این جمله در کشور روی زبان همه افتاده است و می چرخد، اینکه دولت ما برای پاکستان سه ماه وقت داد تا صداقت و تعهد خود را نسبت به افغانستان نشان دهد و ثابت کند اما پاکستان از ضایع شدن وقت جلوگیری کرد و نخواست وقت ما ضایع شود، سریعاً چهره ی واقعی خود را نشان داد.

در همان سه روز اول پس از سفر به ما پاسخ داد. هم عملیات انتحاری شدت گرفت و هم سخنان عجیب و غریبی از زبان برخی چهره های مطرح پاکستان به بیرون درز کرد. از همه مهمتر دو آدم آن طرف مرز چنان با قاطعیت و شدت فرمان و فتوا صادر می کنند که گویی در این وطن شریک هستند یا آبا و اجداد این کشور هستند. رسوایی اول در همان سفر دسته جمعی اول به پاکستان رخ داد. ما میهمان پاکستان بودیم اما میزبان چنان بی شرمانه در خانه ی خود بر ما تاخت که گویی ما میهمان ناخوانده بودیم و سخنش به حدی جدی بود که پس از شنیدنش خون در رگهای بسیاری به جریان در آمد.

ملا فضل الرحمان می گوید: جنگ در افغانستان جایز است و حضور نیروهای خارجی هم برخلاف میل ایشان است. دولت ما در قبال این سخنان چه چیزی گفته است؟ هیچ. وی میل خود را به آمدن به افغانستان هم اعلام کرده است اما مردم افغانستان به او پیامی دارند: «آقای فضل تو برو و به رسوایی های کشور خود برس و فتوا صادر کن این وطن از خود صاحب دارد و مردمی در این مرز و بوم زندگی می کنند.» اما هنوز خستگی های سفر تمام نشده بود که آدم دیگری به درفشانی شروع می کند، سرتاج عزیز مشاور امنیت پاکستان او زبان باز کرد که شبه نظامیانی که برای پاکستان خطرساز نیستند نباید هدف قرار بگیرند و جالب تر اینکه می گویند: دشمن آمریکا نباید دشمن پاکستان پنداشته شود. جناب عالی اضافه می کند: درست است که ما در دهه ی 90 از طالبان حمایت می کردیم اما حالا ما مردم خوبی هستیم و حرف دل و زبانمان یکی است.

رحیم جامی فعال مدنی در برنامه «100 روز پس از تحلیف» گفت: این سفر بیشتر یک سفر تعارفی از جانب حکومت افغانستان و برعکس یک سفر تحقیقاتی برای دانستن برنامه ها و اهداف حکومت وحدت ملی از جانب حکومت پاکستان بود. در حال حاضر در داخل کشور تمام واحدهای اداری ما هنوز سمت و سو نگرفته و کابینه مشخص نشده است. پلان ها، استراتژی ها و برنامه های مشخص، مخصوصاً برنامه های تعیین شده ی درست، کارا و عملی در برابر کشورهای همسایه، منطقه و جهان نداریم.

وی افزود: سیاست پاکستان در قبال کشورهای منطقه و مخصوصاً افغانستان، به دست استخبارات این کشور است. استخبارات آنها مثلثی را شکل داده اند که حکومت ملکی و نظامی، افراطیون مذهبی و در کنار آن حکومت ملکی آنها است. وقتی استخبارات پاکستان در قبال افغانستان و سایر کشورها اظهار نظر می کند، اهداف، استراتژی و پلانهای تعیین شده ی استخبارات را باید تطبیق کنند و در برابر آن برخورد کنند. زمانی که از حکومت ملکی دیدار می کنند از آنجا بیرون می آیند و می بینیم که حملات نظامی، حملات انتحاری و بالاخره تمام موارد مربوط به بعد امنیتی افزایش پیدا می کند و بالاخره به شکل بی شرمانه ای آنها در افغانستان مداخله می کنند. پاکستان از زمان ایجادش تا به حال با تمام کشورهای منطقه به جز کشور چین سیاست دوگانه داشته است. با چین منافع اقتصادی بسیار نزدیک دارد.

