به گزارش بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، اجلاس سران کشورهای پیمان آتلانتیک شمالی ناتو از روز جمعه در لیزبن پایتخت پرتگال آغاز شده است که تا پایان امروز شنبه بیست و نهم عقرب نیز ادامه خواهد یافت.

در این نشست که در تاریخ 61 ساله این اجلاس مهمترین جلسه محسوب می شود، قرار است محترم کرزی رئیس جمهور کشورمان وضعیت کنونی افغانستان را برای سران 28 کشور عضو ناتو و نمایندگان 48 کشوری که در افغانستان سرباز دارند، تشریح نمایند.

مهمترین موضوع مورد بحث در این اجلاس سالانه ناتو، انتقال مسئولیت امنیتی افغانستان به قوای ملی آن هم در سال 2014 می باشد که این تاریخ در کانفرانس کابل نیز مورد توافق قرار گرفت.

باید گفت منظور از انتقال مسئولیت یک انتقال تدریجی است که طی آن مسئولیت تامین امنیت مناطق مختلف از نیروهای نظامی خارجی به نیروهای اردوی ملی افغانستان محول می شود که پیش از این زمان شروع این انتقال سال 2011 بیان شده بود.

آنچه لازم است در این باره گفته شود اینکه قرار است در این نشست برای ده سال آینده سازمان ناتو برنامه ریزی شود و براساس این برنامه ها، بودجه ها و تعهدات پایه ریزی گردد و این موضوع بسیار برای کشورمان حائز اهمیت است.

زیرا اینان برای چند سال بعدی برنامه ریزی می کنند که هنوز معلوم نیست وضعیت امنیتی افغانستان طی سه چهار سال آینده چگونه خواهد بود. آیا طالبان حاضر به مذاکره خواهند شد؟ آیا شبه نظامیان مخالف دولت حاضر به پیوستن به روند صلح هستند؟ و یا اینکه می خواهند همچنان به اغتشاش و ایجاد ناامنی ادامه دهند.

مطلب دیگری که باعث می شود برنامه ریزی های این نشست درباره افغانستان کمی غیر منطقی به نظر رسد این است که هیچ یک از همسایگان افغانستان در این اجلاس حضور ندارند در حالی که همگان می دانند که امنیت در افغانستان تنها به دولت و کشورهای غربی مربوط نیست بلکه بخش اعظمی از صلح و ثبات در کشور مربوط به سیاست همسایگان می باشد.

از سوی دیگر باید دید که نیروهای امنیتی افغان چه از لحاظ کمی و تعداد و چه از لحاظ کیفی طی این چهار سال قرار است چگونه تقویت و مورد آموزش قرار گیرند. اگر قرار باشد مانند هشت سال گذشته این روند ادامه یابد که نباید به نیروهای داخلی امیدوار بود ولی اگر واقعا نیروهای ناتو قصد خروج از کشورمان را دارند، حتما باید به این موضوع نیز توجه کافی داشته باشند.

روز گذشته در وب سایت ناتو مطلبی نشر یافته که در نوع خود جالب می باشد. در این مطلب دبیر کل ناتو اظهار داشته که : طالبان و مخالفین مسلح می‌توانند عملیات انتحاری و انفجار انجام دهند، می‌توانند ترور کنند، می‌توانند به تهدیداتشان ادامه دهند، ولی مسلما آنها نمی‌توانند قدرت را به دست گیرند و هرگز نخواهند توانست پیروز شوند.

باید خطاب به جناب دبیر کل ناتو گفت: این ادعا زمانی صحیح می باشدکه میزان تحمل جامعه جهانی سنجیده شود. درست است که تقویت ظرفیت قوای افغان در تسریع روند انتقال مسئولیت تاثیر گذار است، ولی باید در این نشست درباره همکاری دوام دار ناتو با دولت افغانستان نیز تعهداتی داده شود.

بسیاری از کارشناسان مسائل سیاسی معتقدند که اگر جامعه جهانی بخواهد دولت مرکزی افغانستان از بین نرود، علاوه بر انتقال مسئولیت امنیتی از نیروهای خارجی به قوای اردوی ملی در سال 2014، باید ناتو متعهد گردد که تا سال 2025 در ساحه تامین بودجه به اردوی ملی افغانستان کمک نمایند.

