فسادی که در ادارات دولتی و نیمه دولتی و خصوصی افغانستان اعم از حوزه های مختلف اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ریشه دوانیده است در نوع خود بسیار خطرناک می باشد و عزم جزم و اقدام عاجل می طلبد اما...

اما گمرکات و مرزها از جمله مهمترین و استراتژیک ترین موقعیت های حساس برای ضعف یا اقتدار یک کشور هستند که اگر مورد کمترین و کوچکترین خبط و خطای عمدی یا سهوی قرار بگیرند تبعات و لطمات بسیاری بر پیکر امنیت و اقتصاد داخلی وارد می سازند.

بارها به تناوب مکررا و به انواع و اقسام وسایل و دستاویزها به مساله بیداد فساد اداری در ریشه های غرب تا شرق و شمال تا جنوب افغانستان پرداخته شد اما نه امداد غیبی به مدد آمد و نه مردم ملکی برای خشکانیدن و انقطاع این مساله شوم بپا خواستند.

همین فرارهای مالیاتی، همین سرپیچاندن شرکت های خارجی از پرداخت عوارض گمرکی و حتی ممانعت از نظارت و بازرسی ابزارآلات و ادوات نظامی ناتو در مرزهای زمینی و هوایی همه و همه نشات گرفته از همان ضعف و سستی و بی ارادگی در گمرکات است و بس.

از پرونده کابل بانک با اختلاس مشارکتی سفیر امریکا و هندوهای سهامداری که براحتی از افغانستان گریختند تا فساد و کلاهبرداری شرکت سوپر ام، از فساد شرکت انهم در واردات بیش از 500 موتر زرهی بدون پرداخت هزینه گمرکی تا گمرک غرق در فساد ننگرهار همه به یک سرچشمه برمی گردند.

مثل انتقادات بی رویه و بی شمار مسوولان و نهادهای مدنی و مطبوعات و رسانه ها و بعضا مردم ملکی مثل از درد گفتن و از درد نوشتن بدون نیم نگاهی به راه های طبیعی و بدیهی و عملی درمان است یعنی چرخیدن حول دور تسلسل و مدار باطلی که نه پاره شدنی است و نه تمام شدنی.

دیروز سخن از کابل بانک در نیمه راه مختومه شده بود و امروز سخن از فساد بیداد کننده و به مرز نگرانی رسیده ننگرهار... دیروز انتقادات و اعتراضات در گلو خفه شد و امروز نیز به همان ترتیب... تکیه زنندگان بر ارگ و تمامی آنانی که مستقیم یا غیر مستقیم از این فساد سود می برند و متنعم می شوند نیز به این فریادهای یک شبه عادت کرده اند.

در همین راستا خروج سالانه 8 میلیارد دالر ارز از کشور براحتی و سهولت هرچه تمام تر توجیه می یابد چه اگر نظارت و کنترلی صورت می گرفت بر نیروهای خارجی اعم از نظامی و سیاسی و بازرگانان بین المللی بیش از تجار داخلی و زورمندان محلی می بود.

کد (8)

>>>   از جاهلان چی کله.
مسافرجبری

>>>   فسادی که در ادارات دولتی و نیمه دولتی و خصوصی افغانستان اعم از حوزه های مختلف اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ریشه دوانیده است در نوع خود بسیار خطرناک می باشد و عزم جزم و اقدام عاجل می طلبد اما...اما گمرکات و مرزها از جمله مهمترین و استراتژیک ترین موقعیت های حساس برای ضعف یا اقتدار یک کشور هستند که اگر مورد کمترین و کوچکترین خبط و خطای عمدی یا سهوی قرار بگیرند تبعات و لطمات بسیاری بر پیکر امنیت و اقتصاد داخلی وارد می سازند. بارها به تناوب مکررا و به انواع و اقسام وسایل و دستاویزها به مساله بیداد فساد اداری در ریشه های غرب تا شرق و شمال تا جنوب افغانستان پرداخته شد اما نه امداد غیبی به مدد آمد و نه مردم ملکی برای خشکانیدن و انقطاع این مساله شوم بپا خواستند. همین فرارهای مالیاتی، همین سرپیچاندن شرکت های خارجی از پرداخت عوارض گمرکی و حتی ممانعت از نظارت و بازرسی ابزارآلات و ادوات نظامی ناتو در مرزهای زمینی و هوایی همه و همه نشات گرفته از همان ضعف و سستی و بی ارادگی در گمرکات است و بس. از پرونده کابل بانک با اختلاس مشارکتی سفیر امریکا و هندوهای سهامداری که براحتی از افغانستان گریختند تا فساد و کلاهبرداری شرکت سوپر ام، از فساد شرکت انهم در واردات بیش از 500 موتر زرهی بدون پرداخت هزینه گمرکی تا گمرک غرق در فساد ننگرهار همه به یک سرچشمه برمی گردند. مثل انتقادات بی رویه و بی شمار مسوولان و نهادهای مدنی و مطبوعات و رسانه ها و بعضا مردم ملکی مثل از درد گفتن و از درد نوشتن بدون نیم نگاهی به راه های طبیعی و بدیهی و عملی درمان است یعنی چرخیدن حول دور تسلسل و مدار باطلی که نه پاره شدنی است و نه تمام شدنی. دیروز سخن از کابل بانک در نیمه راه مختومه شده بود و امروز سخن از فساد بیداد کننده و به مرز نگرانی رسیده ننگرهار... دیروز انتقادات و اعتراضات در گلو خفه شد و امروز نیز به همان ترتیب... تکیه زنندگان بر ارگ و تمامی آنانی که مستقیم یا غیر مستقیم از این فساد سود می برند و متنعم می شوند نیز به این فریادهای یک شبه عادت کرده اند. در همین راستا خروج سالانه 8 میلیارد دالر ارز از کشور براحتی و سهولت هرچه تمام تر توجیه می یابد چه اگر نظارت و کنترلی صورت می گرفت بر نیروهای خارجی اعم از نظامی و سیاسی و بازرگانان بین المللی بیش از تجار داخلی و زورمندان محلی می بود.

