برادرانی که از برادرخواندگان نیز بیگانه ترند
مهاجران افغانستانی در روز جهانی مختص به خود متحمل بیشترین بی اعتنایی و بی توجهی و بی برنامگی از سوی مسوولان، داعیه داران حقوق بشر و نهادهای به اصطلاح مدنی شدند 
تاریخ انتشار:   ۱۹:۵۴    ۱۳۹۳/۹/۲۶ کد خبر: 85771 منبع: پرینت

در روز جهانی مهاجرت که افغانستان داغدار ترین آن است و مردم اش هر یک به نحوی تبعات و لطمات و صدمات آن را با پوست و گوشت و استخوان خود حس کرده اند؛ قلم فرسایی ها شد و سخن ها در تریبون طنین افکند و باز هم آب از آب تکان نخورد.

مهاجرت از یک منظر معلول فقر و بیکاری و بیماری و ناامنی و بی ثباتی در کشور اصلی و مبدا است که از این منظر تمامی کسانی که جان خود را کف دست خویش گذاشته و گریخته اند نه تنها عایدی تضمین شده و دوامدار از کشور مقصد بدست اورده اند که سرخورده نیز شده اند.

از منظر دیگر مهاجرت علت فقر و بیکاری و بیماری و ناامنی و بی ثباتی در کشور مقصد است که نوعی تداخل در برنامه ریزی ها و بودجه کشور مقصد و میزبان پدید می اورد و در همین اثنا هنوز هم کشور مبدا و اصلی آمادگی و زمینه پذیرش و بازگشت اتباع را ندارد.

این سرگردانی و از اینجا ماندگی و از آنجا راندگی اتباع و شهروندان نه تنها مختص به کشورهای پرجمعیت و فاقد چرخه توسعه یافته اقتصادی است که در کشورهای جنگ زده و بحران زده و مستعمره بیشتر به چشم می خورد اما اینجا سخن از مهاجران افغانستانی است.

این قشر در روز جهانی مختص به خود متحمل بیشترین بی اعتنایی و بی توجهی و بی برنامگی از سوی مسوولان، داعیه داران حقوق بشر و نهادهای به اصطلاح مدنی شدند.

گرچه ابراز همدردی ها و اظهار غم شریکی با انواع و اقسام لطمات و فشارهای وارده بر مهاجران دور از وطن و شهروندان درجه سوم کشور میزبان سودی نبخشیده و نخواهد بخشید اما گریز از این واقعیات که بخشی از هم وطنان در بدترین شرایط اجتماعی و اقتصادی بسر می برند نیز بدور از انسانیت است.

محمد محقق معاون رییس اجرایی دولت وحدت ملی پس از سفر به تهران و رایزنی درخصوص بیش از سه میلیون مهاجر قانونی و غیرقانونی افغانستانی در ایران، تنها راه چاره قطعی و عملی را مهیا کردن زمینه بازگشت به وطن خواند اما کدام زمینه با کدام امکانات؟

اندکی همذات پنداری اشرف غنی با طالبان و برادرخواندگی حامد کرزی با مخالفان مسلح اگر درخصوص مهاجران افغانستانی در ایران و پاکستان و ترکیه و اروپا خرج می شد اینک معضلی بزرگ و حل ناشدنی بعنوان بازگشت یا اخراج میلیونی از ان کشورها نداشتیم.

کد (8)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   ممنون از تحلیل برجای و این موصوع حاد را همواره به منظور اگاهای اذهان عامه به نشر بسپارید.
هموطن شما از کابل

>>>   احساس می کنم حضور مهاجران بیشتر بجای سود برای روابط بین ایران و افغانستان ضرر داشته . از یک جهت دیگر شاید تنها عاملی بوده که باعث محدود کردن اعمال ضد ایرانی افغانستان شده

