افغانستان با طرح های خود برای ده سال تحول، به نشست توکیو رفت ولی تنها برای چهار سال 16 میلیارد دالر، آنهم بصورت وعده دریافت کرد و این به معنی این است که افغانستان چیزی را که می خواست به دست نیاورد و دیگر ان زمان گذشت که افغانستان چک سفید دریافت می کرد و نازدانه جامعه جهانی بود.

آقای محمد امین فرهنگ وزیر پیشین تجارت و صنایع در باره نشست توکیو و دستاورد های آن گفت: جامعه جهانی این شرایط را برای افغانستان گذاشت که اگر این شرایط را افغانستان برآورده کند برای دهه بعد تعهداتی می دهد ولی اگر ناکام ماند دیگر جامعه جهانی تجدید نظر می کند.

چرا مدت این دوره چهار ساله است؟ و یکی سال دو سال نیست؟
چون این پروژه از برنامه های متوسط المدت می باشد نه کوتاه مدت. ما نمی گوییم در ان مدت حتما این فساد اجتماعی چند بعدی محو شود بلکه حداقل حکومت از یک نقطه شروع کند به این کار بصورت جدی ، که جامعه جهانی ببیند در این زمینه قاطعانه کار صورت گرفته نه اینکه با شوخی فقط وعده هایی داده شده مثل قبل .

با توجه به اینکه رییس جمهور هم تعهد کرده که برای کمک های جامعه بین المللی جواب پس می دهد چقدر در این حرف جدیت دارد؟
در همین ابلاغیه توکیو یک نقطه اساسی وجود دارد به نام چهارچوب توکیو که دو طرف تعهد می کند که یک نهاد ایجاد کنند تا کنترل کند همه چیز را و بازخواست می کند از کسی که مصرف کننده بودجه است که این به ذات خود یک وسیله است برای کاهش فساد .

با توجه به اینکه در این ده سال وضعیت به همین صورت بود چطور امید داشته باشیم که در این چهار سال یک حکومتداری خوب آغاز می شود و فساد از بین می رود؟
بعضی از مردم ما می گویند همان طالب خوب بود که قاطعیت داشت و می توانست قوانین را اعمال کند ولی این راه حل نیست چون اثرات جانبی خود را دارد ، این ترکیب وطنی کنونی ما هم بسیار خوب نیست راه حل این است که قوانین را درست و به صورت جدی اجرا کنیم.
ما در افغانستان کمبود قوانین نداریم بلکه قانون جزای افغانستان یکی از بهترین قوانین است که باید همان را تطبیق کنیم.
رییس جمهور کسی است که قانون را نقض میکند پس چطور از این شخص انتظار تطبیق قانون داشته باشیم؟
رییس جمهور در این مدت می تواند که ، اقداماتی را انجام دهد تا در اینده از نامش به خوبی یاد شود و این بی اعتمادی که مردم امروز به رییس جهور دارند تا حدی از بین رود.

طرح اقتصادی افغانستان تا چه حد یک طرح جامع بوده ؟ و میتوانسته قناعت جامعه جهانی را جلب کند؟
همین که جامعه جهانی در مرحله اول پرداخت 16 میلیارد دالر را به افغانستان پذیرفته یک نقطه امیدواری است ولی اگر پروژه هایی که به نشست توکیو برده شده پروژه هایی باشد که باعث شود که اقتصاد افغانستان رشد کند می تواند اینده افغانستان را تامین کند و این باعث عزت ما می شود و من امیدوارم تا برنامه هایی رابرده باشند به نشست توکیو که باعث حرکت بالقوه اقتصادی ما شود.

