دنیا این را درک کرد که سند آماده شده از طرف افغانستان برای نشست توکیو، یک سند واقعی نبود که بر اساس نیازمندی ها طرح شده باشد و تنها یک طرح آرمان گرایانه بود.

جامعه جهانی اصلا اعتنایی نکرد به این طرح و موادش و از طرف دیگر دنیا با این اعتقاد که افغانستان اصلا به وظایف خود توجه نمی کند و هنوز هم دنبال راهی برای تکیه به دنیا هست و اصلا وظایف خود را به عنوان یکی از طرفین انجام نمی دهد، دیگر انگیزه ای برای ادامه کمک به این کشور را ندارد.

استاد حمید ال... فاروقی استاد دانشگاه کابل و عضو حزب حق و عدالت افغانستان، در باره نشست توکیو و 16 میلیارد دالر و همچنان نحوه استفاده این پول در افغانستان گفت: کنفرانس توکیو یک فرصت تاریخی و یک فرصت بی نظیر دیگری بود در افغانستان، که مردم افغانستان خوشبخت هستند که تا هنوز هم مورد توجه جامعه بین المللی قرار دارند و این ملت و مردم را تنها نمی گذارند و این سخاوت جامعه بین المللی را نشان می دهد که با وجود مشکلات در جامعه خود و بحران یورو باز هم کمک های جوانمردانه خود را به افغانستان ادامه می دهند.

با توجه به این که افغانستان چندی پیش یک طرح 22ماده ای را آماده کرده بودند و تصمیم داشت برای ده سال از جامعه بین المللی کمک دریافت کند، اما در نشست توکیو افغانستان تنها توانست برای 4سال کمک های جامعه بین المللی را با خود داشته باشد. دلیل این ناهماهنگی چیست و چرا جامعه جهانی تنها برای 4 سال افغانستان را همراهی می کند؟
آقای فاروقی در این مورد گفت: حکومت افغانستان متاسفانه همیشه مانند افراد و موجوداتی هستند که سعی دارند اشکالات کار را در خود جستجو کنند، بلکه باید سعی کنند تا بفهند مشکلات در کجاست؟
حکومت افغانستان در همه کنفرانس ها به تعهداتی که کردند پایبند نیستند و هیچ التزامی در برابر تعهدات خود نداشتند و وقتی یکبار دیگر در برابر موقعیت جدید قرار گرفتند باز هم فکر می کنند در یک موقعیت جدید هستند و باید از این فرصت استفاده کنند بدون اینکه در نظر بگیرند تعهدات قبلی خود را عملی نکردند.

آقای فاروقی گفت: طرح افغانستان در کنفرانس توکیو فقط یک بحث آرمانی است از یک طرف وقتی بحث می کنیم در مورد انکشاف پایدار می بینیم که یک اصطلاح ارمان گرایانه است که در ادبیات اقتصادی کشورها بیان شده ، کشورهای غربی و کشورهای صنعتی که در واقع پیشگامان این حرکت هستند به این طرح های آرمانی متهم می شوند چه برسد به افغانستان که یک کشور جهان سومی است.

کشور ما بدون در نظر گرفتن متن این طرح انکشافی، اصل انکشاف پایدار را به عنوان طرح اصلی و اساسی طرح توکیو مطرح کردند که این متاسفانه نشان می دهد کشور ما به همان طرح های قدیمی و کلیشه ای ترجمه های متون انگلیسی می پردازند بدون در نظر گرفتن مفهوم این طرح ها .
افغانستانی که متکی به دیگر کشورهاست و ادعا می کند برای تامین کشور خود متوصل می شود به کشورهای دیگر چطور می تواند انکشاف پایدار را تامین کند ؟ این ناممکن است.

به نظر شما ناهماهنگی که بین نهادهای مختلف و مشورت نکردن با نهادهای مالی و اقتصادی افغانستان است باعث شده که این طرح ناقص را ، به جامعه بین المللی بدهند؟
مشکل افغانستان در این است که حکومت افغانستان در ده سال قبل حکومتی بود که به شکل سهامی و مشارکتی و یک حکومتی که برای اغنا کردن حلقات مختلف بوجود آمد رنجی که در این جا وجود دارد و ملت افغانستان را آزار داده، این است که وزرا و کسانی که به قدرت نشستند صاحب یک فکر و اندیشه نیستند و دارای افکار متفاوت هستند و تمام انرژی و ظرفیت انها برای خنثی کردن طرف مقابل است و به عنوان یک تیم حرکت نمی کنند.

