آمریکا در پایان سوگنامهٔ حضور و طرح خروج ارتش اش از افغانستان درنظر دارد تا تحت "برنامه صلح" آخرین لگد را برفرق مردم افغانستان کوبیده و در یک معامله تبهکارانه، افغانستان را برای پاکستان به فروش برساند.
آنچه که حول خروج ارتش امریکا از افغانستان و برنامهٔ تسلیمی کامل افغانستان برای پاکستان در چرخش است، یکسال قبل آنرا پیشینی نموده و در مقاله تحت عنوان «ظهور اشعه غروب غرب در افغانستان» که در پروفایلم موجود است، به تصویر کشیدم.

برخلاف انگیزه های خروج ارتش آمریکا از سوریه، خروج ارتش آمریکا از افغانستان در یک نقشه و معاملات پشت پرده که سرآغاز تسلیمی افغانستان برای پاکستان را به نمایش می‌گذارد، برنامه ریزی گردیده است.
تلاش های شگفت انگیز اخیر و مستمر رجال بلند پایه پاکستان برای حمایت از مذاکرات گویا صلح میان طالبان و دولت افغانستان، در تحت شعاع همین چراغ های سبز از جانب زلمی خلیلزاد نماینده ویژه آمریکا در افغانستان، برای پاکستان براه افتاده است.

در ادامه شکست‌های پیهم آمریکادر عرصه جهانی:
حضور نیرومند رقبای بزرگ جهانی چون روسیه، چین ... در افغانستان، برای آمریکا و تداوم اهداف راهبردی آنکشور در افغانستان، فقط یک گزینه باقی است و آن عبارت از سپردن سرنوشت کامل افغانستان روی کف دست لشکر نیابتی پاکستان یعنی طالبان و معامله با پاکستان است.
آمریکا بدون توجه به منافع ملی افغانستان، ارزشهای تاریخی، حاکمیت و تمامیت ارضی کشور و بدون توجه به اراده ملی مردم افغانستان، درنظر دارد تا در آخرین دور قمار سیاسی، کشور ما را به حراج بگذارد.

پژواک گفتمان پشت پرده بازیکنان سیاسی و دیپلماتیک آمریکا، درباره سرنوشت غمبار افغانستان، آهنگ بزرگی را در مقیاس جهانی به صدا دراورده و جهانیان منتظر است که چگونه و چه زمانی آمریکا قایق شکسته افغانستان را بخاطر منافع استراتژیک خویش در اقیانوس های مرگبار غرق مینماید.
اخیراً وبگاه معتبر «گلوبال ریسرچ »پروسه گفتمان صلح افغانستان با طالبان تحت مدیریت زلمی خلیلزاد را در مقاله تحت عنوان «خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مذاکرات مخفی با طالبان...» مورد تحلیل قرار داده مینگارد:[۱]"

طی جریان ماه های گذشته، ایالات متحده تلاش کرده است تا سیاستهای جدیدی را درباره افغانستان طرح نماید.
خروج هفت هزار سرباز از مجموع ۱۴ هزار سرباز، تصمیم ناگهانی نیست، بلکه بخشی از اجندای جدیدی است که قبلا در تحرکات آمریکا در افغانستان مشهود بوده است"

نویسنده نقش حکومت سایه در آمریکا در خصوص اتخاذ سیاست های کلان را مورد نگرش قرار داده اظهار میدارد: "تصمیم رییس جمهور ترامپ، ظاهراً بطور ناگهانی و مستدل برای خروج سربازان آمریکا از سوریه و افغانستان که با واکنش ها، درخواست ها و حتی استعفای قانون گذاران و جنرال های آمریکا مواجه گردید، نشان می دهد که "هیات اصلی تصمیم گیری" پشت درهای بسته حضور دارد و ترامپ فقط به عنوان "سخنگوی" خدمت می کند. زیرا بر خلاف حس مشترک و عقل سلیم برای ترامپ غیرممکن است که به تنهایی در مورد همه چیز تصمیم بگیرد. پنتاگون قبلا و تحت اداره جیمز ماتیس از حضور نظامی در سوریه و افغانستان دفاع کرده است".