حساب دهی مشترک و این مکانیزم چقد دقیق بوده و ممکن است موفق باشد؟
مسئله حساب دهی از سال 2002از کنفرانس اول توکیو شروع شد و کابینه افغانستان یک فیصله ای کرد در سال 2003، که من در حکومت مقامی داشتم، بر طبق این فیصله به من وظیفه ای دادند که شما با تمام موسسات بین المللی روی وجوه داده شده که خودشان مصرف می کنند بحث کنیم و ببینم بودجه را در کجاها مصرف کردند و به چه کسانی داده شده و مکانیزمش چطور بوده است که حتی یک نفر از انها هم برای جوابگویی حاضر نشدند و حتی جواب مکتوبات ما را هم ندادند و انها این فکر را می کنند که افغانستان چی است که ما جواب دهیم ولی از حکومت افغانستان همیشه می خواهند تا جواب دهد ، ولی در این لایحه ای که خواندم این نکته بسیار برجسته امد که دو طرف باید همدیگر را بازخواست کنند تا شفافیت بوجود اید وگرنه اگر انها دنبال غرور غربی خود باشند و جواب ندهند این وضعیت همچنان ادامه دارد.

آقای فرهنگ ادامه: در سال های اول افغانستان بسیار نازدانه بودند ولی کم کم با وجود تلفات نظامی نیروهای خارجی و افزایش فساد، این ذهنیت عوض شد که ذهنیت عام بزرگترین فشار بروی حکومت هاست و اکنون اگر این ذهنیت برای مردم در کشورهای دیگرعوض شود برای کمک به افغانستان باعث می شود تا این ممالک پای خود را عقب بکشند و یک نتیجه گیری دیگر در مورد افغانستان داشته باشند.
جامعه جهانی چهار سال وعده داند و این جهار سال فرصتی برای امتحان کردن افغانستان است تا بتواند صداقت خود را به جامعه جهانی نشان دهد و جامعه جهانی باید در این مورد قاطعیت از خود نشان دهد وگرنه امیدواری وجود ندارد و در این مدت افغانستان قاطعیت جدی نداشته برای اداره امور، برای همین جامعه جهانی چهار سال را در نظر گرفت برای کمک هایش.

>>>   جناب وزیر صاحب بیکار:
اینطور انتقاد میکنی که فقط جامعه جهانی مقروض ات باشد دلش که کمک میکند یا نه 10 سال گذشه که ملیارد ها دالر حیف میل شد و خودت هم وزیر در کابینه کرزی بودی کجا این پول ها بشکل درست آن مصرف شد که حالا انگشت انتقاد را بطرف شان بلند کرده یی؟
شما زمانیکه در پوست های دولتی باشید هیچ گا به کشور های دونر انتقاد نمیکنید وقتی بر طرف شدید باز آنگاه است که فکر ملت در سر تان میزند عجیب است والله.
رامین شریفی.

>>>   اگر دقیقا سرقت پول های کابل بانک را بررسی داریم با دزدیدن پول های توسط برادرکرزی خان وبرادر پهیم خان ضربات پیهم وجبران را ناپزیر به دولت و مردم وارد ساخته۰ افغانستان در مجامع بین الملی جایگا خاص داشت کشور های دوست بسیار زیاد علاقه مندی خاص داشتن به افغانستان کمک زیادی نمایند حاضربودن چک سفید به افغانستان بدهد۰ اماباعمل ناجوان مردانه این دو دزد عزت آبرو ملت و مردم را به پاهین حد رسانید دها مرتبه اضافتر از پول سرقت شده ضربه اقتصادی به دولت و مردم وارد ساخت ضربات معنوی آن قابل محاسبه نیست حال بیبنید یک کشورکه می خواهدبه اثرفشار کمک کند چهل مرتبه تکرر میدارد که حساب درست از صورت مصرف آن میخواهم درگذشته هیچ یاد نمیکرد دلیل مشکل ترشی و عدم علاقه کشور های کمک کننده خیانت دونفر خاین ملی است۰
عمران شاه

>>>   جناب فرهننگ وزیر تجارت نیز بود اما هیچگاه نتوانست قیمت مواد خوراکه و مواد سوخت پائین بیاورد، دیگر اینکه در یک پیشنهاد معاش ماهوار پسر دکتور فرهادی را به 28 هزار دالر از حساب بانک انکشاف آسیائی و یا ایشیا فوندیش تقاضا و تعین کرده بود . که این مخالف توازن معاش دیگر مامورین افغانستان است. تا وقتیکه در قدرت بود به دول دیگران میرقصید حالا انتقاد میکند.
راستگوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است