>>>   برادران عزیز
کشور شما به صورت آرام در حال پشتونیزه شدن هست و زبان فارسی در حال نابود شدن یکی از دغدغه های دولت ایران تغییر بافت جمعیتی افغانستان هست که با مهاجرت هزاره به ایران و کشورهایی دیگر تشدید شده خواهشمندیم مهاجران به کشور خودشان برگردند تا از فرهنگ و مذهب و زمین مادریشان دفاع کنند و خود را آواره در اروپا و ترکیه و استرالیا نکنند تا خدای نکرده روزی مثل مردم فلسطین بی وطن نباشید.هیچ کجا جای خانه خود انسان را نمیگیرد. مهمان گر چه عزیز است همچو نفس خفه میسازد اگر آید و بیرون نرود به خدا این گفته از سر دلسوزی و دوست داشتن شما بود دگر خود دانید

>>>   مشکل اینجاست که مهاجران خود نمی خواهند برگردند چه انها که در اروپایند و چه انها که در ایران و پاکستانند مشکل از خود مهاجران است وقتی کسی عزت خودش را نخواهد همسایه هم عزت نمی کند احترام هر کسی دست خودش است
احمد زی از پل خمری

>>>   تقصیر از خود ماست گناه هم از مهاجران است هم از دولت چرا گردن همسایه و خارجی ها می اندازید مگر ما برای انها چه کردیم جز عذاب و بد بختی برای انهاچه داشتیم وقتی خودمان به خودمان رحم نمی کنیم به بیگانگان چه مربوط است ما یاد گرفتیم کههمه چیز را به گردن دیگران بیاندازیم ما در حق همسایگانمان چه برادری کردیم!! ایران دیگر باید چه می کرد که نکرد !من خود در ایرن متولد شدم ودرس خواندم و مدرک پزشکیم را گرفتم در تمام این سالها همین مردم به قول شما درجه سوم بودند که به داد ما می رسیدند مردم ایران خود در هزار مشکا دست وپا می زنند ولی هیچ گاه نمی گویند تقصیر کسی است می گویند حالا چه باید کرد و چه چاره ای بیندیشیم برادران من الان در المان در حال گرفتن تخصص هستم در رشته خودم ولی بعد از اتمام تحصیلاتم به ایران بر می گردم و در روستایی که در انجا متولد شدم به طبابت می پردازم جایی که مردمانش شاید درجه سوم باشند از نظر نویسنده ولی انسانترین انسانها هستند
یک پزشک از هامبورگ المان

>>>   از ماست که بر ماست

>>>   من هم با این هموطن ایرانی خودم موافقم. تعداد مهاجران پاکستانی که وارد افغانستان شدند و شناسنامه ی افغانستان گرفتند ای بسا از تعداد افغانستانی هایی که در ایران هستند هم بیشتر باشد. این قدر از برگشت هموطنانتان وحشت نداشته باشید. هموطنتان از پنجابی ها که بهتر هست. هم با سواد هست هم نجاری و خیاطی بلد هست با برگشت از ایران تمام دارايی اش را به صورت ارز وارد افغانستان خواهد کرد و افغانستان هم به صادرکننده ی بسیاری از محصولات تبدیل خواهد شد و به این نیروی تحصیل کرده هم نیاز دارد برخلاف ایران که در همه ی مشاغل بیکاری هست.

>>>   متن مکاتیب دولتی دری است، در جلسات و گردهماییهای دولتی بیش از 90 فیصد دری حرف زده میشود. در مکاتب، مدرسه ها و دانشگاهها مخصوصآ در کابل به زبان دری تدریس میشود. خوشبختانه در حکومت فعلی (و همچنان در حکومت کرزی) تمام قبایل و اقوام کشور سهم دارند.

>>>   افغانستا کشور اصلی پشتون هاست اقوام دیګر هم برادران ما هستند.

>>>   دوست عزیز
از اینکه ابراز نگرانی می کنید زبان فارسی وبافت جمعیتی در حال نابود شدن هست بیشتر به جوک شبیه هست تا حقیقت! ولی جمله (مهمان گر چه عزیز است همچو نفس خفه میسازد اگر آید و بیرون نرود) کاملاً درسته درسته ،به امید روزی که درهیچ کشوری بی ثباتی نباشد تا مردم آن از کشور ووطنش مجبور نشود برای کار وکاسبی به کشور های دیگر برود ومورد آزار آن دیار گردد.