>>>   ملت افغانستان باید بدانند دردوران کمپاین انتخابات به دستور وزیر مالیه زاخیل وال صاب روزانه صد هزار دالر تنها ازمرزگمرک تورخم به حساب کمپاین غنی بابا تحویل داده میشد که این رغم گاهی به 150 الی 200 هزار دالر در روز رسید این خیانت ملی را درگمرگ همه کار مندان میدانند ما نمیدانیم وقتی پای ریس جمهور غنی صاحب در میان باشد کی برسی وپیگری خواهد کرد ....
محمد بارکزی ...جلال اباد

>>>   نمیدانم از کابل بانک چرا زیاد یاد اوری میشود مثل اینکه اسم بسیار خوب برای عده ای ونام ازار دهند ه برای بعض های دیگر بود ومیباشد ظاهرا فاشیزم با ازبین بردن وسقوط دادن این بانک از اذیت وازار وجدان خود کاسته است وخاطر خودرا ازین ناحیه راحت نموده اند اماگناه عظیم این خیانت در هردو دنیا گریبان گیر انهای خواهد بود که برای به کرسی نشانده ارمانهای شوم نیشنلیستی احساسات ا کثریت این ملت را علیه خود برانگیخته ودشمنی یک ملت بزرگ را بجان خریده اند میشود تعمیر ها را ویران نمود وکوه هارا از بیخ و بن کند اما ارمان پاک ملت هارا نمیتوان تغییر داد وبه نفع خود تبدیل کرد در براورده شدن این مامول چندین گروه همدست وممدگار بودند یکی سیاه دلان عظمت طلب ودیگری هم چپاولگران فرصت طلب که درین زمره دوبرادر دوبزرگ ان وقت ومعاون کابل بانک با برادرش و شکریه باریکزی وشوهرش وگلبهار وطاهر دزد معروف که با پسرش ملیونها دالر تجار وبانک هارا چپاول نمودند وحتی به دختران کانادا وامریکا رحم نکردند وخانه ای جمیره ایلند این مسکین را به زور که تضمین کابل بانک بود دربرابر 1200000 دالر تضمین بود از جمله 400000 دالر ان چارج کابل بانک بود که اقای فرنوت انرا برای من بخشیده بود وخانه ام را که دران وقت 3500000 دالر ارزش داشت وکنون هم 3000000 دالر میخرند در برابر 800000 دالر بانک تصاحب نمود وباز اگر خانه دربرابر قرضه ای بانک گرفته شود بدون هیچ حق وقانونی باید خانه مربوط بانک میشد نه مربوط طاهر میتوانید ودولت میتواند اسناد این خانه را مطالعه نماید این خانه اول باسم حاجی صاحب عبیدالله بود وقتی ایشان از کابل بانک رفتنداقای فرنوت چون طاهر شریک ودران وقت رفیق شیر خان بود خانه ای من که تضمین کابل بانک بود بطور امانت باسم طاهر نموددرین معامله حاجی صاحب عبیدالله وقاضی یاسین وخود فرنوت شاهد هستند از سارنوالی وهیئت تصفیه خواهش مندم که این موضوع را جدی تعقیب نمایند اگر خانه را برای من که صاحب اصلی وواقعی خانه هستم نمیدهند باید به بیت المال تسلیم نمایند نه به طاهر ویا درجمع قرضداری های طاهر از کابل بانک اضافه کنند که این خانه فغلا 3000000 دالر ارزش دارد 800000 ان مربوط کابا بانک ومتباقی 2200000 ان مربوط بنده دادمنش میشود که من حق خودرا در صورتی که برایم واپس نمیشود رضائیت دارم تا اینکه طاهر حیف ومیل نماید به بیت المال مربوط شود بدینوسیله سارنوالی وهیئت تصفیه را باخبر میسازم که موضوع را تحقیق وبررسی نمایند واگر یک نکته هم در حرفم دروغ وخلاف بود حاضر هستم مرا به دار اویزان کنند اقای اشرف غنی شما که داد از حق وعدالت وباز پرس مینماید در روز قیامت دست من به گریبان شما است فقط از شما میخواهم این ظلمی را که طاهر در حق من روا داشته یک مرتبه تحقیق نماید درصورت خلاف مرا به در ملاء عام تیر باران نماید اقای دوستم شما که به نمایندگی مبلیت اوزبک به ارگ راه یافته اید واین عزت را خداوند برای شما از برکت قوم غیور عنایت فرموده چطور راضی هستید که در حق یک سید مسکین قوم شما این ظلم روا داشته شود اقای داکتر عبدالله شماکه خودرا اصلاحات وهم گرای میخوانید بیائید اصلاحات را از قضیه خانه من اغاز نمائید
سید محمود دادمنش از شبرغان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است