این اظهار نظر ما افغانها را به یاد شعر سعدی شیرازی می اندازد که گفته: سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل، بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران. اکنون حکایت کشور ما نیز چنین است. حدود سه دهه جنگ و خونریزی در کشور، واقعا سی سال زمان نیاز دارد تا دوباره افغانستان روی خوشی و ارامش را ببینند. ولی متاسفانه هنوز نیز نمی توان تضمین کرد که ایا این 25 سال هم زمان کافی برای تامین صلح و ثبات در کشورمان هست یا خیر؟

>>>   تحت نام اوردن صلح هر زمانیراکه بخاطر بر اورده شدن مقاصد شوم خویش تعین میکنید- تعین کنید.
اخر نه اخر با قیام عمومی مردم با همکاری قوای مسلح افغانستان مواجع خواهد شدو این معیاد تعین کردن ها را برای ابد فراموش خواهی کرد.

>>>   حاکمان غیر منتخب و سیاستهای ضد دموکراتیک آنان مانع و سد اصلی روند رشد سیاسی و اقتصادی.. کشور است. به بیان ساده اقتصاد ویران و فقر محصول حاکمانی است که آزادی مردم را سلب و رای و حاکمیت را غصب کرده باشند.وقتی جامعه از روند رشد سیاسی و اقتصادی افتاد، حاکمان دیکتاتور بخشی از مردم را اجیر خود می سارند تا به چپاول و سلطه خود در جامعه ادامه بدهند، از همین روی دموکراسی تنها ضامن صلح و ثبات و پیشرفتهای سیاسی و اقتصادیست.اقتصاد کشور در استبداد نه تنها رشد نمی کند حتی به عقب و به قهقرا و به خشونت برمیگردد.

>>>   همسایگان در این اجلاس حضور داشته باشند تا از این موقعیت هم به منافع ملی افغانستان ضربه بزنند. خدا را شکر که نیستند. مورچه چیه که کله و پاچه اش باشه.

>>>   اروپاییها و امریکاییها هیچ وقت نمیخواهند که افغانستان یک ارتش مجهز داشته باشد.تا از تمامیت ارضی خود دفاع کند .
بلکه انها میخواهند که حضور خود را بطور دراز مدت در منطقه حفظ کنند. تا منفعت شان تامین شود.
سید اکرم
اوسلو ناروی

>>>   سلام!
به هر صورت انتقال تدریجی مسوولیت امنیت به نیروهای افغان به نظر من در صورتی قابل قبول خواهد بود که تا زمان خروج قطعی نیروهای خارجی از افغانستان، قوای مسلح این کشور باید به مراتب مجهزتر و پُربارتر اعم از نگاه کمیت و کیفیت آماده ی دفاع برای هرگونه تجاوز و مداخله ی بیرونی، به پا بایستند. یعنی برعلاوه تقویت و گسترش نیروهای افغان، امریکا و متحدانش باید پیشرفته ترین سلاح و وسایط نظامی که مورد استفاده ی امروز خود شان است، در اختیار قوای مسلح افغانستان قرار دهد و همچنان سازمان های ملل متحد و ناتو تضمین نمایند که پس از مرحله انتقال و بیرون شدن شان از افغانستان، به ویژه پاکستان و ایران در امور داخلی این کشور مداخله و سنگ اندازی نمی کنند.
در اینصورت می توان به یک آینده ی با ثبات امیدوار بود، در غیر آن در آن جویی که آب رفته ، سال ها خواهد رفت ...!
راد - کابل

>>>   مه خودم مدت 15 سال است که در اروپا زنده گی میکنم. و اروپاییها را خوب میشناسم که چه رقم مردم است.
اروپاییها یا غربیها بیسیار مردم سود جو یا فاییده جو و همیشه به فایده خود فکر میکنند. و به فکر کسی دیگر نیست.
این مردم همیشه به فاییده خود فکر میکنند.
بهتر است که خارجییها افغانستان را بزودترین وقت ترک کنند.
من از زنده گی کردن در اروپا مانده شدم . در حالیکه زنده گی خوب دارم . اما مانده شدم. زنده باد افغانستان.
زنده باد پشتون تاجیک هزاره ازبیک و سائر مردم افغان.
افغان

>>>   امریکا جان هروقط تمام سران فدنه را کشتی برو. مثل ....و .................
رضا هراتی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است