بايد بهم رسيم که موجی شود بلند
هر قطره يی عليحده دريا نميشود
شهادت ۵۰ تن از قوت های نظامی در ولایت تخار و شهادت یک تعداد از هموطنان بی گناه ما در اثر بمباردمان در آن ولایت و اکثر ولایات دیگر هر وجدان آگاه و با شرف را این حوادث مایوس و نارام میسازد.
اما وجدان های پست و پست فطرت خمی به ابرو نمی آورد.
چند سوال که همیشه در ذهنم خطور میکند و سخت عذابم میدهد و کسی هم قادر به پاسخگویی آن نیست قرار ذیل اند:

۱- نیرو های مسلح ما زمانیکه در محاصره قرار میگیرند نزدیک بر آن است که توسط دشمن از بین برده شوند هر قدر تقاضای کمک میکنند اما کسی به داد آنها نمیرسد. ولی زمانیکه قوت های مسلح ما تلفات میدهند بعد از چند روز حملات هوایی صورت میگیرد و کمک میاورند.
جای سوال این است که چرا همین حملات هوایی و کمک ها قبل از وقوع حادثه صورت نمیگیرد؟

۲- تصاویر را که بعضی از دوستان از ولایت فراه و ولایات دیگر با ما شریک ساخته اند نشان دهنده آن است که یک تعداد وسایط نقلیه، سلاح و مهمات که خیلی پیشرفته اند که جز نزد قدرت های جهانی نزد هیچ کشوری وجود ندارد در دسترس طالبان قرار داشته،نمیدانم با چه اهدافی این مهمات پیشرفته بدسترس طالبان قرار داده میشود، آیا دوستان بین المللی به این نتیجه رسیده اند که از یک طرف ما را کمک میکنند و از طرف دیگر دشمن ما را، یا بازی دیگری در راه است.

از سوی دیگر اکثر ولایات بشمول کابل در محاصره قرار دارد هر روز به تلفات ملکی و نظامی افزوده میشود آیا برای پایان این معضل راهی وجود دارد یا خیر؟
روز چهار شنبه همین هفته زمانیکه من کف زدن های اعضای پارلمان را دیدم مانند اینکه در کشور خیر و خیرت باشد و آب از آب نجنبیده است. جای تاسف است که مسوولین درجه یک کشور پی نمیبرند که ما در چه وضعیتی قرار داریم.

جناب رییس جمهور آقای غنی که در پارلمان احساساتی صدا میزند که از اتحاد و وحدت کار بگیرید آیا این اتحاد و وحدت در بین نظام و کابینه وجود دارد؟
من به این عقیده و باور هستم که اگر مردم افغانستان به این باور باشند که این وضعیت در آینده به نفع این دولت و نظام است هرگز نیست، اگر خود دست به کار نشویم روز های سخت و دشواری را پیشرو خواهیم داشت که همه ای ما به نزد خداوند، وجدان، شرف و وطن خود خجالت خواهیم بود.
ای کاش مسوولین بی کفایت به سربازان و مردم بیچاره ای ما اندکی توجه میداشتند و به داد و فریاد شان رسیدگی میکردند.
جز اینکه با گلوی پر از بغض بگویم نابود باد دشمنان مردم افغانستان دیگر چاره ای ندارم.

احمد سعیدی

>>>   ای کاش چند تا مرد از قماش مردان خدا پیدا میشد تا در صف جلو سینه سپر میکرد و ملت را بسیج میکزد و این حکومت فاحشه های سگ شوی را خاتمه میداد و پوز طالبان نوکر پاکستان را به خاک میمالید و در نهایت انتخابات راه می انداخت و یک انسان متعهد به خدا و به وطن به قدرت میرسید و این مردان مرد همه ناظر عملکزد اش میبودند تا پا کج نگذارد.
امه نه
این همه آرمان است.
حقیقت این است که زن های جامعه ما از خدا بی خبر و پیرو شیطان شده اند ، در غیر آن یخن شوهران شان را میگرفتند که عباس دالر ، عطای نور ، فامیل کرزی ، فامیل غنی احمد زی و دیگر دزد ها این همه پول را از کجا کردید که با آن ما را به جهنم میبرید.
اگر زنی مسلمان باشد لقمه حرام را که شوهر برایش تهیه کند نمیخورد چه رسد به خانه و زیور آلات.
حال همه انسان های این سرزمین نوکر شکم و زیر شکم خود اند و این هردو از وسایل شیطان برای انحراف انسان است.
غنی در همین دو هفته پیشرو به خاک سپرده میشود و گلبیدین هم فلج میشود و ملا هیبت غیب .
ترامپ می بازد و مذاکرات به تعلیق میرود و خلیلزاد محکمه میشود و پاکستان دو اسپه در خاک افغانستان میتازد.
دلیر مردان جهاد و مقاومت
سنگر داران سنگر مردان خدا
کمر ها را ببندید که یک بار دیگر مجبور به دفاع از ناموس این سرزمین هستید.

>>>   وقتی قاتلان شناخته شده و تثبیت شده وهابی چتلستان را بعد از انرژی بخشی و چاق و چله ساختن از بند رها میکنیم تا جهبه های ضد ملی برای کشتار جوانان وطن مان تقویت شود، دیگر چرا به نیرو ها و قوت هایی نظامی کمک بفریستیم؟؟؟؟؟!!!!
آزاده

>>>   سعیدی صاحب، اراده از بین بردن دشمن در ظرف همین ۱۸ سال هیچ گاهی وجود نداشته است. بودن و یا باقدرت رسیدن سیاسی طالبان برای امریکا و متحدینش به یک سیاست تبدیل شده.
در داخل هم گماشته های آمریکا با افکار سخت فاشیستی طالبان را دشمن نه بلکه برادر خطاب می کنند.
جان جوانان ما در خط های اول جبهه برای خارجی ها و بعضی سیاستمداران یک قوم خاص که قدرت و امکانات اصلی را در دست دارند اصلن ارزش ندارد.
خداوند خودش اگر معجزه ای کند واین ملت و کشور را از شر ظالمان نجات بدهد.
شفیق از المان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است