فعال شدن بیش از حد پاکستان در جنگ خاورمیانه کمی مشکوک به نظر می‌رسد. پاکستانی‌ها کارگزار انگلستان در منطقه‌اند و با وجود روابط نزدیک با چین، از آمریکا هم دستور می‌گیرند.

رجزخوانی جدید این کشور، شاید بخشی از بازی بزرگی است که در منطقه وجود دارد. فقط در یک صورت می‌توان به سخنان سیاست‌مداران پاکستان باور داشت که آنان به این نتیجه رسیده باشند که در گذار نظم جهانی به چین بپیوندند و راه‌شان را از انگلیس و آمریکا جدا کنند.

تحولات خاورمیانه به شدت سریع، پیچیده و چندوجهی شده که تحلیل یک‌دست از اوضاع را مشکل ساخته است. متاسفانه اخبار قابل اتکا و موثق در بین پروپاگاندای رسانه‌ها، بخش‌های زیادی از واقعیت را از چشم ما پنهان کرده است.
نشانه‌شناسی سیاسی یک نکته را محرز می‌کند که برنامه‌ی هسته‌ای ایران بهانه است. هدف زمین‌گیر کردن چین و تا حدودی هم روسیه در خاورمیانه است.
اگر جمهوری اسلامی از این بحران جان به سلامت ببرد، دوران طلایی چین را در آینده هدیه خواهد داد.

احتمالا رویارویی و شاخ به شاخ شدن قدرت‌های بزرگ در منطقه هرچند کم است، اما ادامه‌ی این وضعیت پای قدرت‌های بزرگ را به درگیری خواهد کشید.
احتمال دیگر هم این است که دیپلماسی بتواند راه‌حلی هرچند مقطعی را برای پایان جنگ به همراه داشته باشد، همان دیپلماسی‌ای که ترامپ قولش را داده است.

دکتر داوود عرفان