من شکی ندارم و این نگرانی جدی موجود است که توافقات یا پیمان سیاه و ننگین دیگری تحت هر نامی که بتاریخ 29 فبروری در قطر امضآ گردد؛ در حقیقت تکرار سلطه گرایی توافقات "بن" اول خواهد بود.

گرچه نمیخواهم در زمینه منفی گرا باشم و موضوع را ازدید تنگ نظرانه مورد بحث قرار بدهم، ولی یک چیز کاملا دقیق است و آن اینکه: این پیمان ها در حال انجام در ضمن اینکه این جامعه بدبخت را به منزل مقصود نخواهد رسانید و به صلح نزدیک نخواهیم شد، بلکه برعکس وحشتناکتر از دیروز خواهد بود و مادر عمق سونامی بدبختی و بی سرنوشتی دیگری تا آینده های نامعلومی فرو خواهیم رفت.

این ساده لوحانه خواهد بود اگر بپذیریم آنهایی که خود را فاتح این جریان میدانند و در یک کشوری که بنیادش را نظام قبیلوی تشکیل میدهد، از حاکم جباراش توقع داشتن صلح؛ آرامش؛ حقوق شهروندی و عدالت انسانی را داشت. زیرا اینبار حاکمیت دوسره طالب نکتایی پوش به اصطلاح اتنوکرات و نیز بی نکتایی را خواهیم داشت. حتی دیده میشود تعدادی از هموطنان غیرافغان ما ناخورده و نابرده پایکوبی پیروزی تیم دولت ساز را یکجا با توافقات امریکا با طالبان را فال نیک گرفته اند جشن گرفته اند و پایکوبی دارند. مطمینا که روزی این ماه عسل هم به اتمام خواهد رسید.

در حقیقت این سونامی شباهت به ویروس کشنده ای دارد که ما قبلا در موردش هشدار داده بودیم. اینکه تعدادی از دوستان منتظر امید و آرزوها با استفاده از واژه های زیبا چون حکومت "همه شمول..." اند؛ بقول معروف حلوا گفته اند و دهن شیرین کرده اند...
خداوند خیر و برکت نصیب شان کند و حرف شان به گل تبدیل گردد.

عطا صفوی

>>>   محمد اکرام اندیشمند
انس حقانی و تیموویکس استاد دانشگاه امریکایی کابل.
تیمو ویکس با یک استاد دیگر این دانشگاه سه سال اسیر طالبان بود و دو ماه قبل با انس حقانی که در زندان دولت افغانستان به سر می برد، تبادله شد.
تیموویکس به قطر آمده است تا در مراسم امضای توافقنامۀ امریکا و طالبان اشتراک کند و از سوی انس حقانی در فرودگاه و قرار گاه مورد استقبال قرار گرفت.
رهایی دو زندانی امریکا توسط طالبان در بدل رهایی انس حقانی و چند زندانی دیگر طالب زمینه را برای امضای توافقنامه میان امریکایی ها و طالبان مساعد ساخت. جالب این است در توافق نامه ای که امریکا با طالبان بر سر افغانستان امضاء می کند، زندانی های امریکایی و طالبان حضور می یابند اما دولت افغانستان غایب است.

>>>   راه حل
تاکتیک فتح نقاط آسیب پذیر و دور از دسترس فاشیسم است.
فتح نقاط نظامی منظور نیست بلکه همه نقاطی که میشود در آنجا جای پایی پیدا کرد.
از ادارات علاقه داری گرفته تا مکاتب شفاخانه ها دوایر دولتی بخش های خصوصی کار و بار تجارتی خلاصه در هر جای ممکن که بشود لقمه حلالی کنایی کرد و کا بنیادی و اساسی در بین مردم کرد.
روی سخنم با نخبگان چیز فهم و ادراک است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است