درخصوص مناسبات نامناسب و رفتارهای خارج ازعرف و فاقد دیپلماسی قوی کابل اسلام آباد بدان حد سخن پراکنی و قلم فرسایی شده است که مواضع افغانستانی های مقیم یا غیر مقیم در کشورمان را در خصوص کشور دوست و همسایه و برادر به خوبی بنمایاند.

و اما ترسیم یکسویه این وضعیت و موضع گیری هایی که تاکنون از فرضیات و احتمالات و انتقادات فراتر نرفته اند نمی تواند زین پس نیز کارساز باشد بنابراین اظهارنظرات صریح و بی پرده پشتون تبارها و پنجابی های بلند پایه و شاخصی همچون پرویز مشرف راهگشا است.

وی در واقع با بیانات تند و جانبدارانه خود بیش از آنکه هشداری به جنگ نیابتی اسلام آباد و دهلی نو در کابل داده باشد بر شیپور این جنگ دمیده است بدین صورت که نسبت به هرگونه اقدام اشرف غنی در تداوم اقدامات حامد کرزی اخطار جدی داده است.

اقداماتی همچون فرستادن سربازان افغانستانی به هندوستان برای آموزش نظامی و از این دست که هر حکومتی طبعا در راستای نیل به مقاصد خود بدان دست می یازد علنا در سخنان رییس جمهور سابق پاکستان بعنوان خشم اسلام آباد از کابل آورده شده است.

البته جهت گیری تند و افراطی پرویز مشرف نسبت به کشور دوست و همسایه و برادرش با هزاران کیلومتر مرز مشترک ناآرام بر کسی پوشیده نیست اما چنین شخصیت های بارز و نامدار در حکومت علیرغم نداشتن جایگاه رسمی دارای برد سیاسی و امنیتی در کشورشان هستند.

کما اینکه با روی کار آمدن ممنون حسین به سمت ریاست جمهوری و نواز شریف در جایگاه نخست وزیری، بارقه های امید در دل ارگ ریاست جمهوری کابل برای تغییر مکر و دغل بازی های غرض ورزانه به دوستی و مسالمت و تعهد، به یاس تبدیل شد.

به عبارت دیگر آنچه که از دست های دراز ملتمس بسوی حکومت و سیاست زاری و بیزاری توامان در 12 سال گذشته بدست آمده است تفاوت چندانی با تنش ها و تشنج های گذشته کابل اسلام آباد ندارد و اگر بدین منوال پیش رود امیدی به بروز تفاوت هم نخواهد بود.

روایت کابل اسلام اباد از زبان پرویز مشرف مستقیما مربوط به روایت کابل دهلی نو و اسلام آباد و دهلی نو است و چنان که عبارت "جنگ نیابتی" می نمایاند کابل همچنان در تجمع اضداد و در ضعف انحصار از قدرت های رقیب در خاک خود به خون می نشیند.

کد (8)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است