متاسفانه مدیریت اول حکومت هم به این بحث ها اصلا توجهی نداشتنه و اساسا دیدگاه این مدیریت در افغانستان برای تامین ثبات شکنی ، ارائه پست های حکومتی و مسئولیت های اداره عامه، برای اغنای شخصیت ها و احزاب و گروهای سیاسی که در قدرت شریک هستند بوده نه برای تامین آرزومندی های مدم و منافع ملی و خدمات عامه .
تعدادی از این افراد به قانون اساسی افغانستان اصلا معتقد نیستند و یک مشکل بزرگ کشور ما همین است. دولت افغانستان در یک وضعیت حساسی قرار دارد که باید از این موقعیت استفاده می کرد در توکیو ولی این فرصت را با سلیقه گرایی و با برخوردهای ابتدای از دست داد.

16 میلیارد دالر همانند کمک های قبل بازهم حیف و میل می شود؟
یک بخشی از این برمی گردد به اینکه دولت افغانستان و حکومت افغانستان و رییس جمهور افغانستان مورد فشار قرار گرفتند چرا که کشورهایی که در این نشست حضور پیدا کردند گفتند که ما دیگر کمک های خود را به عنوان چک سفید به افغانستان نخواهیم داد ، معنی اش این است که ما از عملکرد فعلی افغانستان راضی نیستیم و اصلا به طرح افغانستان توجهی نکردند و تنها خواستند یک کمکی کرده باشند و این 16 میلیارد دالر را برای 4سال به افغانستان داد.

اینکه فرصتی است برای اینکه مسئولین افغانستان از کردار خود در گذشته توبه کنند که شاید شریک بین المللی انها و مردم افغانستان انها را ببخشد وگرنه نه مردم افغانستان و نه دنیا این حکومت را نمی بخشد و همیشه در اذهان عامه می مانند.
تا وقتی عدالت را تامین نکنیم و تا وقتی که رقابت را بوجود نیاوریم و حاکمیت قانون را تامین نکنیم، ما نمی توانیم با این کمک هایی که با تکدی و شرمندگی پیدا می شود نیازمندی های مردم را تامین کنیم.

کشورها تنها نمی تواند با کمک های دیگر کشورها خود را تامین کنند و بلکه باید از تمام بدنه های اقتصادی مخصوصا اقتصاد غیر دولتی استفاده کند چون اقتصاد دولتی یک اقتصاد بی کفایت است و تنها برای مواقع ضروری کاربرد دارد.

آقای فاروقی گفت: اگر این 16 میلیون دالر را هم استفاده کند حکومت افغانستان ، باز هم وضعیت افغانستان به همین شکل است و نفوس افغانستان زیر خط فقر هستند و بیکار و گشنه، بنابراین این ها باید بینش خود را تغییر دهند تا از این موقعیت برای خدمت به وطن استفاده کنند.

آیا اراده برای برگزاری انتخابات شفاف در این وضعیت افغانستان وجود دارد؟
به نظر من پروسه انتقال سیاسی بسیار مهم تر از بحث انتقال پروسه نظامی است در افغانستان. در افغانستان متاسفانه دلسوزی از جانب حکومتداران برای حل مشکلات وجود ندارد با این وجود سیل کمک ها هم نمی تواند مشکلات را حل کند و در این وضعیت انتقال مسئولیت حکومتی، افغانستان به یک فرد متعهد و دلسوز بیشتر از همه چیز نیاز دارد چون اگر انتقال مسئولیت به فرد وطن دوست و کسی که دنبال منافع ملی است صورت نگیرد خطرات این موضوع از خطرات انتقال نظامی بیشتر خواهد بود برای آینده افغانستان .