>>>   اظهار نظر کننده سوم.
اولا از حرف شما برای بازگشت استقبال می کنیم و امیدواریم که در عمل و نه در شعار زمینه های آن مهیا شود. جمله شما که مهمان گرچه عزیز است .... اتفاقا بسیار غلط هم است. چه کسی گفته ما مهمان شما بودیم. افغانی ها در سخت ترین شرایط در ایران کار کردند، در بدترین شرایط زندگی کردند و ... . سنگینی انها را زمین خدا تحمل می کند نه شما. آیا شما با مهمان این چنین برخورد می کنید. پس لطفا به هیچ وجه از واژه مهمان استفاده نکنید. اینها سه درصد جمعیت ایران را تشکیل می دهند. خودشان در فضای اقتصادی کار می کنند و هیچ کسی نمی تواند ادعا کند آنها سربار اقتصاد هستند.

>>>   چرا فرصت های شغلی کشورتان را در اختیار بنگلادشی ها گذاشتید؟ چرا اخراجشون نمی کنید؟ چرا مهاجران برای همان کارهايی که بنگلادشی ها انجام می دهند باید به ایران بیایند در حالی که در کشور خودشان به اندازه ی کافی کار هست؟ چرا با پول دولت افغانستان پیشاوری ها بورسیه تحصیلی خارج از کشور می گيرند؟ این که در مورد مسائل داخلی کشورتان اظهار نظر می کنیم به این خاطر هست که برای حل مشکلاتتان از ما انتظار دارید وگرنه در حالت عادی این مسائل هیچ ربطی به ما نداشته و نداره.

>>>   تقصیر از دولت افغانستان است نه هیچ کس دیگر

>>>   یکی این سوال منو جواب بده چرا با وجود اینکه افغانها در ایران اینقدر موردظلم قرار می گیرند و زجر می کشند بر نمی گردند انسان عاقل وقتی ببیند جانش در معرض اسیب قرار دارد ان شرایط را رها می کند حال سوال اینجاست چرا افغانها نمی روند و دایما در حال زاری و ناله و فغان هستند !!!! جوابی که در ذهنم می اید:
یا دروغ می گویند که بهشان سخت می گذرد وزندگی ارامی دارند وفقط برای جلب ترحم هموطنان خود در داخل افغانستان این قدر اغراق امیز از بد بختی هایشان می گویند یا دچار بیماری خود ازاری هستند که دوست دارند بمانند و زجر بکشند
واسلام

>>>   همین محمد محقق و همقطارانش رهبران مجاهدین دیروزی همین بلای سرگردانی عقب کار و یک لقمه نان و مهاجرت را نصیب مردم افغانستان ساخت و حال بر زخمهای تمام مردم افغانستان و مخصوصا مهاجرین افغانی به ایران نمک میپاشند.

>>>   تقصیر از دولت افغانستان نیست از ملت افغانستان است
M.S.T

>>>   استناد ماباید به قوانین بین المللی ومعاهدات جهانی باشد نه اصطلاح وغالطه هایی مانندمهمان ومیزبان .افغانهاهمه جامستقل بوده وخرج خوراک ومسکن و خود را خود داده اند و بیشتر از یک شهروند ایرانی خدمات ارائه کرده اند. اینهاحتی در سفر روحانی کربلا بادیدن افغانهابخل ورزی می کردندولی میزبانان عرب واقعا ابراز ارادت به افغانها داشت و باوجود استقبال از ایرانیان از اخلاق ضددینی و تنگ نظرانه نفرت داشتند.
شیوا

>>>   شیوا تو کوچک ترين تردیدی داری در این که با خروج مهاجران از ایران وضعيت ایران بهتر خواهد شد؟ اگر چنین باشه که تو میگی پس چرا کشورها بر سر جذب مهاجر با هم دعوا نمی کنند؟


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است