این مقاله بازتاب خروج ارتش آمریکا از افغانستان و چگونگی برنامه صلح با طالبان را مورد کنکاش قرار داده اذعان میدارد: "ماه ها است که زلمی خلیلزاد نماینده ویژه آمریکا برای افغانستان با طالبان و دولت های منطقه ای گویا در مورد صلح مذاکره می‌کنند، اما اسرار آن روزبروز در حال ظهور است. هرگاه ایالات متحده برای خروجش از افغانستان تصمیم می‌گرفت که اکثریت بخش های افغانستان تحت کنترل دولت قرار می‌داشت، این امر می توانست خوشبینی به آینده ای موفق آمیز را برانگیزد، اما در حال حاضر با اینکه ستیزه جویان کنترل شهرهای بزرگ و مناطق وسیع را در دست دارند، خروج ایالات متحده و همچنین مذاکرات پنهانی با ستیزه جویان یعنی طالبان در قطر و امارات متحدۀ عربی افشا میدارد که تغییرات بزرگی در افق افغانستان وجود خواهد داشت که به احتمال زیاد خسارات بزرگی برای ملت پدید خواهد آورد".

نویسنده به اصل انگیزهٔ پایه ای خروج ارتش آمریکا از افغانستان نظر انداخته بیان میدارد: "گزارشات تصدیق می‌دارد که توافقات امریکا با عربستان سعودی و امارات باعث تصمیم خروج نیمی از سربازان آمریکا از افغانستان گردید".
این مقاله ژرفا و دورنمایی اهداف بلند پروازانه و شیطانی پاکستان را به بحث کشیده و نیات خصمانه آنها را آشکار ساخته مینگارد: "همچنین گفته شده است که راحیل شریف، رییس پیشین ستاد ارتش پاکستان و فرمانده جنگ یمن تحت رهبری سعودی، از عربستان سعودی و امارات تقاضا نموده است تا به اعزام نیرو به افغانستان بپردازند.

گفته می شود با خروج نیروهای آمریکا، این نیروها در جنوب افغانستان مستقر شده تا بتوانند از ظهور "هرگونه اختلال ناشی از خروج نیروهای ایالات متحده و ناتو جلوگیری نمایند" در واقع این نیرو ها وظیفه خواهند داشت تا بعد از خروج نیروهای آمریکا از افغانستان، بدون هیچگونه قصد صلح آمیز، کنترل دو مارکیت بزرگ مالی یعنی استخراج غیر قانونی معادن کمیاب افغانستان و منابع مواد مخدر را تحت کنترل درآورند".
در این مقاله اهداف راهبردی آمریکا در چنبرهٔ صلح مآبانه آنکشور در افغانستان مورد کنکاش قرار گرفته خاطر نشان میگردد: "پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۹ دولت جدید در کابل با دقت طراحی خواهد شد تا بتواند منافع آمریکا را تامین نماید. برای آمریکا، استقرار یک دولت گوش بفرمان، مطیع و متعهد در راس اجندای آن قرار دارد".

نویسندهٔ این مقاله دیدگاه سران کاخ سفید را در خصوص تغییر رویکرد آنکشور، بیرون ساختن ارتش آمریکا از افغانستان و رفتار نوکر صفتانه مزدوران آنرا در افغانستان برای حفاظت از منافع آنکشور مورد تحلیل قرار داده می نگارد: "حالا، در این بر ههٔ از زمان ترامپ معتقد است که زمانی که منافع ایالات متحده بدون حضور فیزیکی نیروهای ایالات متحده حفظ شود، چرا باید هزینه های نگه داشتن سربازان را در افغانستان تحمل نموده و آنها را درگیر خشونت نماید. ترامپ و سیاستمداران کلیدی او معتقدند که اکنون افغانستان دارای میزان قابل اعتمادی از سلاح ها و "پیاده" های نکتای داری است در بازی شطرنج که وفادارانه به ایالات متحده منافع اقتصادی و سیاسی و همچنین منافع نظامی اش را حفظ کند. دیگر نیازی به تعداد زیادی ازسربازان اش باقی نمانده است که ممکن است زمینهٔ انتقاد از حضور طولانی مدت آنکشور را بخاطر مداخله، در داخل آمریکا برانگیزد".

