توصیه علامه بلخی به یک روحانی‌نما
 
تاریخ انتشار:   ۱۴:۳۵    ۱۴۰۲/۴/۲۶ کد خبر: 173568 منبع: پرینت

پدرم این داستان را برایم تعریف کرد که خود شاهد ماجرا بوده است.
وقتی علامه سید اسماعیل بلخی در سال ۱۳۴۵خورشیدی به خانه ما به قندهار آمده بود، یک جوان روحانی‌نما برای دیدار علامه آمد. شهید بلخی قبلاً داستان‌هایی از این جوان شنیده بود که علاقمند اندوختن مال و شهرت است و برای رسیدن به مال و مقام، به هر دری می‌زند و شأن روحانیت را حفظ نمی‌کند.

علامه بلخی وقتی این جوان را دید، با بسیار مهربانی و شفقت گفت که بچیم اگر یک لوچکِ بی‌سروپا و با پاچه‌های بالا، کاری که تو انجام می‌دهی، انجام دهد، کمتر کسی متوجه رفتار او می‌شود اما اگر فردی مثل تو همان عمل را مرتکب شود ولو حرام نباشد، همه متوجه می‌شوند و آن را به پای روحانیت می‌گذارند.
بعد علامه اضافه کرد که روحانیت مثل پارچه سفیدی است که کوچک‌ترین لکه سیاهی در آن برجسته و نمایان می‌شود. سپس علامه بدون آن که جوان را مخاطب قرار دهد، گفت که کارهای غیرمتعارف برای هر کسی و با هر لباسی بد است اما برای کسی که مردم به خاطر جایگاه معنوی‌اش به او احترام دارند، بدتر است.
آن جوان با شنیدن سخنان علامه سر در گریبان کرد و به فکر فرو رفت. بعد علامه موضوع جلسه را تغییر داد و با آن جوان دوستانه به سخن پرداخت.

من از پدرم پرسیدم که این جوان چه کسی بود؟
پدرم گفت که خدایش بیامرزد مدت‌ها است که فوت کرده است. پدرم این را هم اضافه کرد که این شخص پس از دیدار با علامه، رفتار خود را تغییر داد و دیگر عملی که در شأن روحانیت نیست، از او سر نزد.
روح علامه بلخی در چنین روزی که سالروز رحلت و شهادت اوست، شاد باد
در تصویر زیر، علامه بلخی در جمع دوستان و علاقمندانش در سال ۱۳۴۵خورشیدی در قندهار دیده می‌شود.

محمد مرادی


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
علامه بلخی
روحانی نما
نظرات بینندگان:

>>>   پاچه های خود را بالا کردن و آستین های خود را بر زدن،علامت کار کردن است،کدام چیز بد نیست.
در قطغن زمین نیز برای آن که شخصی را به کار تشویق کنند،میگفتند: پاچه های خود را بالا کن و آستین های خود را بر زن و شروع به کار کن!
خصوصاً در کارهای دهقانی و کشت و زراعت،پاچه های کشال و آستین های دراز،در جریان کار مذاهمت میکند.
یا این که گفته میشود که در قرن بیست و یکم کوچی گری چه بدرد میخورد؟
اینهم یک مفکوره غلط است.
کوچی ها برای مال های خویش به چراگاه ها و آب ضرورت دارند.
ازین خاطر در ایام تابستان بطرف سمت شمال کوج میکنند و در ایام زمستان بطرف جتوب.
قسمت اکثر پیداوار گوشت و لبنیات توسط همین کوچی ها در افغانستان تولید میشود.
اگر کوچی گری نباشد،مردم به کمبود لبنیات و گوشت مواجه میشوند.


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است