باری جهانی در نخستین اقدام حکومتی خود نشان داد که نه تنها میانه خوبی با آزادی بیان ندارد بلکه درک درستی نیز از آزادی بیان، آگاهی و آزادی ندارد.

اولین حکمی که باری جهانی امضا کرد، حکم جلب مدیران چهار روزنامه کشور است. بعد هم همین آقای جهانی در جلسه شورای وزیران گفت که خواسته تا مدیران روزنامه ها را برای ملاقات و صرف چای به دفتر خود دعوت نماید.

یعنی راه شاعرانه تری هم برای دعوت به ملاقات به وجود آمده است. بعد از این به جای دعوت نامه از حکم جلب استفاده خواهند کرد.

به نظر می رسد که اساسی ترین میراث نظام فعلی "آزادی" و به ویژه "آزادی بیان" است. وظیفه وزیر اطلاعات و فرهنگ نیز پاسداری از این حق بزرگ است.

وزیری که گرایش های طالبانی او بر آفتاب افتاده است البته که نقش اش نه پاسداری از ارزش های انسانی که به بند کشیدن آزادی و آگاهی است اما یاد باری جهانی باشد که حتی اگر خودش را نیز برای مسدود کردن آزادی منفجر کند این سرزمین به فرهنگ طالبانی باز نخواهد گشت.

امروزه آزادی بیان بخشی از زندگی مردم ما و قسمتی از هویت سیاسی ما است و هر طالبانکی نمی تواند با ناخنک زدن های بچگانه آن را از ما بگیرد.


میر حسین مهدوی

>>>   همه موافق آزادی بیان است ولی در یک چارچوب مشخص آزادی مطلق باعث ناهنجاری های اجتماعی میگردد. با احترام
سید جاوید حکیمی

>>>   باری تنها به درد قیبله میخورد نه به درد جهان!
پروانه

>>>   نمیدانم که از کدام آزادی سخن میزنند

>>>   باری جهانی باید ابتدارسانه های تصویری راکنترل ومنابع پولی وساپورتی آنهاراواضح وشفاف مشخص سازندکه ازکجااینقدرخرج می کنندومردم عادی هیچ نان خوردن ندارند. به عقیده من یکی ازدلایل مهم پیوستن مردم به طالبان همین رسانه اهاوبهانه مردم بخاطر تحریک احساسات دینی واخلاقی آنان است که البته می تواندعمدی وقصداباشد.
شیوا.کاندیداحتمالی بلخ

>>>   در وزارت اطلاعات و كلتور افغانستان هميشه "آدم" هاى بى فرهنگ بحيث وزير انتخاب ميشود.

>>>   دقیقا نمیدانم که در روزنامه ها و جراید، چه مطالبی نوشته بودند که باعث شده آقای جهانی مدیران مسوول آنها را بدفتر خود احضار کند. اما این را میدانم که برای عده یی، میان آزادی بیان و هتک حرمت دیگران- میان آزادی بیان و لجام گسیختگی -میان آزادی بیان و هرزه گویی وفضولی، میان آزادی بیان و تجاوز به حریم شخصی کسان ؛ فرقی وجود ندارد. این افراد در حقیقت از واژه و مفهوم "آزادی بیان",استفادهء سوء میکنند. درینجا من به عنوان یک شهروند، به نهادهای حکومتی و عدلی و قضایی، حق میدهم تا کسانی را که از نام آزادی بیان ، به توهین و تحقیر افراد و یا به تحقیر و تمسخر ارزش ها و معتقدات جامعه میپرداژند مورد بازخواست ، قرار بدهند و کسانی را که از چارچوب آزادی بیان ، عدول وبر حق دیگران تجاوز میکنند، مطابق قوانین نافذهء کشور، مجازات بکنند تا دیگر هر فضولی ، به نام آزادی بیان، به حقوق شرعی و مدنی دیگران ، تاخت و تاز نکرده و به این حقوق آنان، احترام قایل شود.
مورچه

>>>   اشرف غنی احمدزی با تقرر باری جهانی آنهم درمقام حساس وزارت اطلاعات وفرهنگ، بزرگترین خیانت ملی را درتاریخ این کشور رقم زد. باری جهانی با آنهمه عقده های برتری خواهی نژادی وضمیری فرو رفته درظلمت قرن 21 که حتا ازاثربیسوادی چند جمله یی را هم نمیتواند به صفت یک روشن نگر ومکتب خوان، ادا کند، عمداً درین مقام برچسپ زده شده است تا فرهنگ مهمندی هارا درین وزارت پیاده کند وازشبهای شعر حلقات لروبر که به آنسوی مرزدیورند ارتباط خواهد داشت...
علیمردان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است