کلاغ قصه ما به خانه نخواهد رسید
کاخ سفید واشنگتن، بی هیچ ابهام و ایهامی خود عامل بحران در افغانستان است؛ عامل روند نا متوازن اقتصاد، ریشه لرزان ثبات در سیاست، عدم ارتباط مستحکم و مطلوب با همسایگان، فقر فرهنگی و البته فساد اداری فزاینده و بر همین مبنا عامل بحران نمی تواند ناجی بحران باشد مگر با برون رفت خود 
تاریخ انتشار:   ۱۴:۰۲    ۱۳۹۳/۶/۳ کد خبر: 78198 منبع: پرینت

بر کسی پوشیده نیست که جنجال های انتخاباتی در افغانستان فارغ از تمامی بی کفایتی ها، ناآگاهی ها، بی تجربگی ها، تفرقه پراکنی ها و تلاطمات درونی ستادهای انتخاباتی، مستقیما متوجه وابستگی آنان به شبکه عظیم تغذیه کننده و مخزن ناتمام کاخ سفید در واشنگتن در امریکا است.

و بدین ترتیب است که با کمترین اشاره چشم وزیر خارجه ابر قدرت غرب، مسوولان و دولتمردان و نامزدهای انتخاباتی به بیشترین تحرک و تکاپو می افتند و برای خدمت خاضعانه و مزدوری خاشعانه از یکدیگر سبقت می جویند.

با این همه، کاخ سفید واشنگتن، بی هیچ ابهام و ایهامی خود عامل بحران در افغانستان است؛ عامل روند نا متوازن اقتصاد، ریشه لرزان ثبات در سیاست، عدم ارتباط مستحکم و مطلوب با همسایگان، فقر فرهنگی و البته فساد اداری فزاینده و بر همین مبنا عامل بحران نمی تواند ناجی بحران باشد مگر با برون رفت خود!

یک روز با یک تماس تلفنی نامزدها به جان یکدیگر می افتند، یک روز با یک دیدار غیرمنتظره نامزدها با یکدیگر دست در دست و شانه به شانه ایتلاف می کنند، یک روز با یک نیشخند آشوبی در شهر به پا می شود که تمام معادلات را بهم می زند و روزی دیگر با یک تماس تلفنی دیگر اوضاع نه تنها به حالت عادی باز می گردد که بهتر از قبل می شود.

امروز کدامین روز است؟ قرار است تا به کجا و تا به کی این تماس های تلفنی، دیدارهای یک ساعته و محرمانه، ایتلاف ها و اختلاف ها به درازا بکشد؟ در دور تسلسلی که این ماه ها ارگ نشینان و اعضای تیم های تحول و تداوم و اصلاحات و همگرایی می پیمایند سهم نقطه پایان کجاست؟

حتی دیگر سخن گفتن از آبروی ازدست رفته داکتر عبدالله و اشرف غنی احمدزی، اعتبار رنگ باخته ستادهای انتخاباتی دو تیم، عزت پایمال شده افغانستانی و بیراهه رفتن در بیهودگی سیاست داخلی مضحک و بی معنا به نظر می رسد؛ امروز روزی است که همه باور دارند کلاغ قصه ما به خانه نخواهد رسید.

آن همه اتهام و درگیری لفظی و تنش روانی میان عطامحمد نور، محمد محقق، اشرف غنی و حامد کرزی در کسری از ثانیه با تماس تلفنی رییس جمهور نشسته بر نهاد ریاست جمهوری در کاخ سفید در واشنگتن در امریکا تبدیل به لبخند و صلح و صفا می گردد و این میان مردم ملکی فقط نظاره گر هستند.

قدرت مذاکرات و رایزنی های ابر قدرت غرب که امپراطوری استعمار را بنا نهاده است بر همگان در سراسر جهان ثابت شده است اما بهت و ننگ برای نامزدان پر مدعا و بی محتوایی است که آنچنان به یکباره آتشین و اینچنین به یکباره آرام می گردند.

کد (8)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   دوره ریاست جمهوری در افغانستان چند ساله که یک سالش درگیر انتخابات شدن ؟

>>>   غزت افغانستان را کسی برباد داد که تقلب کرد عزت افغانستان را کرزی وکمیسیون انتخاباتش برباد دادند

>>>   نویسنده محترم درست بیان فرمودید. اینهمه وابستگی/سو استفاده از مردم مان/نبودن روشنفکران عاقل ومردمان ملی مارا بدینجا کشانده/و ما اکثریت خاموش بلاخره راهی خویش را میابیم/پس نفرین به انانی که بالایی این ملت معامله کردندومی کنند
هموطن

>>>   سلام : وضعیت فعلی افغانستان شبیه عراق است. ولی در عراق نوری المالکی برنده ی صد در صد در انتخابات بود برای پست نخست وزیری بود . عده ی از احزاب واقوام او را قبول نداشتن . بالاخره بعد از مزاکرات و.... مردانه بخاطر منافع عمومی خودش کنار رفت . در افغانستان هرکدام از نامزد ها با تقلب مقدار رای بدست آوردند . میخواهد تا کشور را نابود نکند در مقابل رقیب خود کوتاه نمی یاید . کجاست ؟! طالبان آدمکش که ذورش به مظلومین میرسد چرا این دو تا را ترور نمی کنند . که آبروی هر چه انتخابات وسیاست مدار است برده است .

>>>   وقتی اراده ملی وجود نداشته باشد و تصمیم گیرنده امریکا و خارجی ها باشند نامزدان ریاست جمهوری هم نه به قصد خدمت به وطن بلکه در خدمت بیگانگان و راضی کردن آنها باشند ، وضعیت همین است که شاهدیم. چیزی که هیچ یک از نامزدان و تیمهای آنان اصلا به فکرش نیستند منافع ملی و آبرو و حیثیت مردم افغانستان است.
سیدمحمدعلی عادلی از بلخاب

>>>   آمریکا دشمن جان مال دین وطن و سرمایه من و شماست مسلمین جهان در قرآن نوشته است ای حرف ها.
امید هرات.

>>>   راستی که تمام بدبختی های ما از آمریکا است والا ما قبل از آمدن آمریکا می دانید که چقدر با مجاهدین صاحب های مان خوش بخت بودیم ویا قبل از آن چقدر خوش بخت بودیم . خود انسانیت ، شرافت و... را اصلا نمی دانیم چرا به پای دیگران ختم می کنیم راستی اگر امروز آمریکا برود فکر می کنید با این همه دزد و آدم های درنده خو چه برسر افغانستان خواهد آمد تا چند سال دیگه تفنگ به دوش در کوهها زندگی کنیم چند نسل دیگر از مردم که به جرم گناه نکرده آواره و در تبعید این چپاول گران داخلی در خفت و نا امیدی به زندگی خود ادامه بدهند فقط یک لحظه با خود فکر کنید؟ امروز مردن ما در همه مرزهای تمام کشور ها بی درد سر تر از مردن یک گربه است چون آنها انجمن دفاع از حقوق حیوانات دارد اما ما این مرجع را هم نداریم

>>>   قصه ما به سر رسید. کلاغه به خونش نرسید
بالا رفتیم ماست بود قصه ما راست بود!
پایین اومدیم دوغ بود قصه ما دروغ بود!


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است