کمک‌های نقدی امریکا و جهان که برای بهبود وضعیت بشری به افغانستان ارسال می‌شود در عمل به نفع ثبات مالی اداره طالبان تمام می‌شود. برعلاوه این دالرها غیرمستقیم به ایران کمک می‌کند تا تحریم‌های بین‌المللی را دور بزند.
ناطق ملک‌زاده، در مقاله ای که در مجله نشنل اینترست چاپ شد، نوشت، پول‌های نقد کشورها از طریق میدان هوایی وارد کابل می‌شود، اما نظارتی بر استفاده از آن وجود ندارد.
هدف این کمک‌ها تثبیت نظام بانکی افغانستان و جلوگیری از فروپاشی کامل اجتماعی است، اما به‌محض ورود دالرها ناپدید می‌شوند. چنانچه، محموله‌های پول نقد بین‌المللی به‌سرعت از مرزها یا از طریق شبکه‌های حواله‌ از افغانستان خارج می‌شوند.

به‌گفته نویسنده، ارز خارجی برای ثبات نظام بانکی، به خصوص ارزش پول افغانی اهمیت دارد که به نفع اداره طالبان است. اما در عین‌حال، در مرتبه دوم، جمهوری اسلامی برای جبران کمبود دالر در داخل کشور، از خروج ارز از افغانستان سود می‌برد.
جمهوری اسلامی برای واردات خارجی به ارز زیاد نیاز دارد. با این که ایران به علت صادرات نفتی قاعدتاً به ذخیره بزرگ ارز بین المللی دسترسی داشته باشد اما تاخیر در پرداخت‌ها به علت تحریم‌های بین المللی و موانع دیگر، جمهوری اسلامی برای تامین واردات با مشکل ارز خارجی رو‌برو می‌شود.

بر بنیاد مقاله، «ایران از جمله همسایگانی است که از دیرباز به‌دنبال افزایش نفوذ خود در افغانستان بوده و وضعیت کنونی به تحقق این هدف کمک کرده است. تجارت افغانستان اکنون از مسیرها و بنادر ایران انجام می‌شود. تهران از این وضعیت استقبال کرده، زیرا بخشی از انزوای خود را کاهش می‌دهد.
بر اساس این مقاله، شرکت‌های ایرانی سوخت، برق، مواد غذایی و کالاهای دیگر به افغانستان صادر می‌کنند و در برابر آن ارز خارجی دریافت می‌کنند. وزیر خارجه ایران به‌طور علنی تراز تجاری ایران با افغانستان را هم‌سطح تجارت ایران با اروپا توصیف کرده است.

ملک‌زاده می‌نویسد که افغانستان با کسری شدید در تراز واردات و صادرات مواجه است و بخش عمده پول نقدی که به‌عنوان کمک وارد کشور می‌شود، در نهایت برای پرداخت هزینه واردات دوباره از کشور خارج می‌گردد.
به گزارش اینترنشنال، اکنون که ایران به تامین‌کننده اصلی افغانستان تبدیل شده، بخشی از دالرهای بشردوستانه عملاً به صادرکنندگان ایرانی، بانک‌های ایرانی و در نهایت به حکومت ایران می‌رسد.

کد (7)