دوران حضور آمریکا در افغانستان با وجود اشتباهاتی که داشت، بهترین دوران کل تاریخ افغانستان بود (منظور تاریخ خراسان نیست). میلیون‌ها دختر و پسر در این دوره درس خواند، دانشگاه رفت و به‌ کار مشغول شد. به شمول شما که دارید این متن را می‌خوانید.
در این دوره ما دارای قوه مقننه منتخب شدیم و لااقل در مراحل نخستین انتخابات‌های پرشور و معناداری داشتیم.
ما برای اولین بار به رییس جمهور خود رای دادیم و دیدگاه ما در صندوق انتخابات بازتاب یافت. در این دوره ما شاهد شکل‌گیری شورا‌های ولایتی بودیم و نماینده ما در سطح ولایت حضور و نقش داشت.

در عرصه صحت و بهداشت، در عرصه قوانین و مقررات، در عرصه راه و جاده‌‌سازی، در عرصه تجارت و اقتصاد و در عرصه موسیقی و چاپ و نشر و تولید محتوا دست‌ آوردهای فراوانی داشتیم. آزادی رسانه‌ها و ظهور مجریان و گردانندگان توان‌مند و جوان از زن و مرد، دست آورد مهم دیگر ما بود که در سطح منطقه می‌درخشید. روزنامه‌های مهم تاسیس شد. دانشگاه‌های خصوصی و مکاتب خصوصی رونق یافت، هزاران جوان در مقاطع مختلف خارج از کشور تحصیل کردند و در عرصه مخابرات و تکنالوژی نیز پیشرفت‌های چشمگیری اتفاق افتاد.

اما این روند رو به جلو و مفید متاسفانه با جنگ و انتحار و انفجار و تخریب پل و سرک رو به کندی نهاد. از یک طرف مکتب اعمار می‌شد و از جانب دیگر ویران می‌گردید. به دلیل جنگ مکاتب بسته شد، تجارت صدمه دید و فساد و استفاده‌جویی گسترش یافت‌ و بی‌اعتمادی و تخریب شدت گرفت. تقصیر این وضعیت به گردن کسانی است که سرک‌ها را ویران کردند، مکاتب را بستند و پل و پلچک را ویران کردند.

مشکل وقتی بیشتر شد که از ناچاری حدود هشتاد درصد بودجه دولت به بخش نظامی اختصاص یافت و به علت جنگ و ناامنی کنترول فساد و تمرکز به بازسازی جای خود را به سوء استفاده و فساد و روزگذرانی داد.
نه نظام جمهوریت در این مورد مقصر درجه یک است و نه آمریکا. البته طبعا اشرف غنی در دوران زمامداری خود با ایجاد نهادهای موازی و تمرکز قدرت و قوم‌گرایی، بیشتر از هر دشمن دیگری جمهوریت را صدمه زد و میخ آخر را هم خودش به تابوت فصل ناتمام خود کوبید.
مشکل ما در رابطه با آمریکا این بود که نتوانستیم اعتماد و حمایت آمریکا را حفظ کنیم. از یک طرف مخالفت‌های پیوسته کرزی و غنی با آمریکا و از طرف دیگر فساد و سوء استفاده و حیف و میل بیت المال آمریکا را ناامید و مایوس ساخت و از امید به اصلاح ما دست شست.

طبیعی است که آمریکا به خاطر رضای خدا موش نمی‌گرفت و اهداف آشکار و پنهان خود را داشت. دولت افغانستان که پول آمریکا را می‌گرفت و بر خلاف منافع آمریکا سیاست می‌کرد، نمی‌توانست متحد مفیدی باشد. آمریکا مجبور شد دنبال کسی برود که از او حرف شنوی داشته باشد و برای تامین منافع آمریکا کار کند. نمی‌شود که پول دولتت را آمریکا بدهد و رییس دفترت از ایران به بوجی بوجی پول بیاورد.

حضور سرباز خارجی در کشور شما یا فرستادن سرباز شما به خارج از کشور، اتحاد شما با فلان کشور مسلمان و نامسلمان و مخالفت شما با فلان کشور اصلا مساله نیست. مساله برای شما منافع ملی شما است. منافع ملی اگر ایجاب کند باید با آمریکا متحد باشی و اگر ایجاب کند با پاکستان یا چین.
اینکه بگوییم ما مخالف حضور سربازان خارجی در کشور خود هستیم نتیجه نابالغی سیاسی ماست. سربازان خارجی در آلمان و جاپان و قطر هم هستند، چه ایرادی دارد. پاکستان هم‌ متحد آمریکا است، و ملاهای شان استادان ملاهای ما. چه ایرادی دارد؟
مهم منافع ملی شما است. مهم خیر مملکت و مردم شما است. حضور سرباز خارجی اگر به منفعت شما باشد، چه عیبی دارد که پنج هزار نظامی خارجی در کشور شما باشد در کنار دوصد هزار نظامی خودتان و چهل میلیون مردم خودتان.

