سرپرست وزارت صنعت و تجارت طالبان در دیدار با سفیر چین در کابل درباره گسترش روابط تجاری و اقتصادی دیدار و گفت‌وگو کرد.
به گزارش تسنیم، «نورالدین عزیزی» وزارت صنعت و تجارت طالبان در دیدار با «وانگ یو» سفیر چین در کابل درباره رشد صادرات به این کشور از جمله صادرات جلغوزه و زعفران گفتگو کرد.
براساس بیانیه منتشر شده توسط وزارت صنعت و تجارت طالبان، وانگ یو نیز با اشاره به محدودیت‌های ناشی از کرونا، درباره همکاری‌های تجاری، اقتصادی و فنی پکن به افغانستان اطمینان داد.

دو طرف همچنین پیرامون مسایل تجاری، ترانزیت، سرمایه‌گذاری، مسائل فنی و مبادلات بانکی به تفصیل صحبت کردند و بر بازگشایی کریدور هوایی و فعال شدن کمیته افغانستان- چین جهت حل مشکلات پیش آمده تاکید کردند.

«سهیل شاهین» سخنگوی طالبان نیز چندی قبل در واکنش به مسدود کردن دارایی‌های افغانستان توسط صندوق بین‌المللی پول و آمریکا آن را اقدامی «غیرعادلانه» خوانده بود.
شاهین در گفتگو با شبکه تلویزیونی جهانی چین اظهارداشت: چین یک کشور بزرگ با اقتصاد و ظرفیت عظیم است، فکر می‌کنم آن‌ها می‌توانند نقش بسیار بزرگی در بازسازی افغانستان داشته باشند.
«هوا چونینگ» سخنگوی وزارت خارجه چین نیز در یک کنفرانس خبری پس از سقوط کابل توسط طالبان گفته بود که پکن مایل است با این گروه رابطه دوستانه ایجاد کند.

کد (9)

>>>   همگی ما را چاپیدند و تنها چین مانده بود، از یک سو جشن قرنی حزب کمونیست را میگیرند و از طرف دیگر از کور ترین و دگماتیک ترین رژیم خون آشام حمایه میکنند " هم خدا و هم خرما".
آتش‌خاوری

>>>   در طول بیست سال گذشته.صادرات افغانستان به خارج از مرز پنجصد میلیون دلار بالا نرفت،برخلاف واردات آن به مرز هشت ملیارد دلار رسید.یعنی یک کسر تجارتی هفت و نیم ملیارد دلاری.
این کسر تجارت را امریکا و جامعه جهانی می پرداخت.
حالا که امریکا و جامعه جهانی از افغانستان بیرون شدند،افغانستان دیگر پول ندارد که واردات کند.
پس بخاطر پیشرفت اقتصاد به سرمایه گزاری ضرورت دارد.
این که چین آیا حاضر است که در افغانستان با موجودیت طالبان سرمایه گزاری کند و آیا زمینه این سرمایه گزاری موجود است و اگر معادن استخراج شود،چه بروبلم های محیط زیستی را در افغانستان به بار خواهد آورد و سبب کشمکش ها و دشمنی بین چین و افغانستان خواهد شد.از طرف دیگر نبود کدر های علمی و تخنیکی در افغانستان، برای پیشبرد کار در بخش های تولیدی سرمایه گزاری شده و غیره پروبلم ها،چیز هایی هستند که به این زودی ها انجام نخواهند شد و افغانستان بدون کمک جهانی، روز بروز به فقر گسترده تر مواجه خواهد شد.
علاوه بر آن عواید افغانستان از منابع سرمایه گزاری،فکر نمی کنم به اندازه کمک های سالانه جامعه جهانی به افغانستان که حدود چندین ملیارد دلار بود،باشد.
بنأ مردم افغانستان باید آماده پذیرش فقر در کشور شان باشد و حتی برای تحصیل کرده های مردان رمینه کار نخواهد مهیا شود.چه رسد به تحصیل کنندگان خانم ها،که هنوز سرنوشت تحصیل و کار آنها معلوم نیست.
بنأ دختر ها نهایتاً تا صنف ششم مکتب خواهند خواند و آنهم در شهر ها و بعداً پشت بخت میروند و سالانه و یا دوسال بعد یک طفل بدنیا می آورند و در قرن بیست و دوم افغانستان در صدر کشور های پرنفوس،یعنی جلوتر از هند و چین قرار خواهد گرفت.

>>>   وقتی خمچه را دایره بسازی دو سر به هم میچسپند.
یک سر افراطیت اسلامی و سر دیگر افراطیت کمونیستی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است