شکر الحمدالله ما مردم به اندیشه کاری نداریم، روز و روزگار و گپ و نوشته و بحث و گفتگوی ما را شخصیت ها می سازند. تعدادی به شخصیت ها، با مثبت و منفی اش کاری ندارم، دشنام می دهیم و تعدادی هم به دفاع بر می خیزیم. بعد هم شخصیت ها کنار گذاشته می شوند و می پردازیم به دشنام دادن همدگر. هر کس به نظر هر کس حد اقل فاشیست، جاسوس، قوم گرا و بی سواد است. بعضا هم گپ به آن جا های باریک و تاریک ناموسی کشانیده می شود تا دل خود را خوب یخ کرده و سر رقیب را نزد مردم خم ساخته باشیم.

عروسکان در رده های بالای سیاست، دندان همدگر را می کشند، خوش خدمتان در کودکستان های سیاست، در تلویزیون ها دندان می شکنند که "چه بشکن بشکن است اینجا". تمام احزاب سیاسی چپ و راست تکه و پارچه شده در جماعت ها و هر جماعت آویزان در خشتک یک شخصیت آویزان، که شخصیت بودن اش هم معلوم نیست. اکثریت مطلق ما مردم در اصل دعوی اندیشه نداریم، زیرا اندیشه نداریم، بلکه دعوی ما، روی شخصیت های پُف کرده ی ما است.

چهره هایی که به یک گردش چرخ نیلوفری به مقام رهبران احزاب و رهبران جهادی و قومی رسانیده شدند، از نور محمد تره کی تا امروزیان، بدون استثنا یک شخصیت مثبت مردمی و غیر وابسته در میان شان نمی یابیم اما هواداران احساساتی شان خود را لیف لیف کرده و از هر کدام یک چگوارا و ماندیلا و گاندی می سازند که از خنده گرده هایت می کفد و رو می کنی به آسمان و می پرسی "راستی برای همه عقل داده ای؟".

ما مردم به جای این که درد مشترک خود را بیابیم و کوشش کنیم کشتی شکسته ی مان را عاقلانه به ساحل برسانیم، نه، به جای یافتن درد مشترک، مرگ مشترک خود را یافته و محکم گرفته ایم و هی به سر همدگر می کوبیم. در اصل، گپ هم درست معلوم نیست اما به زدن و کندن و دشمنی کردن عادت کرده ایم.
یک روشنفکر پشتون ایستاد نشد و نگفت که چرا حتما باید یک پشتون رییس جمهور باشد؟! چرا حتما؟

یک روشنفکر نپرسید که چرا یک هندوی افغان وزیر نمی شود یا چرا اجازه ندارد خود را برای ریاست جمهوری کاندید کند؟
غنی بد، غنی خوب. عبدالله بد، عبدالله خوب. در اصل، غنی، عبدالله، احدی، صالح، گلبدین و غیره چیز دیگری جز آیینه های قدنمای وضعیت فکری اکثریت ما ملت، اعم از روشنفکر و مردم عادی نیستند! ما بهتران اما به خود نمی گیریم.

کاوه شفق

>>>   کاوه جان
من ندانستم که در نهایت چه باید کرد.
همینقدر فهمیدم که هیچ یک از عالیجنابان مطرح را نباید باور کرد .

>>>   اقای کاوه شفق!
نعم الدلیل بربد بختیهای حال وگذشته مان یک مصرع شعر حافظ است که گفتید<هرکسی ان درود عاقبت کار که کشت>اما بیاید ببینیم خالق وپروردگار حافظ درین مورد چه میگوید<وما اصابکم من مصیبة فما کسبت ایدیکم ویعفوعن کثیر> انچه از مصایب برشما طاری میگردد همه از ماحصل دست های خودتان است هنوز بسیاری از عمل های ناگوارتان را خداوند عفو مینماید درست است که ما ناسپاس وناشکر وقوم سرکش ومتمرد هستیم از خداورسول وایمه ای اطهار پیروی نمیکنیم درست خلاف مسیرهدایات وارشادات الهی در حرکت هستیم وهمدیگر پذیری ومروت وتعاطف ازمیان ما رخت بسته ولی تاثیرات بیرونی وعوامل خارجی نقش بیشتر دارد از اثر مجبوریت ها ونا چاری به دیار غیر هجرت نمودیم ودرانجا ها از که تا مه در بند اغراض شوم وشیطانی اجانب اسیر گردیدیم واز روی بیچارگی هرانچه دیگران برما دکته کردندعمل نمودیم وخون همدیگر را ریختیم وکشور خودرا به دست خود ویران نمودیم مکاتب را سوختیم ومعلم های ان را کشتیم ومیان ملا وروشنفکر ما فاصله ایجاد کردند مکتب های متضاد ومتناقض رابه ما اموختندتعداد از ما شاکردان مکتب کا جی بی وبعضا در مدرسه های موساد وسی ای ای وای اس ای وایم ایسکس وهر مکتب دیگر شامل شدیم برای این که راه نجات وجاه ومقام بدست بیاوریم هرهدایت ودستوری که انها دادند عملی واجرا نمودیم واکثریت ملت هم که بیسواد ویا کم سو اد بودندهرچه ما گفتیم وبه هردولی که رقصیدیم تماشادیدند ودر نتیجه این همه مصایت والام برما طاری گردید وهنوز هرکدام به راهی را که انتخاب نموده بودیم روان هستیم ودر اعماق بحر ظلمت وتاریکی در تردد میباشیم مصبیت بارتر این که برای گمراهی وسیه بختی خوددلیل می جویم وبه هر خس وخاشاک دست می یازیم ازین رو درین نزدیکی ها کدام امید واری ربرای ازادی واستقتلال ونجات ازین معضلات سراغ نیست تا این که از کرده های خویش ندامت نکنیم وبه پیشگاه ملت وخون شهدا وارمان عزیزان از دست رفته وقربان شده اعتذار ننمایم همچنان اسیر وپای بند ومحکوم خواهیم ماند واجانب واستعمارگران دست از گریبان ما برنخواهند داشت

عزیزم!ما غنی وکرزی وعبدالله ومحقق وخلیلی وقانونی وخلیل زاد وداعش وطالب را چه مورد ملامت قرار دهیم اگر ما توبه نمایم واز کرده های سابق خود اظهار ندامت نمایم حق سبحانه وتعالی اینها وبادارانشان را در یک روز نیست ونابود میسازد

روبه درگاهش کی اوردی که گشتی ناامید
گر گدا کاهل بودتقصیر صاحب خانه چیست
وخداوند میگوید<ادعونی استجب لکم> ازمن بخواهید حتما من استجابت مینمایم
وباز میفرماید <انی اقرب الیکم من حبل الورید> من بشما از رگهای گردنتان هم نزدیک تر هستم

وقتی این ذات مهربان ولطیف را گذاشته به امید اب به دنبال سراب میرویم اینجاست که درین وادی بی پایان همچنان پریشان وگمراه وسرگردان می مانیم وبه سر منزل مقصود راه نخواهیم یافت امید وایم پروردگار به مرحمت ولطف بی پایانش ما را راهنماید وازین بلای عظیم نجات بدهد
شیخعلی تگذاری سرپلی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است