در این روزها شبکه های اجتماعی و رسانه ها در افغانستان پر است از خبرهای ایتلاف سیاسی میان رهبران و بزرگان سیاسی افغانستان. عده ای هم از این ایتلاف ها ابراز خوشبینی و شمار دیگری هم ابراز نگرانی می کنند و اینگونه ایتلاف های سیاسی مقطعی را برای آینده افغانستان خوب نمی دانند. پس از اینکه خبرهایی مبنی بر ایتلاف جنرال دوستم و عطانور در شمال برای مبارزه با ناامنی ها منتشر شد، زمزمه هایی از ایتلاف شماری دیگر از رهبران جهادی از جمله استاد سیاف به گوش می رسد. از طرفی دیگر هم فاروق وردک اعلام کرده است که در پی ایجاد یک ایتلاف سیاسی است. حامد کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان هم به این مسایل بی علاقه نیست. چرا ایتلاف های سیاسی در این شب و روزها بیشتر در حال شکل گیری است؟ ایتلاف های سیاسی کشور را به کدام سو می برد ثبات یا بی ثباتی؟ آیا این ایتلاف ها سبب تضعیف دولت مرکزی نخواهد شد؟

داکتر امین فرهنگ آگاه مسایل سیاسی در برنامه «آماج» گفت: تمام کارهایی که در افغانستان صورت می گیرد مربوط به سرنوشت همگی ما است. آینده ما و نسل های بعدی ما که در افغانستان می آیند به این حرکات و این فعالیت ها بستگی دارد. ما از این ایتلاف هایی که در حال حاضر شکل گرفته است چه در دوران مجاهدین و چه در زمان طالبان خاطرات خوشی نداریم.

وی دلیل ایجاد ایتلاف ها را چنین بیان کرد: اگر روند مناسبات سیاسی را در افغانستان مورد نظر قرار دهیم، حکومت وحدت ملی آنطور که شاید و باید نتواسته است نظم و ثبات را در افغانستان محکم کند، نتوانست و در این مورد ناکام ماند. حمله به پارلمان نمونه ای از عدم کنترل اوضاع توسط حکومت است. حالا نیروهایی که قبلاً در افغانستان بوده اند، ادعا دارند که ما یک بار توانستیم افغانستان را از شر کمونیست و طالبان رها نماییم باردیگر می توانیم طالبان را مهار کنیم. از طرفی آنهامدتی در حاشیه مانده بودند و کرزی که دوره ریاست جمهوری و حکمرانی اش تمام شده می خواهند بار دیگر قدرت به دست آورند.

فرهنگ در خصوص هدف اصلی ایجاد ایتلاف ها گفت: این افرادی که ایتلاف تشکیل داده اند قصد دارند دوباره وارد نظام شوند و قدرت را به دست بگیرند. متاسفانه در افغانستان هیچ کس نمی تواند نفس خود را قناعت دهد که تا زمانی مشخص است که من برای کشور مفید واقع می شوم. بعد از سن و سالی خاص از این مسایل بیرون می شوم. در ممالک پیشرفته وقتی دوران یک سیاستمدار پایان می یابد از این مسایل بیرون می شود اما متاسفانه در افغانستان تا زمانی که پای ما به لب گور برسد در سیاست و قدرت ابراز وجود می کنیم.

این آگاه سیاسی شرایطی را برای ایجاد ایتلاف ها برشمرده و عنوان کرد: افرادی که می خواهند ایتلاف تشکیل دهند باید توجه داشته باشند که نباید مانند گذشته ها نهاد یا سازمان جدیدی را تشکیل دهند که همان خود می تواند در کنار به دست آوردن ضمنی اهداف، خطری برای افغانستان شود. بهترین راه این است که اگر آنها می خواهند تجارب خود را در اختیار افغانستان بگذارند، باید تحت لوا و بیرق حکومت مرکزی افغانستان باشد. نه اینکه مانند تنظیم ها باشند و بعد به جان هم بیفتند و در این میان قربانی ها ملت افغانستان باشد.

وی وجود دو نیروی بزرگ را یکی دولت و دیگری این تنظیم ها برای کشور مشروط بر هماهنگ بودن مفید دانسته و گفت: از یک طرف حکومت وحدت ملی وجود دارد که بسیار ضعیف شده است و اعتبار خود را در میان مردم از دست داده است. از طرفی دیگر هم تنظیم ها و گروه هایی وجود دارند که آنها هم با توجه به سابقه ای که دارند، چندان در بین مردم عامه افغانستان مورد اعتماد نیستند. حالا در حالتی قرار داریم که این دو طرف باید یکجا شوند و این وضعیت بد را از افغانستان دور کنند. بنابراین ایجاب می کند که یک سلسله مسایل در نظر گرفته شود. آنها باید باهم بنشینند و در یک چوکات منظم و مدون که تکلیف ها و حقوق خود را تنظیم کنند و یک پلان منظم را با جامعه بین المللی منجسم بسازند. نیروهای بالقوه این تنظیم ها با نیروهای امنیتی نظام یکجا شوند و یک نیروی ملی بزرگ تشکیل دهند تا بتوانند کشور را نجات دهند.

کد (30)

>>>   دولت تنها است مال واموال مردوم راچورچپاول میکند وای بروزی که با تنظیم ها یکی شود.اکردولت برای مردوم کار میکرد نظم وامنیت می اورد کسی به فکر ایتلاف نبود.حال که دولت به فکر جیب شان است.مردوم وکروها تصمیم کرفتند ایتلاف تشکیل بدهد واین دولت صهیونیست وهزاره کش را نابود کندبه امید خدانابودیشان نزدیک است

>>>   تا زمانیکه درقدرت هستند فکر شان درست کارنمیکند امازمانیکه خانه نشین شدند دوباره مغزشان بکارمی افتد و فعال میگردد مثلا فرهنگ صاحب زمالنیکه وزیر تجارت یا پلان بود هیچ کاری مفید انجام نداد اما حالا دیگران را رهنمائی میکند ومشورت میدهد
( ر )

>>>   همان طوریکه حکومت نفاق ملی نتوانست ونمیتواند کاری را در جهت امنیت وسایر مشکلات کشور به پیش ببرد تنظیم ها وسران شان با امتحانی که در گذشته دادند بر علاوه اینکه دردی را دوا کرده نمی توانند مزید بر علت بد بختی های بیشتر هم میگردنند،راه چاره این است که اشخاص با دیانت وصادق از هر طیف وگروهی که باشد امور را بدست گیرند واین کشتی شکسته به ساحل برسانند.
احمد از هالند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است