نویسنده در خصوص تبانی آمریکا نسبت به سرنوشت مردم افغانستان نگاه نموده اظهار میدارد: "بر اساس گزارشات، بنظر می‌رسد که آمریکا تحت اجندای جدید، به نیروهای عرب و احتمالًا پاکستان متکی است تا کنترل افغانستان را در دست داشته باشند. زیرا مذاکرات در مورد اینکه چه کسی باید خلای ایجاد شده توسط بخشی از سربازان آمریکا را پر نماید، در حال پیشرفت است‌‌".

این مقاله سطح مانور استخبارات پاکستان در خصوص مذاکرات صلح را مورد دقت قرار داده و متکی بر اطلاعات حاصله اذعان میدارد: "پاکستان نمایندگان خود را در لباس طالبان آرایش داده و آنها را به حیث نمایندگان طالبان در مذاکرات صلح در دبی فر ستاده است تا امتیازات بیشتری را در آستان تحولات و انتقالات عمده قدرت در افغانستان در اختیار بگیرند." سفرهای زلمی خلیلزاد، فرستاده ویژه آمریکا در ماه های اخیر، به افغانستان، پاکستان، روسیه و کشورهای عربی، چیزی جز تلاش برای اطلاع رسانی و دستیابی به توافق با کشورهای درگیر در مورد تغییر سیاست ایالات متحده در افغانستان نبود.

در همین حال وبگاه آسیا تایمز نیز جریان پروسه صلح با طالبان را دنبال نموده، از اسرار توافقات مخفی زلمی خلیلزاد پرده برداشته مینگارد[۲]: "مخالفان ترامپ امتناع می کنند تا تصور نمایند که تصمیم او در مورد خروج نیروهای نظامی، یک حرکت طراحی شده سیاسی و دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ [در افغانستان] میباشد. گزارشاتی که به رسانه ها درز نموده است نشان میدهد که این تصمیم همزمان با توافق در گفتمان صلح میان نماینده آمریکا زلمی خلیلزاد و طالبان در ابوظبی صورت گرفته است. این هردو تحول باهم در ارتباط می‌باشند".

نویسنده این مقاله به دورنمای اهداف خفتهٔ پاکستان دراین مذاکرات که در واقع محقق اهداف دیرین پاکستان برای تسلط یابی بر سرنوشت افغانستان است، نظر انداخته خاطر نشان میدارد: "بطرز مهم در جریان مذاکرات در ابوظبی، پاکستان طالبان را " ترغیب نمود، تا در میز گفتمان با حکومت افغانستان نشست نمایند... اینجا راه دیگری وجود ندارد" آنها طالبان را کمک نمودند تا در نشست عربستان سعودی، امارات و آمریکا حضور یابند."

خروج آمریکا و فرصت های جدید:
آمریکا تاحال در واقع هیچگونه نقش صادقانه برای دفاع از افغانستان نداشته است. با خروج آمریکا از افغانستان، طالبان و داعش بزرگترین حامی خود را از دست خواهند داد. ظهور وصف آرایی طالبان تحت سایه پرقدرت ترین سازمان نظامی جهان یعنی ناتو در افغانستان نشانه قدرت آنها نیست، بل ضعف و ناتوانی دولت و حضور نمایندگان طالبان در بالاترین ارکان اقتدار سیاسی دولت و جو سازی آمریکا در تبانی با پاکستان، آنها را به هیولای زمان مبدل ساخته است. رقم طالبان در افغانستان فعلآ حدود ۶۵ هزار نفر راتشکیل میدهد که در مقابل آن بیش از ۳۰۰ هزار نیروی آبدیده نظامی تحت اداره دولت موجود است.
یکی از برازنده ترین فاکتوری که طالبان را به اسباب سیاسی و حربه قدرت های منطقه ای در آورده است، حضور پایگاه های آمریکا در افغانستان و تقابل استراتژیک آمریکا با کشور های منطقه است.

