گفته می شود ارتباط رهبران افغانستان با پاکستان در حال تغییر است. رهبران پاکستان این روز ها از روند تحول ارتباطات با افغانستان حرف می زنند و کشور ما را از دوستان نزدیک خود می خوانند. آیا اعتماد به پاکستان مانند گذشته ضربه زننده به کشور نیست؟ آیا اینبار که پاکستان خود برای ایجاد رابط صلح آمیز پیش قدم شده است، صادقانه عمل می کند؟

جاوید کوهستانی آگاه مسایل امنیتی در برنامه «خبر تودی» گفت: تجربه ای که در گذشته و از سیاست های پاکستان به خصوص از سیاست های چند دهه اخیر پاکستان داریم تجربه خوبی نبوده است. به عنوان یک کشور دوست و همسایه که هم دین و هم مذهب هستیم و سابقه تاریخی مشترک داریم، جای تاسف است که کشور پاکستان در این چند دهه اخیر هیچ گونه صداقتی را با مردم افغانستان و با نظام های سیاسی ما نداشته است. حتی رژیم هایی را که از متن خود پاکستان برخاستند حکومت مجاهدین که شکل گیری آن بیشتر در اسلام آباد صورت گرفت.

وی پاکستان را با سابقه ای مایوس کننده در ارتباط با کشورما دانست و عنوان کرد: پاکستان در تلاش سود بردن است. سود بردن از خروج نیروهای بین المللی. در حدود سال 88 وقتی خارجی ها خواستند افغانستان را ترک کنند. کلید سیاست منطقه به دست پاکستان قرار گرفت و سرانجام افغانستان به بحران رفت. بحرانی که هنوز با همه تلاش های جامعه بین المللی و تلاش های نخبه های سیاسی افغانستان از آن بیرون نیامده ایم. پاکستان بار دیگر می خواهد که از فرصت خروج نیروهای بین المللی که متحدین افغانستان را ترک می کنند باوجود توافق های امنیتی با آمریکا و ناتو و توافق های استراتژیک با سایر کشورها در تلاش به دست آوردن کلید سیاست خارجی و منافع خود در افغانستان است. فراموش نکنیم که همین پاکستان بود که داکتر نجیب الله را به دارآویخت که یکی از همین رهبران و نظامهای سیاسی افغانستان بود. همین پاکستانی که روزی ملامحمدعمر را امیرالمومنین خواند، حالا هیچ اثری از ملا عمر در این کشور نیست. بنابراین پاکستان هیچ نوع تعهد اخلاقی ندارد که بر بنیاد آن بتوانیم سیاستهایمان را طراحی کنیم.

کوهستانی ادامه داد: بنابراین رهبران کشور باید بدانند گرم شدن بسیار روابط با پاکستان چندان مناسب به نظر نمی رسد. چرا که هنوز فضای اعتماد در افکار عمومی کشور شکل نگرفته است. پاکستان گام های بلندی را به خاطر ثبات و امنیت در افغانستان بر نداشته است. هنوز بخشی از شورای پشاور و شورای کویته فعال هستند. اگر پاکستان آنها را تشویق کند و به افغانستان بیاورد و در میز مذاکره بنشاند در آن زمان حکومت ما می تواند اعتماد کند.

این آگاه امور امنیتی لازمه اعتماد به پاکستان را اثبات نمودن این کشور به کشور به ما دانست و گفت: ما باید در سیاست های خود با پاکستان به صورت متوازن حرکت کنیم. نه اینکه هند که یکی از حامیان اقتصادی و یکی از تنویل کننده های حکومت داری خوب در کشور ما است را از دست بدهیم. حکومت جدید افغانستان از پاکستان تعهد بگیرد، گام های عملی را برادارد، اگر ملا عمر در پاکستان زندانی است به ما تسلیم کند، برخی از اعضای شورای کویته که فعالیت بیشتر ندارند و به انزوا رفته اند به افغانستان بیایند و با کشور ما گفت و گو کنند. با این کارها حداقل گام های عملی برداشته می شود. اما گر تنها بحث پاکستان این است که هند را از افغانستان دور کند و بخواهد نفوذ استخباراتی خود را تقویت کند تجربه های قبلی زیادی از این موضوع داریم و نباید در روابط با پاکستان شتاب زده عمل کنیم.

