طالبان به دستور ملاهبة‌الله، در چهارمین سالروز تسلط بر کابل، وضعیت «سرپرستی» اداره خود را به «دایمی» تغییر دادند. این تحول پرسشی جدی را مطرح می‌کند: آیا طالبان طی چهار سال گذشته واقعاً توانسته‌اند به یک حاکمیت سیاسی تبدیل شوند؟
بسیاری از کارشناسان معتقدند پاسخ منفی است؛ زیرا اداره کنونی طالبان با معیارهای پذیرفته‌شده برای تشکیل دولت، فاصله زیادی دارد. بر اساس کنوانسیون «مونته‌ویدیو» (۱۹۳۳)، تحقق دولت مشروط به چهار شرط اصلی است:
۱. جمعیت دایمی
۲. قلمرو مشخص
۳. حکومت مؤثر
۴. توانایی برقراری روابط بین‌المللی

علاوه بر این شروط، معیارهای تکمیلی دیگری همچون مشروعیت داخلی، شناسایی بین‌المللی، توان دفاعی و وجود نهادهای حکومتی پایدار (قوه مجریه، قوه مققنه، نهاد های قضایی یا ساختار های مشابه اینها) نیز برای دولت‌سازی ضروری‌اند.
با این حال، طالبان تنها توانسته‌اند بر قلمروی مشخص مسلط شوند و تا حدودی جمعیت تحت اداره داشته باشند؛ جمعیتی که بخش بزرگی از آن در اندیشه مهاجرت به سر می‌برد. اما در سه عرصه‌ی کلیدی ـ مشروعیت داخلی، شناسایی جهانی و ساختارهای حکومتی پایدار ـ دچار خلأ جدی‌اند. همین کاستی‌ها باعث شده است که ارایه خدمات عمومی به شهروندان، که شالوده هر حکومت محسوب می‌شود، در چارچوب اداره طالبان اساساً بی‌معنا گردد.

در اینجا پرسش دیگری شکل می‌گیرد: اگر رهبران طالبان خود به نارسایی‌های ساختار موجود واقف‌اند، چرا برای تکمیل معیارهای دولت‌سازی تلاشی نمی‌کنند؟ بررسی عملکرد آنان نشان می‌دهد که این فاصله‌گذاری تعمدی است. به نظر می‌رسد طالبان ساختار کنونی را نه به مثابه یک «پروژه دولت‌سازی بلندمدت»، بلکه همچون یک «مأموریت کوتاه‌مدت امنیتی» تعریف کرده‌اند؛ رویکردی که بیشتر با سازمان‌های اطلاعاتی و نظامی شباهت دارد تا با دولت‌های سیاسی.

بر این اساس، نه می‌توان از طالبان انتظار داشت که وارد فرآیند دولت‌سازی شوند و نه می‌توان به پایداری طولانی‌مدت آنان خوش‌بین بود. نیاز روزافزون مردم به خدمات عمومی، نخستین پاشنه آشیل این اداره است؛ نیازی که اگر پاسخ داده نشود، نارضایتی‌های اجتماعی به‌رغم فضای سرکوب، دیر یا زود بستر فروپاشی را فراهم خواهد ساخت.

سید احمد موسوی مبلغ

>>>   طالبان می‌دانند 20فی صد در افغانستان پشت بان داره نه بشتر

>>>   طالبان برای دولت سازی نیامده اند بلکه برای انتحاری سازی و طالب سازی آمده اند ، از این گروه جاهل هیچ توقعی نباید داشت.

>>>   کمتر از دو فیصد طالب و طالب اندیشان ۹۸ در صد مردم را با زور تفنگ و شلاق گروگان گرفته اند خداوند تباه و برباد کند خلل زاد منافق را که توافق با طالبان را منحیث نماینده خاص امریکا بجای جمهوریت این قشر ظالم نادان را جاگزین کرد.

>>>   طالب قبله خوداش را در 1400 سال پیش بیابان عربستان میجوید لاجرم کشور را به عهد حجر برده اند هیچ مدرنیته را قبول نمیکنند

>>>   مخالفین همین ۲۰٪ طرفدار را هم ندارند!

>>>   ۸۰ فیصد مردم افغانستان مخالفین طالبان هستند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است