در این نگرش طالبان نه اهداف استراتژیک بل نقش امتعه یکبار مصرف را تشکیل نموده و ماموریت آنها در جبههٔ متحدین ضد غرب بابیرون شدن آمریکا از افغانستان اختتام خواهد یافت. آنها دیگر نمی‌توانند حمایت سیاسی، تسلیحاتی و مالی کشور های روسیه، چین و ایران را باخود داشته باشند.
اما این پاکستان، آمریکا و عربستان سعودی اند که در یک چرخش دراماتیک و در کسوت جدید، پروژه طالبان را حمایت نموده و اهداف آزمندانه شان را تحت سایه حاکمیت طالبان دنبال نموده و در واقع درنظر دارند تا افغانستان را توسط پاکستان کنترل نموده و این کشور را به ایالت ششم پاکستان مبدل نمایند.
در اخیر این نمایشنامه چهره شیطان صفتانه پاکستان و تبانی آن با آمریکا، نزد متحدین منطقوی افشا شده و زمینه ساز دگردیسی منطقه ای خواهد شد.
چنین چرخش سیاسی مستلزم بازنگری های جدید سیاسی و راهبردی در عرصه داخلی و منطقه ای خواهد شد و برای ملت افغانستان فرصت های جدیدی برای دفاع از وطن و جغرافیای افغانستان واحد پدید خواهد آمد.
تا آن زمان مردم افغانستان برای دفاع از سرزمین شان به برپایی "اجماع ملی" ضرورت دارند.
در لحظات سوال هست و بود افغانستان، مردم افغانستان به صدای تاریخ لبیک باید گفت و با عبور از همه مرزهای قومی و زبانی برای نجات کشتی سرنوشت واحد مادر وطن متحدانه عمل باید کرد.

با خروج ارتش آمریکا، جو جدید سیاسی در افغانستان شکل خواهد گرفت، افغانستان به یک خانه تکانی گسترده در بخش دولت سازی و مدریت نوین و ساختار دولت موقت و تشکیلات جدید دفاعی ضرورت دارد.
دولت جدید مبتنی بر تحولات نوین با تغییر "سیاست خارجی" میتواند در سمت قدرت های بالنده و پیروزمند چون روسیه، چین و هند و در نهایت سازمان "شانگهای" لنگر انداخته، از یکسو این حرکت به قطع کامل حمایت این کشور ها از طالبان انجامیده و از سوی دیگر از حمایت قاطع این کشور ها در برابر جبهه مقابل برخوردار خواهد شد و یک اتکای نوین جهانی برای افغانستان و تداوم بقای سیاسی و حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی پدیدار خواهد شد.
طالبان با خروج نیروهای آمریکایی از کشور یکی از بزرگترین سلاح های مرگبار و فریبکارانه را که از دست خواهند داد عبارت از سلاح "جهاد" است. نبرد طالبان دیگر مشروعیت مذهبی خود را از دست داده و بطرز شتابنده انزوای سیاسی خویش را خواهند پیمود.
همزمان در شهرها، روستا ها و ولسوالی ها رستاخیز ملی و قیام های عمومی برضد طالبان این لشکر نیابتی پاکستان پدید آمده و در نهایت باعث نجات افغانستان خواهد گردید.
هر شهروند عزیز افغانستان باید نبض پرتپش زمان را درک نموده و با خون و جان شان آماده دفاع از افغانستان واحد و تجزیه ناپذیر گردند.
در این برههٔ از تاریخ ، در ورای این سناریو به وضاحت میتوان دید که افغانستان در یکی از بدترین و دشوارترین چرخشگاه پر آشوب بزرگ تاریخی خود قرار گرفته است. رمز نجات افغانستان در اتحاد و همبستگی ملی و بسیج همه نیروهای ملی و وطنپرست نهفته است. تداوم هرگونه نبرد های قومی و زبانی خیانت نابخشودنی ملی است.
همه یکجا برای دفاع از افغانستان واحد به پیش؛

