سید محمد امین فاطمی، وزیر بهداشت عمومی افغانستان به تازگی اعلام كرد كه بیش از 12 میلیون تن از كل جمعیت 30 میلیونی افغانستان زیر خطر فقر هستند.

فاطمی افزود 12 میلیون افغانی كه 3 میلیون تن از آنها را كودكان زیر 5 سال تشكیل می‌دهند، در افغانستان زیر خطر فقر زندگی می ‌كنند.

طبق گفته های وزیر بهداشت افغانستان،این كودكان از سوء تغذیه رنج می‌برند و از این 12 میلیون تنی كه در افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌كنند، 4/2 میلیون تن از آنها مادرانی هستند كه با فقر دست و پنجه نرم می‌كنند. 38 درصد مادرانی که زندگی خود را در هنگام ولادت و بارداری از دست می دهند، عوامل اساسی آن در غذا نهفته است. کسانیکه آهن کم می گیرند و کم خون هستند، در این 38 درصد محکوم به مرگ هستند.

محمد آصف رحیم، وزیر كشاورزی افغانستان اعلام كرد كه بنا بر گزارش توسعه انسانی در 178 كشور كه توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد منتشر شد، كشور جنگ زده افغانستان از جهت تأمین امنیت غذایی چهارمین كشور فقیر جهان محسوب می‌شود.

بطور کلی مقام های وزارت زراعت، مالداری و آبیاری می گویند با آنکه افغانستان به تامین نیازمندی های غذایی خود نزدیک شده است اما در حال حاضر در صدر ليست کشورهای فقیر جهان قرار دارد.

تداوم ناامنی ها، گسترش کشت کوکنار به جای کشت غله جات، نبود زمینه کار، خشکسالی های پی در پی، بی توجهی نهادهای مسئول دولتی از جمله عوامل مهم عدم دسترسی میلیونها افغان به موادغذایی مناسب و کافی شمرده مي شوند اما مقام های وزارت زراعت می گویند افغانستان می تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تامین و به دیگر کشورها صادر کند.

با این حال مقام های وزارت زراعت، یکی از عوامل فقر مردم را نبود ذخیره گاههای میوه جات و سبزیجات می خوانند و می گویند پنجاه درصد از محصولات دهقانان تا رسیدن به بازار از بین می روند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، جای تعجب است که با وجود کشورهایی مانند آمریکا چرا افغانستان هنوز هم در صدر لیست کشورهای فقیر جهان قرار دارد؟

>>>   بسیار جای تعجب است برای مسولین ارشد دولتی
فاروقی

>>>   از بسکه یرو ودالر به جپاول رفت؟!

>>>   سلام خدمت کارمندان سایت افغان پی پر و خواننده گان عزیز!!
در این شکی نیست که افغانستان یکی از کشورهای فقیر جهان محسوب می شود .با سرازیر شدن میلیون ها دالر به افغانستان کدام کار قابل ملاحظه ای صورت نگرفته است اما کشورهای اروپای که در افغانستان حضور دارند روزانه به ده ها میلیون دالر در این جا مصارف دارند اما مردم بازهم در زیر فقر قرار دارند .
معمولا در کشورهای جهان سوم توجه مقامات مسول و کارشناسان مسایل اقتصادی ستون فقرات اقتصاد کشور را زراعت می دانند .
در افغانستان با و جود اینکه در بخش زراعت کمک های از طرف بانک جهانی صورت می گیرد با ان هم ظرفیت وزارت زراعت انقدر بالا نیست تا بتوانند تمام پروژه های انکشافی خودرا تطبیق کنند وزارت زراعت که یکی از وزارت های کلیدی محسوب می شود هیچ دست اوردی بدون خریداری تخم های اصلاح شده از دهاقین و انهم تخم های که معمولا تخم های تصدیق شده نبوده و مقامات ان هم تا اندازه ای دز این مسایل فساد اغشته هستند .
افغانستان با داشتن زمین های بیشمار زراعتی فعلا نمی توانند حتی گندم را که غذای اصلی این مردم را تشکیل می دهد خود کفا باشد جای بسیار تاسف است که ما شاهد مصرف بودیجه وزارت زراعت در سال جاری تا الحال به 11 فیصد هستیم هر ساله بودجه وزارت زراعت به سال بعدی تعدیل می شود این خود نماینگر این است که و اقعا کسانی که در این وزارت در مقامات بالا قرار دارند صرف در فکر پر کردن جیب خود هستند و بس .
در کشورهای دیگر معمولا ابتدا اقتصاد انها از طریق زراعت بالا رفته و وقتی که از طرف زراعت خود کفا شوند بعدا می روند طرف اقتصاد صنعتی متاسفانه در افغانستان کدام سرمایه گذاری خاصی در بخش فابریکات و کارهای عمده که در قسمت رشد اقتصاد و اشتغال زدای برای مردم باشد در نظر گرفته نشده است پس چگونه اقتصاد مردم بالا برود .
عاید سرانه مردم از 170 دالر اضافه نمی شود کدام پلان اقتصادی منظم را وزارت خانه های سکتوری در نظر گرفته اند تا بتوان فقر را کم نمود .
یک کشوری که به گفته مقامات 75 فیصد مردم ان مصروف زراعت باشند حتی 75 فیصد مردم ان نیز نمی توانند برای خود غذا تهیه کنند .
در کشورهای دیگر معمولا یک دهقان بر علاوه خود برای 50 نفر دیگر هم غذا تولید می کنند اما در افغانستان خود را هم خود کفا کرده نمی توانند .
وزارت زراعت باید کسانی را به کار به گمارد که توانمندی جذب کمک های جامعه بین اللملی را داشته و بودیجه را مصرف کرده بتوانند .
تا شاهد رشد اقتصادی مردم خود و کشور خود باشیم .
حنیف " رستم "

>>>   فقط میتوانم بگویم که واقعآمتآسفم!!!.

>>>   به جز خوردن تاسف چه کاری از دست مردم عام برمی آید؟

>>>   دوستان میدانند که مردم افغانستان پاسدار ونمک شناس هستند ؛ اما تحمل اشغال کشور شان را توسط قوا غیر به هر عنوانیکه با شد ندارند.
اکنون که گرسنه هستند همچون حالتی را ایجاد کرده اند اگر سیر با شند بر سر این خارجی های بیچاره چه خواهند آود واین فقر اضطراری نیست بلکه فقر تحمیلیست ورنه زراعتی ساختن افغانستان نسبت به عملیات نضظامی خرچی بر نمیدارد تا غربی ها آنرا بر نتابند.

>>>   یکی از اهداف و استراتژی!! که در کنفرانس نافرجام بن معین گردید، کاهش فقر در افغانستان بود. ولی نتیجه عملی این استراتژی بعد از هشت سال کدام است؟ ارقام و احصائیه ها ی آنزمان حاکی از موجودیت 2 ملیون افغان در خط زیر فقر بود ولی اینک بعد از هشت سال و حیف و میل شدن ملیاردها دالر از جانب مافیای اقتصادی بین المللی (مردارخواران افغانی+ خارجی) و پالیسی غلط اقتصاد بازار رقم متذکره باعتراف یکی از وزرای کابینه به بیش از 12 ملیون نفر رسید!!! و فقر را درین کشور مظلوم 6 مرتبه افزایش دادند!!!!
الحق که حکومت تحمیلی بر مردم افغانستان و جامعه بین المللی برای کاهش فقر مبارزه فرموده اند !!!!!!!!!!!! این را میگویند کاهش فقر !!!!
افغانزاده از افغانستان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است