وی افزود: حکومت افغانستان در قدم اول باید به تامین حمایت مردم افغانستان وچیزی که مردم به آن نیاز دارد پرداخته شود، چیزی که در گذشته اصلا به آن توجهی نشده است در همین راستا باید پاسخگویی به مردم افغانستان در قدم اول باید باشد و رسیدن به خواست های پارتنرهای افغانستان و کشورهای دیگر، در مرحله دوم اهمیت.

آقای فاروقی در پایان گفت: آنچه مردم افغاستان انتظار دارند از حکومت ، برخورد عادلانه و قطعی مسئولین با مسائل مربوط به افغانستان است و اگر باز هم قاطعیت قانون تامین نشود، باز هم برخوردهای سلیقه ای انجام خواهد شد و دنیا خسته می شود از این موضوع و دیگر خواهان ادامه همکاری با افغانستان نیستند.

>>>   فاروقی جان دنبال واقعی وغیر واقعی نباشید در افغانستان اگر خیانت کردید و واقعیت ها را پنهان نمودید و بلاخره برایتان دوسیه جورشد فورا راه معارضین و منتقدین را میگیرندتا دیروز وزیر برحال همین طراحان غیر واقعی بودندخوب وبد سیاه وسفید درست ونادرست انها را مهر تائید میگذاشتند دیگران فریاد میزدند این راه که شما میروید به ترکستان است ایشان توجیه مینمودند و میگفتند بلی ما به حرم از راه مزار شریف و از انجا به فاریاب و هرات و از هرات به ایران و عراق و... بلاخره به حرم میرسیم
انتقاد اسان است چون به میدان امدی و در صحنه عمل پیاده شوی انگاه اگر به جاده مستقیم بروی وراه خدمت وصداقت را به پیش گیری مستحق مکافات خواهی شد ولی تا هنوز چنانی ها را حد اقل ما ندیده ایم اگر شما دیدید از ما سلام برسانید
هرکه متهم شود داد از بیگناهی میزند حتی اقای چکری که خزانه دارش با بکس های پول در میدان هوای دستگیر گردید ادعای بیگناهی دارد او که شرعیات را تکمیل نموده و سیاست را راه رفته و تابعیت خارجی را همگرفته ولی اخلاق خارجی را نیاموخته ان چشم کبودان حد اقل بعد از افشا شدن راست را میگویند و بخا طر کشته شدن دو هموطن شان استعفا میدهند در ینجا ازین صحبت ها اصلا نیست
یک روز در زمان حکومت مجاهدین انجنیر صاحب حکمتیار گفتند در دیگر کشورذ ها اگر دونفر کشته شوند همه اعضای کابینه وحکومت استعفا میدهند ولی درینجا صد ها نفر کشته میشود کسی از جا تکان نمیخورد کسی نبود از اقا بپرسد که شما که این همه قتل وقتال وکشتار را انجام میدهید تازه هنوز میخواهید به قدرت برسید بعد استعفا راچه وقت میدهید؟
این است راه انصاف وطریقه انتقاد درکشور بیداد شده وملت به خون غنوده که حکمانش از معارض بد ومعارض از حکومت بد همه از همه بد چنانچه امام خمینی گفته بودند انگلیس از امریکا بد وامریکا از روس بد روس از همه بد وهمه ازهمه بد

>>>   پس به گفته فاروقی صاحب دیگر امیدی از این دولت بی مدیریت برای مردم افغانستان وجود ندارد و این 16 ملیارد و عده داده شده هم به کیسه های دارو دسته کرزی صاحب خواهد رفت و آنهم در طی چهار سال. فاروقی صاحب راه های که این پول ها به منافع ملت باید مصرف شود نیز برای مردم افغانستان نشان دهیدتا با تقلید ازمردم اندر این پول ها را از جاغور این دالر خور ها بکشیم.
مجاهد

>>>   اگر قرار شود که فاروقی صاحب و حزب حق و عدالت اش پیروز شوند، کمونیست های معلوم الحال و متحاوز به حقوق بشر مانند آقای ... و آقای ...و دیگر رفیق های حزبی شان امور را به دست خواهند گرفت که به... سابق ضرورت خواهد افتاد.
سجیه از داشگاه کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است