با تقدیم احترامات
عارف عرفان
لندن،دسامبر ۲۰۱۸
منابع :
[1]U.S. Forces Withdraw From Afghanistan. Secret Negotiations with the Taliban. “Huge Political Change on the Horizon”27 December 2018
[2]Trump’s Afghan withdrawal could pave the way for peaceThe US president's controversial decision signifies a well-crafted political and diplomatic move aimed at ending the 17-year conflict

>>>   در این شکی وجود ندارد که پاکستان سال‌هاست در افغانستان مداخله می‌کند و می‌خواهد از طریق این مداخله منافع ملی‌اش را تضمین کند. ولی ما هرگز از خود نپرسیده‌ایم که چرا پاکستان با ما دشمنی دارد و با وجود فشارهای امریکا هیچ وقت حاضر نشده دست از مداخله بردارد. پاکستان به خاطر تأمین منافع استراتژیکش مجبور است از کنار اتفاق‌هایی که در افغانستان روی می‌دهد با بی‌اعتنایی عبور نکند. حرف‌هایی که سیاستمداران شناخته‌شدۀ ما می‌زنند نقشی تعیین‌کننده در شکل‌دهی رفتار پاکستانی‌ها دارد. سیاستمداران افغانستان به احتمال زیاد با طرح شعارهای ضد پاکستانی به مال و منالی دست می‌یابند و حساب‌های بانکی‌شان پر و پیمان می‌شود، اما قربانی اصلی این رویکرد نا‌معقول سیاستمداران پول‌دوست افغان، تودۀ از همه جا بی‌خبر خواهد بود.
مهران

>>>   عین همین نظریه را اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان.هنگام خروج قوای شوروی از افغانستان میدادند.
آنان گفتند که گرباچف افغانستان را به پاکستان و امریکا و غرب فروخت.
بعداً مجاهدین آمدند و جنگ داخلی در گرفت.
فکر میکنی که امریکا بر آید،دیگران قرار نشسته تماشا میکنند که چگونه پاکستان افغانستان را نوش جان میکند؟
مگرم مادر های هندی ها و ایرانی ها و روس ها و چینایی ها در هنگام زایمان اولاد هایشان شیر روغن و یا لیتی نخورده باشند.

>>>   تا پل اتك قواله داده شده. داكتر نجيب امضا نكرد طالبان امضا كردند و داكتر نجيب را كشتند و شصت داكتر نجيب را هم روي ان ماندند . بعدا كه رباني را كشتند شصت او را هم ماندند كه تا امولانس برسد گپ را خلاص كردند. اينها تا حال صبغت الله را گير نكرده اند اگر شصت او را هم بمانند گپ نهايي ميشود.

>>>   امریکایُ جنایت کاردنبال یک بھانہ ھست تا از اوغانستان فرار کند۰
کریمی کانبرا

>>>   گمان میکنید که ما همانطور می نشینیم و پاکستانی های .....را نظاره میکنیم؟هرگز...
اما تنها مشکل این مردم یکپارچه نبودنشان است...چندی پیش دیدید که برای قوماندان شمشیر چه راهپیمایی هایی به پاشد؟
خب...اما در این راهپیمایی فقط چند قومیت خاص بودند و دیگه قومها ساکت نشستند...حال اگر این جنبش ها علیه طالبان و با یکپارچگی همه ی اقوام باشد قسم میخورم که در یک سال یا کمتر طالبان به کلی نابود خواهند شد...
اما این مردم متحد نیستند و هرقوم قوم دیگری را برای خرابی های افغانستان مقصر میداند...

>>>   سید محمد مظفری
یک مهاجر آواره ساکن ایران که نمیداند آرزو حتی چیست...