حضور آمریکا در افغانستان فرصت مساعدی برای رشد و پیشرفت افغانستان بود که متاسفانه جنگ و سیاست ندانی و عوام‌زدگی و قوم‌‌گرایی ما آن فرصت را هدر داد. بعید است شما شاهد چنان فرصت و شرایط دیگری باشید. اگر هم چنان فرصتی میسر شود ما بازهم آن را خراب می‌‌کنیم. ما اصلا برای آبادی و اقتصاد و پیشرفت خلق نشده ایم برای ویرانی و جنگ و بی‌مسولیتی خلق شده ایم. خدا ما را انصاف بدهد. امروز که آمریکا رفته و شرایط عوض شده، کسی که شخصیت و پول و خانه و دارای‌اش هم محصول آمریکا است، خود را مخالف آمریکا نشان می‌دهد. بنده خدا عیب‌های خود را گردن آمریکا نینداز.

نبی ساقی

>>>   طرفدار حضور اش هستم اما نه با این نوع حاکمیت مه بالا ما تحمیل کردن، غیر ملا

>>>   اولین گب حقیقت همین است واقعا افغانستان دراین 20سال مشکلات هم داشت ونودفی صد پیشرفت کرد مردم با سواد شد ولی متأسفانه با انتحار نابود شد من در کشور های همسایه بودم یک دفعه امدم ده سال پیش یک فلان کوج خریدم به خدا بعض روز ها هفت صد دالر کار میکردم پول کار هر نفر می‌دیدم فقط دالر از جیب میکشید همه مردم گب از دلار می‌زد ولی آن در تاریخ در افغانستان نخاهت آمد

>>>   جناب نبی ساقی
پیشرفت یک کشور به چندتا سرک و دانشگاه نیست به مکاتب خصوصی نیست به آزادی رسانه هم نیست که دیدیم باعث مرگ یما شد شما بفرمایید در طول 20سال کدام پروژه برق در افغانستان اجرا شده که حداقل نیمی از مردم برق داشته باشه کدام پالایشگاه ساخته شده کدام سیستم فاضلاب شهری ساخته شده ؟امریکا هیچ زیر ساختی کارآمدی برای افغانستان نساخت صرفا پول را شرکت های خصوصی آمریکایی با شرکای افغانی شأن بالا می کشیدند و هزاران سرباز خیالی و مکاتب خیالی می ساختند نه اینکه طرفدار طالبان باشم خیرر اما آمریکا پدر پاکستان است به پدرسوختگی هبچ‌ کدام منافع ملی مارا تامین نمی کنند

>>>   اگر کرزی و غنی در راس قرار نمیگرفتند مملکت گل وگلزار بود

>>>   بلی بهترین دوره برای شما بود که زیاتر از یک میلیون تان بی دین شد وزیاتر از میلیون تان فاحشه و به میلیوها لندغر ودزد بی حیایی و بی دینی کلتور تان گشت باید برای شما یک دوره روشن وطلایی باشد

>>>   برسر حرف های این آدم نمیشود باور کرد.
دیروز میگفت که روس هرچه گرفته از خودش و اوکراین صلح کند تا باقیمانده اش را حفظ کند .
اما حالا میگوید اوکراین تمام اش را پس بگیرد.
و شاید فردا حرف دیگری بزند.
پس حرف های این آدم را مبنای عملکرد قرار ندهید

>>>   ساقی جان برو بچیم پشت کار خود بگرد شراب بده به مردم غور وچغچران همرای کمالی وقاسم وخیر الدین تو ره چی به سیاست های بزرگ جهان وکشور شعله ات را بخور وپرده ات را بکن.
یا رفتی خارج از اونجا پاس مس دهی پیدایت می کنند طالبان در خارج هم نفر دارند.
مولوی قلم الدین از تیوره

>>>   این ادم های میگه آمریکا پایه برق درست نکرد افغانستان چه داشت قبل از آمریکا وزارت خانه های کابل یک نماد نداشت زیر پا هموار کنند بیشیند رویش شما چه توقعی دارید آمریکا فقط به خاطر منافع میاد ولی این کشور کشور ثعروتمند هست هر. جا قدم گزاشت پول سرازیر می‌شود همه سرمایه داران در آنجا سر مایه گزاری میکند خووود بخود برق میاد تولید می‌آید واگرنه آمریکا برای افغانستان پرق کار خانه درست نمیکند مثلاً دستگاه پیشرفته میاره معدن درمیاره خوب مردم افغانستان خود به خود یاد می‌گیرد مثل قطر مثل ترکیه تایوان کریای جنوبی جپان

>>>   به هشتمی
خب برادر 20سال زمان کمی بود برای پیشرفت برای آبادی بنظرم سیر آبادی افغانستان به هیچ وجه در این 20سال تند تر از دیگر دوران نبود جز دوران جنگ که طبیعی است با تمام مخالفتم با طالبان اما منصف باید بود که تلاش زیادی در حال حاضر برای آبادانی افغانستان می کنند شما این چهار سال را مقایسه کن با ان 20سال منصف باید بود میرویس عزیزی که پلان برق در افغانستان را چیده بخاطر آمریکا نیامد بعد از آمریکا آمد پروژه آب رسانی به کابل را ژاپن از سر گرفته کار پروژه های نیمه تمام جمهوریت رو به اتمام است جای قدر دانی دارد اگر طالبان می توانستند رهبرشان را متقاعد کنند دست از زن ستیزی بردارد دختران را بگذارد که مکتب بروند و کار کنند مردم افغانستان کنار طالبان میبود از هر قوم و مذهب