بر اساس قانون اساسی موجود، افغانستان دارای رژیم سیاسی جمهوری اسلامی بوده که رییس جمهور با داشتن صلاحیت های گسترده در مرکز قدرت قرار دارد.

بنابر مسلط شدن اوضاع و احوال فاجعه بار ناشی از انتخابات جاری و بخاطر اینکه وضع از کنترل اشغالگران خارج نشود، واشنگتن بعد از اخطار از دور، جان کری وزیر خارجه اش را بخاطر میانجیگری و مصالحه و در واقعیت امر، بخاطر ابلاغ اوامر قصر سفید و گوشمالی نامزدها به کابل فرستاد.

آقای کری با اقامت گزیدن در سفارت کشورش هر کدام از نامزدها را بصورت جداگانه در سفارت آمریکا که مطابق نورم های دیپلوماتیک مفهوم واشنگتن را می رساند، احضار نموده و بعد از سپردن رهنمود ها، آنها را باهم آشتی داده و نمایش سیاسی را در برابر مردم به اجرا گذاشته که گویا حق به حقدار رسیده و مداخله اضافی در آن ظلم است.

نامزدها بالای تمام ادعاهای بلند بالای گذشته خود، مهر بطلان و بعد از طلب عفو در برابر ارباب، خط بینی کشیده که هرگز به نافرمانی اربابان نپرداخته و با به راه انداختن نمایش مضحک همدیگر را به آغوش کشیده که گویی آب از جا تکان نخورده است.

ارباب چنین ابلاغ نتیجه نمود که هر دو نامزد موفق بودند و هر دو، برنده انتخابات هستند. یکی رییس جمهور و دیگری رییس هیات اجرایی.

در سراپای قانون اساسی افغانستان چنین پستی پیشبینی نشده است و وجود ندارد. آنهم که رییس هیات اجرایی از طرف ریس جمهور منتخب مقرر گردد!

در حالی که مطابق قانون اساسی موجود، رییس جمهور حتی اعضای حکومت را نمی تواند مقرر و یا به پارلمان معرفی و پیشنهاد نماید. آیا این قانون اساسی است یا کتابچه شیطان!؟

بنابر آن چنین پستی اصلا مشروعیت نداشته است و آنهایی که حداقل به الفبای ساختارهای دولتی و رژیم های سیاسی آشنایی دارند، چنین کودکانه برخورد نمی کنند.

اولا بایستی درنتیجه فیصله مجلس نمایندگان مبنی بر تعدیل قانون اساسی و تغیر نظام سیاسی به جمهوری پارلمانی، چنین پستی که مفهوم رییس حکومت را می رساند ایجاد و بعد رییس هیات اجرایی مقرر گردد.


ح. حریف

>>>   صد فیصد کتابچه شیطانی است دراین اواخر باز شیطان ها برای خود هم یک قانون جور کرده بودن حالا شیطان ها در رخصتی هستن باز معلوم میشود.م.ی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است