>>>   تاریخ ثابت کرده تاکه یکنفر افغان زنده باشد این آرمانها را دشمنان شان بگورخواهد برد اینقدرهم قابل تشویش نیست

>>>   آقای عرفانی بسیار عالی فرموديد واقعا جریانات سیاسی همین طور است .
ظاهر در ايران

>>>   جنا ب عرفان صاحب نخست سلام بر شما
ثانیا در قسمت مقاله که تحریر نموده اید واقعا زحمت زیاد کشیده اید و کوشیده اید تا یک تصویر کلی از جو سیاسی افغانستان به نماییش بگذارید ، البته مقاله شما دوستداران زیاد دارد، نظر بنده این استکه پاکستان از بدو تآسیسش تا اکنون یگانه کشور متحد و دوست امریکا بوده است ، چطور ما قبول نماییم که با همین قدر روابط تنگاتنگ که بین این کشور وجود دارد ، چطور ممکن است که پاکستان کسانی را در آغوش گردم خود بپروراند که توسط آن بیش از 30000 سی هزار نیروی امریکا کشته و یا زخمی گردد، و علی الرغم آنهم در مناسبات هردو کشور زره تغیر در روابط شان ایجاد نگردد ؟ بنده به این باور استم که سطوح رهبری پاکستان طبق هدایت مستقیم امریکا تعیین می گردد، بنده به یاد دارم زماینکه در پاکستان بودم، و جنرال حمید گل از وظیفه سبکدوش گردید ، یکی از خبرنگاران از سوال نمود که شما را چه کسی سبکدوش نمود، وی در پاسخ به صراحت اعلان نمود که ( مرا امریکایی ها سبکدوش نموده است ) و گفتند که مرا مجبور نسازید که حقاییق بیشتری را نیز بشما اظهار نمایم ، نظر بنده این است که امریکا مثل بریتانوی ها و روس ها کشور ما را اشغال نموده است و این وطن بالای مردم این وطن که در آن زیست می نماید یا به خاطر خاک شان و یا بخاطر دین شان در برابر هر گونه تجاوز آرام ننشینند و به مبارزه مسلحانه آغاز نمایند، اینکه چند وطن فروش در خدمت اجانب قر ار می گیرند ف کل افغانستان را از عینک آنها مشاهده نکنیم مثل اینکه استاد سیاف در یکی از صحبت هایش اذعان نمودند که از هتلر نقل قول نموده بود که پست ترین و بی همت ترین اشخاص آنی اند که با ااشغالگران همکاری می نمایند ، شما ببینید و عادلانه قضاوت نمایید که در کشور ما با اشغالکران کی ها همکاری کردند و کی ها همکاری می نماید و کی ها در برابر اشغال مردانه وار جنگیدند و مبارزه کردند ، بدون شک امریکا و همپیمانان شان امروز در جنگ افغانستان خسته شدند و به زانو درآمدند ، اکنون در صدد این استند که یک راه آبرو مندانه برای گریز برای خود جستجو نمایند تا مبادا با سر نوشتت روسها مواجه نشوند ، بشما بهتر معلوم است که در داخل خاک پاکستان هزاران سرباز پاکستانی در اثر حملات طالبان کشته شدند ده ها مراکز نظامی ، میدان های هوایی و استخباراتی آنها توسط طالبان منهدم گردید و یا مورد سخت ترین حملات نظامی قرار گرفت که هر حمله آن به صد ها عساکر پاکستانی کشته ویا زحمی شدند به صد ها جنرال پاکستانی کشته شد ، و امروزه به صد ها و هزاران اعضای طالبان در خاک پاکستان یا اسیر گشتند و یا کشته شدند که از آنجمله می توان از ملا برادر آخوند معاون رهبر طالبان ،ملا عبیدالله آخوند وزیر دفاع طالبان استاد یاسر وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان نامبرد، بشما معلوم است که چهارمین رهبر طالبان پاکستان توسط طیاره های درون امریکا و همکاری مستقیم ارتش و استخبارات پاکستان یکی پی دیگری از بین برده شدند ، بشما معلوم است که کرنیل امام به زعم شما مؤسس طالبان در وزیرستان شمالی توسط طالبان گرفتار گردید و به جزای اعمال اش رسید و در نتیجه قاتل کرنیل امام در ولایت لوگر توسط امریکا گرفتار گردید و سلسلتا به مقامات نظامی پاکستان سپرده شد، که بعد از تحمل سخت ترین شکنجه ها هم اکنون هم در زندان پاکستان سپری می کند و منتظر حکم اعدام می باشد .در کل هدف از نویسنده این است که مقاله را که با یک عالم زحمت تهیه می نمایید طوری آنرا تهیه نمایید که هر خواننده درک نماید که این مقاله به اساس احساس وطن دوستی و بدور از اغراض جانبی تحریر یافته است .
به امید صحتمندی هیشگی شما
عبدالمالک حنیف

