اِعمال باور خویش بر دیگران و کشتار انسان‌ها از هر قوم، کیش و باوری، که باشد، کار نادرست و ناانسانی است.
خشونت نیروهای هندی علیه مسلمانان آن کشور و خاموشی مسؤولان حکومتی هند، باور جهانی را در پیوند به این‌که هند بزرگ‌ترین و بی‌مانندترین دمکراسی جهان است، زیر پرسش می‌برد.

تاخت و تاز وحشیانه‌ی نیروهای هندی بر مسلمانان آن کشور، آن هم در واکنش به دادخواست‌ها و رفتارهای مدنی آنان بی‌پیشینه و مستبدانه است. مسلمانان آن کشور حق دارند در برابر تبعیض و امتیازدهی به غیر مسلمانان و محرومیت خود شان اعتراض کنند. چندی پیش قانونی در هند تصویب شد که در آن به شهروندان مهاجر غیر مسلمان در هند مجوز قانونی بودن و حق شهروندی داده می‌شد؛ اما مسلمانان مهاجر در آن کشور از این امر مستثنا قرارداده شده بودند.

شاید بخشی از این شورش‌ها و مخالفت‌های مسلمانان هند انگیزه‌های سیاسی هم داشته باشد و دست استخبارات پاکستان شاید به عنوان یکی از عوامل در پس این شورش‌ها، تحرکات و برانگیختن شماری از مسلمان باشد که این این امر نیز در جای خود نمی‌تواند مجوز رفتارهای خشونت‌آمیز اخیر نیروهای امنیتی هندی علیه مسلمان شود؛ اما در کل زنگ اعتراض پس از تصویب آن قانون نواخته شد.

با وجود این، حمله بر زنان و کودکان مسلمان و سوزاندن نمازخانه‌ها و عبادت‌گاه‌های آنان نشان‌دهنده‌ی این است که اخگر زیر خاکستر تعصب دینی و نبود مدارا و تساهل در لایه‌ها و بافت‌های اجتماعی و ساختار سیاسی آن کشور هنوز هم وجود داشته است.

باور بامیک

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است