آیه 60 سوره‌ی قصص
«وَمَآ أوتِیتُم مِّن شَیءٍ فَمَتَعُ الْحَیوةِ الدُّنْیا وَ زینت‌ها وَمَا عِندَ اللّهِ خَیرٌ وَأبْقَی أفَلاَ تَعْقِلُونَ»

وآنچه به شما داده شده، بهره‌ی زندگی دنیا و زینت آن است (که فانی و زودگذر است)، در حالی که آنچه نزدخداست، بهتر و پایدارتر است. پس آیا نمی‌اندیشید؟!

* در واقع این سوّمین جوابی است که خداوند در پاسخ بهانه جویی کفّار مکه (که اگر ما ایمان بیاوریم، زندگانی ما مختل می‌شود) می‌دهد، که آنچه به گمان خام خود از رهگذر عدم ایمان به دست می‌آورید، متاع وکالای بی ارزش و فانی زندگی محدود دنیاست، در حالی که آنچه نزد خداست، بهتر و ماندگارتر است.
* ثروت و دارایی خود را محصول تلاش و زرنگی خویش نپنداریم که هر چه هست از خداوند است. (ما اوتیتم)

* نعمت‌های دنیوی، محدود است؛ منشی ولی پاداش الهی، نامحدود و غیر قابل تصوّر است. (ما عنداللّه خیر و ابقی)
* اگر به خاطر پذیرش ایمان، دنیا را از دست بدهید، به نعمت‌های بی منتها وبی زوال دست خواهید یافت. (ما عنداللّه خیرٌ و ابقی)
* هر کس باقی را فدای فانی، و بهره‌ی ناب را با لذّات آمیخته با مشکلات عوض کند، در حقیقت عاقل نیست. (أفلا تعقلون)

>>>   راست گفت خداوند عالی مرتبه و با عظمت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است