جامی در خصوص گفته ی سرتاج عزیز که ما هم اکنون از طالبان حمایت نمی کنیم عنوان کرد: پس شورای طالبان کجاست؟ شبکه حقانی در کجاست؟ آنها حقانی را مربوط به افغانستان دانسته اند. اگر این طور است، پس بگذارند ما مرز خود را تا بدانجا پیش ببریم و کارهای آنها برعهده ی ما است. در حالی که به طور مستقیم این گروهها از طرف پاکستان حمایت های تاکتیکی، نظامی، تسلیحاتی و تجهیزاتی می شوند.

این فعال مدنی اظهار داشت: سخنان سرتاج عزیز سخنانی است که برای فریب عامه استفاده می شود. ریشه ای این سه سخن از طرف مقامات پاکستان از یک جاست. از همان سیاست دوگانه ی پاکستان در قبال افغانستان، هندوستان و دیگر کشورهای منطقه است که حداقل تا 50 سال بعد وجود دارد.

رحیم جامی عنوان کرد: آزاد شدن تروریستها پس از دستگیری توسط نیروهای ما و خواندن آنها به عنوان برادران ناراضی و مخالفان سیاسی، باعث کم شدن ذوق و علاقه و باعث سردرگمی در عملیات می شود. جنگ افغانستان بر علیه تروریزم، تنها با ایران و پاکستان نیست. بیش از 60 نهاد استخباراتی منطقه ای و جهانی در افغانستان با هم مبارزه می کنند و به هم ضرب شصت نشان می دهند و در کنار آن گروه ها و حلقاتی را حمایت می کنند. آقای کرزی در صحبتهای خود اشاره می کرد ومی گفت: افرادی در رده های خیلی بالای حکومت وابسته به افراد بیگانه هستند.

وی در پایان افزود: دلیل نا امنی ها، بقایا و خلا قدرتی که از گذشته برای ما موجود است، عدم وضوح و تعریف درست از دوست و دشمن است علاوه بر آن عدم شناخت ما از گروهها و حلقات مسلح غیرقانونی در داخل افغانستان که شامل مافیای مواد مخدرو انواع و اقسام گروههای مخالف در داخل حکومت می شود باعث این نا امنی هاست. اگر ما با آمریکا و انگلیس و ترکیه و چین مذاکره کنیم که آنها بر پاکستان برای صلح فشار بیاورند ما برنده هستیم. هرگاه ما سیاست تدوین شده که دوست و دشمن در آن تعریف شده باشد را بتوانیم ارایه کنیم و براساس همان حرکت کنیم حتما به نتیجه ی خوبی خواهیم رسید اما نه به این زودی، با در نظر داشتن وقت و زمانی که آهسته آهسته ما به این هدف دست یابیم.

کد (30)

>>>   کی به حرف های پاکستان باور کرد؟ هیچکس باورندارد نه حالا نه آینده!
چی واقع شده که پاکستان در مقابل افغانستان تغیر رویه بدهد؟ همان آی اس آی است وهمان پاکستان !
همان فاروق وردک خرم ومولانا های تروریست

>>>   شما ای سران دروغگوی پاکستان فتوای جهاد در افغانستان صادر میکنید در حالی که شما که دم از کشور اسلامی میزنید در شهر های خود نگاه کنید در کجا درکدام کشور اسلامی مسجد و فاحشه خانه ها رو بروی هم در ملاء عام قراردارد که در کشور شما وجود دارد شما نه مسلمانید نه کافر بلکه منافق هستید خداوند این اتش را که در داخل افغانستان درست کردید در دامن خود شما شعله ور کند بی غیرت های حلقه به گوش آمریکا .آمریکا دشمن است چون کفر است ولی شما از کافر هم دشمن تر هستید خداوند لعنت تان کند منافق های بیدین

>>>   مرد های کهن سال این سر زمین همیشه این را درک کردند که صلح زمانی در افغانستان امکانپذیر است که پاکستان کاملاً ویران گردد در غیر آن مردم ما لحظه زنده گی با سکون نخواهد داشت, فقط دعا کنید که این چتلستان را یک ظالم دیگر نقش بر آب سازد و بزودترین فرصت از نقشه دنیا محوه گردد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است