دادگاهی در کار نیست ماموران اخراج هم قاضی هستند و هم مجری..
پسر جوانی، حدود بیست‌ودو ساله، با شال خاکستری و چشمانی که مثل غروب، آرام اما پر از اندوه بود، کنار جاده‌ای در مرز ایستاده بود. دستانش خالی بود، جز یک کیسه کوچک کهنه که بیشتر از آن‌که وسایلش را حمل کند، خاطراتش را در خود حبس کرده بود. وسایلی که سالها به آن خو گرفته و در ذهنش نقش بسته بود. عکسها، کتابچه یاد داشت کار روزانه و طلبهایش از صاحب کار، لباسها و رنگهای که انتخاب کرده بود و...

چند ساعت پیش، مأموران به‌سادگی گفتند: «برو!» ماموران که برای مهاجر هم قاضی هم مجری و هم تصمیم گیرنده هستند و در واقع همه کاره اند. برای اخراج، هیچ دادگاهی نبود، هیچ پرسشی، هیچ فرصتی برای توضیح دادن که این خاک، سال‌های جوانی‌اش را بلعیده است. او در ایران کار کرده بود؛ شب‌ها با بوی سیمان و آهن می‌خوابید و روزها با زخم دست‌ها بیدار می‌شد. هر اسکناسی که به دست می‌آورد، به امید خانه‌ای برای مادر پیر و خواهر کوچک، فرستاده بود.

حالا همه چیز مثل خواب کوتاهی تمام شده بود. پشت سرش خیابان‌هایی که دیگر اجازه نداشت در آن قدم بگذارد، و پیش رویش سرزمینی که سال‌ها از آن بی‌خبر مانده بود. باد مرزی، گرد و خاک را در چشم‌هایش پاشید، اما چیزی که سوزان‌تر بود، این فکر بود که شاید انسان‌ها هیچ‌وقت به اندازه دیوارها، مرزها و گذرنامه‌ها بی‌رحم نمی‌شوند.
او فهمید که تبعید، همیشه جغرافیا را عوض نمی‌کند؛ گاهی فقط دل را از خانه‌اش جدا می‌کند و انسان را به سایه‌ای بدل می‌سازد که هیچ جا، حتی در وطنش، کامل نیست و این حالت غم انگیز و جدایی را برای مهاجران ما نظام‌های بیرحم خلق کرده اند...

محمد ناطقی

>>>   اسلام مرز ندارد اما ایران مرز دارد و این را دیر فهیمیدیم.

>>>   رفتار دولتهای بی رحم هیچ ربطی به اسلام ندارد. دولتها فقط در صدد توسعه قدرت هستند حتی با نابودی ملتها نگران نباشید تا بوده همین بوده است.

>>>   ولا کار نداریم وطن دران غیر قانونی از ایران برود ولی خارج کردن اینها یک هزینه بی سابقه روی ایران گذاشته یعنی بیکاری رکود تورم اگر اینطور ادامه پیدا کند شرایط بسیار خطر ناک است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است