تا چند سال پیش وقتی از کسانی یا کسی می شنیدم که می گفتند که ما جامعه در حال گذار هستیم، خنده ام می گرفت چون کمتر نشانه ای از گذار در افغانستان می توانستم ببینم و هیچ بحث سازنده ای که در آن بحث یکی غالب و دیگر مغلوب باشد، وجود نداشت.

گروه ها با اینکه از هم تنفر داشتند و یا عقاید همدیگر را نمی پذیرفتند ولی کوششی هم برای مقبولی عقاید خویش نمی کردند. هر کدام در خفا نظریه های یکدیگر را رد می کردند گویی هر گروه ترسی را در مباحثه روبرو به همراه داشتند.

بعد از فاجعه فرخنده، می توان نشانه هایی از جامعه در حال گذار را در افغانستان به وضوح دید. هر دو گروه به مباحثه رو در رو پرداخته اند. هر دو از رسانه ها برای بیان اهداف و نظریه های خویش استفاده کرده اند و هر دو گروه از راه های مدنی چون تجمع به رد نظریات یکدیگر پرداخته اند.

این مبارزه اگرچه شاید قربانی هایی از هر دو گروه که افراطی تر بودند نسبت به دیگران، داشته باشد ولی نوید دهنده روزهای خوب در سال های آینده است.


منیره یوسف زاده

>>>   یکی ازین قربانی ها ملا ایاز است که تا حال توانسته بود خودرا منحیث یک عالم واقعی وروشنفکر اسلامی که درکنار مفکوره دینی حس وطندوستی هم دارد نمایش دهد طوری نشان میداد که طرفدار ماجراجوئی خشونت نیست اما حالامتاسفانه نظر زیاد مردم درینمورد تغیرکرده است
( ر )

>>>   صرف نظر چند تن از ...بنام جامعه مدنی تغیر نموده است نه ملت مسلمان افغانستان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است