1-ارتش و نیروی نظامی و امنیتی ستون فقرات "امنیت" و حفاظت از "تمامیت ارضی" یک کشور است. نظام‌ها و حکومت‌ها در حال تغییراند، می‌آیند و می‌روند، اما ارتش و نیروی نظامی و امنیتی باقی است.
متاسفانه یکی از نشانه‌های ضعف "ملی" در افغانستان این است که ارتش و نیروی نظامی و امنیتی سیاسی است. با تغییر رژیم‌ها، این‌ها نیز از نظر کیفی و کمی و هدف تغییر می‌کنند. بدین خاطر تاکنون افغانستان؛
الف- نتوانسته است به یک باورملی و وحدت ملی واقعی دست یابد؛
ب- ارتش و نیروی نظامی و امنیتی همیشه مورد استفاده غیرملی زمامداران قرار گرفته است؛
ج-ارتش و نیروی نظامی و امنیتی از انسجام لازم برخوردار نباشد؛
د-اعتماد مردم نسبت به ارتش و نیروی نظامی و امنیتی در سطح مطلوب قرار نگیرد.

2-در بیست سال اخیر با تغییر تشکیل ارتش و نیروی نظامی و امنیتی از صورت انجام خدمت عسکری به مثابه یک وظیفه ملی و میهنی، بصورت داوطلبی و معاش خور، بخصوص با افزایش فقر و بیکاری مفرط که سبب جلب افراد برای امرار معاش گردیده است، متاسفانه کاستی‌ها و آسیب‌های یاد شده همیشه بردست آوردها و کارکردهای ارتش و نیروهای نظامی و امنیتی سایه انداخته است.

3-یکی از چالش‌های اساسی فراروی ارتش و نیروی نظامی و امنیتی کشور، ناتوانی و بی‌کفایتی رهبری آن است. در طول این سال‌ها اگر پیشرفتی هم در زمینه صورت گرفته است بیشتر مرهون تلاش و صداقت خود نیروهای یادشده می‌باشد و توجهی که حامیان بین‌المللی افغانستان نشان داده اند. اما تبعیض، سوء مدیریت، استفاده جویی از امکانات و حتا معاش و غذای سربازان و نیروهای امنیتی کشور، سیاسی ساختن نهادهای نظامی و امنیتی، عدم اکمالات درست درمیدان‌های نبرد، کنار گذاشتن افراد با تجربه به بهانه‌های واهی و ساختگی و.... ا ز مهم‌ترین چالش‌های است که برچشم انداز توانایی و فدارکاری نیروهای امنیتی و نظامی کشور سایه انداخته است و روند روبه رشد آن را با کندی مواجه ساخته است.

4-هم اکنون صدها خانواده نیروهای امنیتی و نظامی کشور که سرپرست شان در راه حفاظت از نظام سیاسی کشور جان باخته اند در وضعیت رقت باری بسر می‌برند و حمایت لازم و شایسته از آنان صورت نمی‌گیرد؛ همچنین شمار زیادی از نیروهای امنیتی و نظامی که در میدان‌های نبرد آسیب دیده و معلول شده اند، اکنون با مشکلات تاقت فرسا برای درمان و گذراندن زندگی خود دست و پنجه نرم می‌کنند.

5-نکته مهم این است که مردم به رغم بی‌اعتمادی به رهبران سیاسی کشور و انتقاد جدی بر رهبری نیروهای امنیتی و نظامی، از سربازان و پولیس فداکار کشور و نیروهای امنیتی حمایت همه جانبه و صادقانه نموده اند؛ این مسوولیت ملی و قانونی رهبری نیروهای نظامی و امنیتی کشور است که بجای شعار و تجلیل‌های تشریفاتی به واقعیت‌های ملموس و کاستی‌های بنیادی در عرصه نظامی و امنیتی توجه نشان دهند و عملا صداقت و باورمندی و توانایی رهبری خود را در رفع کاستی‌های یاد شده و بهبود بخشیدن به ساختار و ماهیت نیروهای نظامی و امنیتی اثبات نمایند.

شکور اخلاقی

>>>   هى ، هى ،هى ، هى . كدام ارتش ملى ؟ خود را فريب مى دهيد يا مردمك هاى گوسفندى مارا ؟ ارتش مولى متشكل از انسانهاى اند كه اشغالگران انها را بخاطر حفظ منافع خود و مزدوران دست نشانده ارگ نشين خود در بدل دالر استخدام نموده اند . و يك اردوى مزدور اشغالگران و بيگانه ها است . هر گاه معاش انها را اشغالگران و باداران أنها قطع نمايد همه شأن فرار مى كنند .

>>>   اولی نماینده آی اس آی است ،همه مردم افغانستان بهذ اردوی ملی خود افتخار میکنند
جناب رئیس صاحب جمهور فقر وبیکاری را همچنان خوب گسترش دهید تا همه جوانان مجبور شوند به عسکری حاضر شوند واز شما در برابر ترورستان مزدور پاکستان دفاع کنند
ر

>>>   لعنت به اى اس اى هم و لعنت به دروغگو هم . من اصلأ پاكستان را نديده ام و از پاكستانى ها هم خوشم نمى ايد . هر كس واقعيت را گفت عاجل شما وطنفروش ها و مزدور هاى اشغالگران بالاى وى تاپه اى اس اى ، طالب و داعش را مى زنيد . خوب تخنيك را خو ياد گرفته ايد .

>>>   نظر دهنده اول تو مزد بگیر پاکستان هستی که همکاران
طالبت توسط همین اردو پوزش به خاک مالیده شده
درضمن هر ارتشی که بهش امکانات نرسد سقوط
خواهد کرد حتی ارتش آمریکا وروسیه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است