تقدیم به شهردار و حکومت وحدت ملی

من به نویسندگان و شاعران و متن نویسان دیوار و دروازه های تشناب های شهری آفرین می گویم. یعنی واقعا دست کمی از ارنست همینگوی و فاکنر و صادق هدایت ندارند. همینکه داخل این تشناب ها می شوی با انواع و اقسام نثرها، دست نوشته ها و اشعار سپید و کلاسیک روبرو می شوی البته این نوشته ها عمدتا از خلاقیت های مردانه است و وقتی که در جایگاه می نشینی و با حوصله مندی کامل این نوشته ها را مرور می کنی می بینی که یک ساعت کامل در اندیشه گاه نشسته ای و هنوز نوشته ها، خاطرات، قربان صدقه رفتن ها، عشق و عاشقی ها تمام نشده است.

نقاشی هایی هم به چشم می خورد که اگر پیکاسوی مرحوم آنها را ببیند مجبور است از شرم در داخل همان تشناب آب شود.

یعنی متن های داخل تشناب به صورت های مختلفی نوشته شده است. یکی گفته من همین الان برای بار پنجاهمین بار عاشق شدم نظر شما چیست؟ دیگری نوشته، لطفا زود خلاص شو که کار مملکت پس ماند.

دیگری هم در مورد حکومت جدید یک نظر داده و سپس فحش و ناسزا داده به خواهر و مادر و عمه طرف مقابل. کسی دیگری هم با یک قلم مارکر رفته و زحمت کشیده و چیزی رسامی های ناجور را کشیده و بعد توصیه کرده است که من عاشق سینه چاک این طور چیزها هستم. یک آدم مومنی هم که شاید زمانی در همین تشناب برای مدتی به سر برده است توصیه های اخلاقی کرده و آن آدم های بی ادب را نصیحت نموده است. مثلا گفته: شرم ندارید الهی به غضب گرفتار شوید.

بعد دیگری در جوابش نوشته که کاکا جان برو خلاص شو که ملت تشناب شان سرشان رفت. یک جوان شماره تماس خودش را نوشته است که من تا حالا ازدواج نکردم و بیست سال است که رنج می برم لطفا کمکم کنید و به این ترتیب بالا و پایین این دروازه ها پُر است از نوشته های سکسی و نمرات تلیفونی که واقعا آزاردهنده است.

حالا من پیشنهادم به مناسبت روز جهانی تشناب به شهرداری محترم کابل و یا وزارت اطلاعات و فرهنگ این است که لطف کنید به همین بنده های خدا تا به مرض بواسیر و بندش ادرار مبتلا نشده اند زمینه بیشتری برای آثار و دست نوشته هایشان بدهند، واقعا اینها حیف هستند که با این خلاقیت و استعداد کشف نشوند. حداقل این دروازه های تشناب های شهری را دوباره رنگ کنند و یا وایت بوردهای سفید و رنگه با چند عدد توش برایشان بدهند تا حین مصروفیت معدوی شان بتوانند سوژه مناسب تری را پیدا کنند و آثار تازه تر و اشعار مدرن تری را بسرایند و یا بنویسند.



مهدی ثاقب

>>>   همه از بیکاری است اگر جوانان ما بیکار نباشند مصروفیت داشته باشند هرگز آنقدر وقت پیدا نخواهد کرد که روز خود را بیهوده مصرف نمایند وساعت خود را درتشناب که پر از میکروب ها و تهفن میباشد سپری نمایند حتی خواب می شوند میگیند بهترین خواب گاه است از دولت وحدت ملی خواهشمندیم تا زمینه کار را برای جوانان فراهم نموده تا باشد از این کار هادست بردارندووقت خود را درباز سازی کشور به مصرف برسانند
بااحترام
بیکار

>>>   راستی این یک حقیقت است بیکاری خود یک مرض است به خصوص روانی که جوانان دست به کارهای نا جایز و غیر انسانی و حتی خود کشی میزنند
سرور بیکار

>>>   من به شهر دار کابل میگویم که یکبار از پل هوای که در مقابل تعمیر شهر داری کابل بوده دیدن نماید که مرداری آنجا موجود است و برای شهرداری شرم آور است یکبار مسوولین تنظیف از آن پل دیدن نمی کنند 2- کابل یک زیر زمنی دارد که از تاریکی رفتن نمی شود 3- در ساختن تشناب های شهری خبری ندارد . دوستی عزیز ! یگانه مرکزی عدل و انصاف تشناب است زیراکه شکمبی پری شاه و شکمبی گدا در تشناب یکسان و بدون رشوت و کار شکنی خالی میشود . چرندیات نبیشته کردن در تشناب دور ار حماقت است ... وسلام
سیفی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است