صورت دهند.
ورنا پیشلر، دانشیار شیمی دارویی دانشگاه وین، خاطرنشان کرد برخی ذرات پلاستیک می‌توانند سموم محیطی و فلزات سنگین را جذب کنند، در حالی که مواد شیمیایی افزوده‌شده به پلاستیک‌ها ممکن است با شبکه هورمونی بدن تداخل داشته باشند.

چالش‌های تحقیقاتی؛
فای کوسیرو، استاد آلودگی محیط زیست دانشگاه پورتسموث، گفت: «آن‌ها مانند آزبست نیستند. قرار نیست فورا آسیب مشخصی ایجاد کنند، اما احتمالا به سلول‌هایتان آسیب می‌زنند و باری بر سلامت عمومی وارد می‌کنند که احتمال ابتلا به بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.»
محققان اکنون می‌کوشند آستانه‌ای برای میزان تحمل بدن نسبت به میکروپلاستیک‌ها پیش از رسیدن به سطح خطرناک آسیب‌پذیری تعیین کنند.
داده‌های اولیه از مدل‌های حیوانی نشان می‌دهد قرار گرفتن مزمن در معرض ۱۰ تا ۱۰۰ میکروگرم میکروپلاستیک به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز می‌تواند تغییرات التهابی و متابولیک قابل اندازه‌گیری ایجاد کند.

کد (5)

>>>   در طول سه و تیم ملیارد موجودیت زنده جانها در روی زمین و تکامل آنها از اولین موجودات زنده که باکتریا ها بودند تا انسان،موجوداتی توانستند ادامه نسل بدهند که با محیط خود سازگار شدند،نه موجوداتی که طور مثال از نگاه بزرگی بدن بسیار قوی بودند،مثل دایناسور ها که نسل آنها پنجاه میلیون سال پیش در اثر برخورد سنگ آسمانی یا استرویید به زمین از بین رفتند و در عوض اولین پیتانداران که موش ها بودند و تخم های دایناسور ها را دزدی کرده میخوردند،در غار های خود در زیر زمین پنهان میشدند و در نتیجه از آن حادثه جان به سلامت بردند و با تکامل خویش انواع و اقسام حیوانات پستاندار دیگر،بشمول شادی ها و گوریلا ها و غیره تا انسان از تکامل آنها بمیان آمدند.
در طبیعت موجودات رنده بی وجود دارند که از شعاع رادیو اکتیف،منحیث انرژی استفاده میکنند و به حیات خود ادامه میدهند.در حالی که این شعاع برای انسانها کشنده است.
موجوداتی وجود دارند که در عمق ده هزار متری زیر اوقیانوس ها که فشار اتموسفیر آن ده ها وصد ها برابر فشار اتموسفیر روی زمین است که در اثر آن استخوان های انسانها خورد شده و به توپ تینس تبدیل میشوند،زندگی میکنند.
همین حالا دانشمندان موجودات زنده یی را پیدا کردند که ار پلاستیک نیز منحیث مواد غذایی استفاده میکنند و آنرا تجزیه میکنند.
انسانها نیر بمرور زمان در اثر تکامل ژنیتیکی،نسل به نسل وجود شان در مقابل ذرات پلاستیک مقاومت پیدا میکند و به حیات خود و ادامه نسل خود ادامه میدهد.
در وجود انسانها بعضی ژن هایی وجود دارد که در اثر تکامل شان،دیگر این ژن ها مورد استفاده قرار نمیگیرند و بصورت خفته در دی،ان،آ آنها وجود دارد.
شاید در گذشته از آنها استفاده میشده،اما در مسیر تکامل شان و تغیرات محیط زیستی و غیره،دیگر قابل استفاده نبودند،اما از بین نرفتند. زیرا به شکل ذخیره و خفته حفظ شدند تا نشود که در آینده شرایط محیط زیستی آنها دوباره تغیر کند و در نتیجه دوباره ضرورت به این ژن ها شود.
شاید در میان آنها نیز ژن هایی باشند که قابلیت تجزیه پلاستیک و در نتیجه تبدیل آن به انرژی را داشته باشند و در نتیجه دوباره بیدار شوند و به فعالیت خویش ادامه بدهند.
این بدان معنی نیست که انسانها محیط زیست خویش را تخریب کنند و آن را پر از پلاستیک بسازند.
اما در حالت اظطراری که انسانها دیگر نتوانند،جلو آن را بگیرند،طبیعت کار خود را میکند و ژن های خفته بیدار میشوند و ژن های جدید بمیان آیند و در نتیجه مقاومت وجود آنها نیز بیشتر میشود و ذرات پلاستیک را تجزیه میکنند و منحیث انرژی از آن استفاده میکنند.
چنانچه همین حالا به شکل ذرات مکروسکوبی در وجود شان وجود دارند،اما به حیات خود ادامه داده اند.