جاوید کوهستانی در ارتباط با دلیل عدم اعتماد به پاکستان گفت: مایه نگرانی است که در مجموع همیشه رهبران پاکستان افتخاراتشان انحلال اردوی افغانستان، از میان برداشتن حداقل رژیم های سابق افغانستان از نظر تمدنی و ساختاری، انهدام سکتورهای تولیدی افغانستان، اینها از مشکلاتی بوده که همیشه ما داشتیم و پاکستان به مشکلاتی که برای ما ایجاد کرده افتخار داشته است. حتی گاهی پاکستان سیاست هایی را به پیش کشیده است که ریشه درخت زیتون و درختان میوه دار افغانستان را در پاکستان با قیمت زیاد خریداری می کردند. آهن های کهنه ای که در کشور وجود داشت همه را پاکستان خریداری کرده است. ما تجربه ای تلخ و ناکام از براندازی و تضعیف نظام ها در کشور و نابودی داشته های مردم داریم. این سیاستی بوده است که استخبارات پاکستان در گذشته انجام داده است و مایه نگرانی برای زمان حال است. بنابراین به سرعت و به آسانی نمی توانیم به پاکستان اعتماد کنیم.

وی در پایان گفت: حکومت های قبلی افغانستان به مراتب قدرتمندتر از پاکستان بودند و محور سیاست های شان را خودشان تعیین می کردند، در حال حاضر بنا بر وضعیتی که به وجود آمده است، رفتارها به نحوی است که پاکستان این سیاست ها را تحمیل می کند. پاکستان هندوستان را دشمن اصلی خود می داند، تمامی امکانات در پاکستان به سمت دهلی نشانه گرفته شده است نه به سمت افغانستان. آنها علیه هندکار می کنند. تمام تلاش شان این است که هند را که با ما نزدیکی سنتی دارد و هم سرحد با ما نیست از ما دور کند.

کد (30)

>>>   اقای کوهستانی همیشه شما تحلیل های خوب ودرست معقول نموده اید این تحلیل ونظر جامع شما کاملاًحقیقت دارد که پاکستانی ها دیدند که هندوستان با کشور ومردم ما دوست خوب است ودر اعمار پروژه های عام المنفعه کشور ما همکار خوب وسهم بزرگ دارند وثمره انرا به چشم دیده اند اتش بجان پاکستانی ها در گرفت بازهم مانند گذشته با هیله فریب ونیرنگ وبدون کدام نتیجه ملموس که از خود نشان داده باشند حرف دوستی وهمکاری در راه صلح را بیان کرده اند چه شد که پاکستانی های که در رژیم های مختلف دشمن ما بودندبیکباره گی دوست وفادار ما شدند افسران ما را به نام اموزش نظامی بردند وسند اموزش تحصیلی را با کشور ما امضا کردند وغیره و غیره مردم میداند که هدف اصلی پاکستانی ها دوری دولتمردان ما از هندوستان دوست خوب وهمکار صادق بدون طمعه ما هستند اعتماد به پاکستانی ها که هیچگاهی صادق نبوده اند ودوری از کشور هندوستان که همیشه با کشور ومردم ما همکار خوب وکمک کننده مالی بیشتر که درین چند سال اخیر بیشتر از دوملیارد دالر کمک بلا عوض نموده اند اشتباه است اشتباه .

>>>   اقاي كوهستاني، روزي در اعمالات خانه اردوي ملي كار ميكردم كه از جانب ترك ها بازسازي ميگرديد. از زمانه هاي قبل قصه ميكردم و براي ترك ها گفتم زماني اينجا ماشين هاي خياطي فراوان وجود داشت، خياطان بيشمار بود و كار هاي بسيار عالي انجام ميدادند. متاسفانه اين ماشين ها ديگر وجود ندارند. ترك در جواب برايم گفت: ماشين ها را ما غارت نكرده ايم، همه كار خود شماست. چرا ما هميشه ديگر كشور هارا ملامت ميكنيم. هركس با فريب و هيله بايد با رقباي خود بازي كند. هركس بايد در پي شكست رقيب خود باشد به هر طريقي ممكن. پاكستاني ها با ما سياست ميكنند وما برادر مسلمان آنها را خطاب ميكنيم. اگر ريشه درختان ما را و يا هم سلاح، وسايط و اهن آلات مارا خريده اند، آنها انرا نبرده اند بلكه برادران خود من و تو انرا به پاكستان برده اند. پس، فكر كنيد پاكستان ملامت است يا من و تو. چون خود ما در كار و سياست ناكام هستيم ملامت پاكستان، ايران و ساير كشور ها را ميكنيم. افرين به كساني كه دشمن خود را به هر طريقي باشد به زانو درآورد.
بااحترام احمدي

>>>   دوم اينكه، اگاه مسايل سياسي هرگز مزاكره را با دشمن نبايد نفي كند. وقتي كوهستاني صاحب ميگويد "گرم شدن روابط با پاكستان مناسب نيست"، ايا توان سرد شدن انرا داريم؟. آيا در مقابل كشوري مانند پاكستان توان مقابله نظاهي، اقتصادي را داريم؟ ما مجبور و مكلف هستيم تا از ابزار هاي ديپلوماسي و اطلاعاتي در مقابل پاكستان استفاده كنيم. از همان هيله و فريب كه آنها در مقابل ما استفاده ميكنند، به گفته شما، ما هم بايد استفاده كنيم.
بااحترام احمدي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است