>>>   روسیه در ۱۹۹۱ با آمریکا توافق کرد که از اول جنوری ۱۹۹۲ کلیه کمک‌های خود به حکومت نجیب را قطع ‌کند.راهبرد جدید رویکرد منطقه‌ای روسیه را تغییر داد و مسکو در عقرب ۱۳۷۰ میزبان هیئت بیست نفری مجاهدین شد. به گزارش دو عضو هیئت مجاهدین ـ فیض‌الرحمان وثیق و فضل‌الرحمان فاضل ـ، مقام‌های ارشد شوروی/روسیه با محکوم کردن اشغال افغانستان، نسبت به عدم مداخله در امور داخلی آن اطمینان دادند.
(کتاب مجاهدین در مسکو)

>>>   هرگاه یک شخص و یا یک حکومت و یا یک جریان فکری و سیاسی نتواند خود را اصلاح کرده و ملّی و مدرن و با دموکراسی و قوانین حقوق بشر جهان منطبق سازد، حتی اگر وابستگی خارجی نیز نداشته باشد، خودبخود تبدیل به آلت دست و عمله ایی بیمزد گشته و منافع بیگانگان و فرصت طلبان و سود جویان و فتنه انگیزان...، و دیکتاتور داخل را تاًمین می کند. همچنین کسی که شهامت و شجاعت نداشته باشد به اشتباه و خیاتهای خود اعتراف کرده و معذرت خواهی کند، باید برود و اگر نرود مردم می اندازند و می برند و همانند شاه دیکتاتور و دیگر دیکتاتورها به زباله دان تاریخ می اندازند. نوبت به زباله دان انداختن شیخ دیکتاتور نیز رسیده است.

>>>   یک تعداد از مجاهدین( گل بدین-مسعود-ربانی-مولی دین محمد- نیازی-خالص و دیگران) از سال 1353 وعدهه فروش افغانستان را به پاکستان نمودند و به این منظور در پی هر بهانه بودند که آمدن قوای شوروی تبر این اجنت های معلوم الحال را دسته داد، حال هم پیروان این باندها در پی تخریب کشور هستند، مجاهد-طالب -داعش و القاعده همه چوچه های یک ماکیان هستند. افغان

>>>   امریکا دنبال یک بهانه است تا که از افغانستان فرار کند این چهارم استعمار هست که دارد درافغانستان شکست میخورد واقعاً که ملت افغانستان شیر هست. ۱ استعمار اول استعمار انگلیس. ۲ استعمار دوم استعمار شوروی و.۳ استعمار سوم استعمار پاکستان. ۴ استعمارچهارم استعمار امریکا است که در حال گریز است.
کریمی کانبرا

>>>   مرغاي را گفتند چرا در اب نميروي گفت تا بند پايم است. فعلا يك تعداد اشخاص بي خرد مرغابي واري غپ غپ ميكنند ولي تخم شان را در پشاور ميدهند و چتلي شان را در افغانستان . اين چه حكمت است؟

>>>   بعضی هموطنان اساساً از موضوع و وقایع سیاسی و اقتصادی کشور دور و بی اطلاعند و برای پُر کردن این نواقص در عجز تعقل و تفکر، مانند طوطی آمریکا آمریکا گفتن را یاد گرفته اند، خلق را تقلیدشان بر باد داد. ای دوصد لعنت بر این تقلید باد. خیلی تاًسف انگیز هست.

>>>   من كه خواندم شما همه چيز را تمام شده فكر كرده ايد. امريكا رفت طالب حكومت را گرفت پاكستان هم با حمايت امريكا و طالب داخل افغانستان شد. قيام هاي ملي هم عليه طالب و پاكستان اغاز شد و كمك روس و چين و ايران هم بر طالب قطع شد مليون ها انسان هم كشته شد وطن هم ويران شد و دوباره از صفر شروع شد .... خدا خير را پيش بيارد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است