سوال های بی پاسخی بسیاری نه تنها در ذهن مردم ملکی که در ذهن نهادهای مدنی و مسوولان افغانستانی درخصوص نوع و چگونگی مناسبات دیپلماتیک کابل اسلام آباد با محوریت مرز دیورند وجود دارد که گویی هنوز زمان مناسب رفع ابهام ها فرا نرسیده است.

اشرف غنی احمدزی با شعار تحول و تداوم و عبدالله عبدالله با شعار اصلاحات و همگرایی هر دو یک معنا را به هواداران و مخاطبان خاص و عام خود متبادر می کردند که آن چیزی نبوده جز برون رفت از وضعیت موجود و نیل به وضعیت مطلوب.

با ادغام این دو تیم و تشکیل فرمایشی دولت وحدت ملی با 6 مسوول در رأس به جای 3 مسوول گذشته، طبعا انتظارات بر این اساس بود که هرچند تضاد داخلی و اصطکاک منافع شخصی در ارگ بیشتر می شود اما کارهای عمرانی و تحولات اصلاحی با سرعت و وسعت بیشتری پیش رود.

با این حال، آغاز طوفانی رییس جمهور با صدور فرمان هایی درخصوص بازبینی پرونده کابل بانک، رسیدگی به اوضاع زندانیان، رفع فساد اداری در دادستانی کل و محاکمه قضات مفسد که بسیار به فال نیک گرفته شد رفته رفته جای خود را به خمودگی و سستی می دهد.

دیورند و مداخلات راکتی اسلام اباد در کنر و نورستان که از ابتدا نیز مورد بی توجهی تعمدی اشرف غنی احمدزی قرار گرفت روند چندین سال گذشته خود را همچنان پی گرفته است و هر روزه شاهد و شنونده فرود آمدن رگبار حملات هوایی بر دانگام و شینگل هستیم.

گرچه بارها نخبگان سیاسی و امنیتی و مقامات وزارت داخله اقرار صریح به منافع واشنگتن در اصطکاک دو سوی دیورند و تیرگی مناسبات افغانستان و پاکستان داشته اند اما روسای جمهور و اجرایی دولت وحدت ملی تاکنون هیچ گونه اظهار نظر و اعلام موضعی نکرده اند.

بدین گونه است که تحول و اصلاحات محدود به مسایل دسته چندم داخلی شده و زیر سایه تداوم و همگرایی رنگ باخته است. امنیت به مثابه اولین نیاز طبیعی و فطری بشر هنوز هم برای مرزنشینان جنوب شرقی تامین نشده است و نشانه های تامین آتی آن نیز مشاهده نمی شود.

کد (8)

>>>   از قدیم گفته اند که دست زده بالاست. حقیقت امر هم همین است؛ چون به تجربه ثابت شده است که چنین بوده و است. به همین دلیل، همواره خاک افغانستان، خصوصاً نواحی مرزی و مردم آن از سوی پاکستان تحت شدیدترین حملات راکتی واقع میگردند، ولی دولت مردان روزه سکوت گرفته اند، نه تنها اعتراض ندارند، بلکه به نحوی حملات پاکستانیها را توجیه میکنند.
بالاتر از آن دست دوستی به سوی پاکستان دراز میکنند، ولی سنگ رد برسینه مییابد. بنده به عنوان یک شهروند از دولت مردان این پرسش را دارم که تا به کی این روند ادامه پیدا میکند. آیا زمان آن نرسیده است که دشمن را از دوست تشخیص داد؟ آیا زمان آن نرسیده است که به حملات راکتی و عوامل نفوذی پاکستان مقابله شود؟ و ده ها پرسش دیگر که بی پاسخ مانده اند.
برهانی (آهنگرانی)

>>>   سلام :من ازریس جمهوری اسلامی افغانستان میخواهم که راکت پرانی را ازکنربردارد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است