در طول قرن ۱۹ و امروز پشتون های قبایلی با استفاده از موقعیت جغرافیایی محل بود و باش خویش سهلترین راه را برای بدست آوردن پول اختیار نموده اند. دره خیبر در شرق افغانستان و دره بولان در جنوب واقع ولایت قندهار راه ترانزیتی مال تجاره بین شبه قاره هند و آسیای مرکزی و ایران و اروپا برای قرن ها می باشد.

اصولا اقوام و قبایل پشتون از این امکانات طبیعی باید در راه مدنی شدن خویش استفاده نمایند ولی با کمال شوربختی آن ها از آن غرض راهگیری و رهزنی استفاده می کنند. باید علاوه کرد که پشتون ها این سنت را بعد از ورود انگلیس ها در شبه قاره هند فرا گرفتند. در دوران امپراطوری مغل ها اکثریت قبایل پشتون ها با زمامداران مغل همکاری می کردند. شمار معدودی از قبیل خوشحال ختک مشغول رهزنی بودند ولی قوم و قبیله خوشحال ختک صادقانه خدمت اورنگ زیب مغل را می کردند.

امیر دوست محمد خان همراه با پسران خویش در قسمت گرشک راه کاروان ها را گرفته مشغول رهزنی بودند. کاروان سالاران برای امیر دوست محمد خان حق العبور می دادند. بشکل مشابه دره سالنگ در زمان اشغال افغانستان توسط روس ها اهمیت استراتژیک پیدا کرد. هم امریکا و هم شوروی وقت برای آنانی که در بسته و باز نگهداشتن این شاهراه استراتژیک نقش ایفا می کردند، از جمله برای احمدشاه مسعود و سایر مجاهدین محل، حق می دادند.

در زمان حکومت نجیب امریکا از طریق اجنت سیا بنام گری شرون برای مسعود در یک مورد پنج لک دالر داد تا از طریق مسدود کردن راه سالنگ و در مضیقه قرار دادن ساکنین کابل از نگاه قطع مواد اولیه سقوط نجیب را سرعت بخشد. اما مسعود دره سالنگ را مسدود نکرد. این کار تعجب امریکا را باعث گشته و تحقیق کرد و معلوم گشت که برهان ربانی و ضیا مسعود این پول را در پشاور گرفته و در جیب زدند و برای مسعود یک سنت هم نرسید. این موضوع تا امروز بین خانواده مسعود جنجالی مانده است.

در حالی که این کار سهلترین و ساده ترین راه برای بدست آوردن پول است ولی هر قدر این سنت دنبال گردد پشتون ها را از مدنیت دور نگهداشته و تباهی نسل های آینده شان را باعث می گردد.

عبدالحمید

>>>   اشرف غنى ما خواندم توهم بخوان تاریخ ظهور قبیله مهاجر افغان از پشتونستان به سرزمین خراسان
ظهور قبیله بنام افغان « پشتون » به علت خشکسالی طولانی در اطراف کوه های سلیمان در ( سال 1018 هجری , قمری ) , به دستور شاه عباس صفویی به سیستان در اطراف تالاب هامون هرمند سرزمین آبرفتی مسکن گزین شده اند و از اولاد شان در مقابل بقایای شاه طهماسب « شیعه دوازده امامی » نوکر به خدمت پاس بانی میگرفت. کوه های سلیمان در شمال غرب پاکستان کنونی در مرگز شهر مستنگ در تاریخ یمنی محاربات سلطان محمد از سر زمین آبایی افغانان محل سکونت آنان در وادی رور سند و اطراف کوه های سلیمان از قبایل هندی الا صل ملتانی نام برده است و از توابع ایالت سند و از اجزاء پاکستان کنونی می باشد. در یا داشتهای تاریخی بعضی از نویسنده گان انگلیسی منجمله ( جنرال ادوارد فلینستون ) مولف کتاب افغانان نماینده انگلیس در در باره شاه شجاع نامهای تمام مناطق افغان نیشن با تفصیل آن در اطراف کوه سلیمان , خیبر پشتخوا و وپیش وژوب سرزمین آبایی افغانان می باشد و ذکر گرده است.
سید محمد یعقوب هروی در تاریخ نامه ی هرات، نیز این واقعیت را می نویسد زیستگاه اوغان« افغان » یکی از ولایات مکران بوده است. شهر مستنگ شامل دهات بسیاری بوده است چنانکه در حاشیهء کتاب تاریخنامه ی هرات هم ذکر شده است که: شهر مستنگ یا مستنج را استخری و مقدسی هر دو در آثار خود اسم برده اند.
وقتی تاریخ خراسان قدیم (افغانستان امروزی) را بررسی نماییم طایفه ی افغان و کشوری به نام افغانستان در تاریخ و جغرافیای کشور ما موجود نیست و مردم ما که امروز برخلاف صریح اسناد تاریخی افغان نامیده می شود هیچ گونه تعلقی به افغانستان دیروزی و مردم آن سرزمین که اوغان=افغانها بوده اند، ندارد.
ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند نوشه است قبیل افغان در کوه های غرب هندوستان به سر می بردند وتابه حدود رودخانه سمندر میرسد.
مرحوم میرمحمد صدیق فرهنگ می گوید واژه ی پشتون و افغان در آثار نویسدگان وشا عران این قوم این قوم با مفهوم واحد به جای یکدیگر استعمال شده اند. بنا براین بطور کلی واجمالی میتوان گفت که خود پشتونها ترجیحاً خود را پشتون گفته اند، درحالیکه فارسی زبانان آنان را افغان وهندیان، پتهان نامیده اند وهرسه کلمه از سدۀ شانزدهم به بعد در کتابت راه یافته ودرمعنی واحد بکار رفته است.
دیگر کشور نیز به معنی واحد ویکسان هردو واژه ی پشتون وافغان تأکید میکند: «هنگامیکه زبان پشتو به مرحلۀ خط وکتابت رسیده است کلمات افغان وپشتون درآثار نویسندگان وشاعران این قوم با مفهوم واحد به جای یکدیگر استعمال شده اند. بنا براین بطور کلی واجمالی میتوان گفت که خود پشتونها ترجیحاً خود را پشتون گفته اند، درحالیکه فارسی زبانان آنان را افغان وهندیان، پتهان نامیده اند وهرسه کلمه از سدۀ شانزدهم به بعد در کتابت راه یافته ودرمعنی واحد بکار رفته است.»
هموطنان آگاه قلم بدست افغان تنها نام یک قوم از اقوام افغانستان امروز اینها بنام ها ی درانی و غلجائی ( غلزائی) است و افغانها نام ها تاریخ و فرهنگ و استوره یکسان در سرزمین امروز بنا م افغانستان ندارند بلکه بر ضد ان هستند و تلاش دارند هویت تک قومی خود را بر‌دیگر اقوام تحمیل میکنند. آنها بتنهایی در افغانستان حکومت تک قومی دارند و دیگر اقوام را در معادله قدرت راه نمی‌دهند.
داشتن دوکتورای غنی فقط تفرقه بهتر و سیستماتیک تر بین تمام اقوام شریف سرزمین مان و جایگزین کردن فاشیست های قبیله و کوچی های متعصب بجای آزادیخواهان نو اندیش را به ارمغان آورد .
عزیزان اقوام مختلف با سیاست های متفاوت باید بکوشند در اطراف واژه های وحدت و همدلی که یگانه راه نجات از دست متعصبان فاشیست و سران به قدرت رسیده پوشالی طاغوتی است جمع شده و با وحدت و همدلی تمام برای ساختن سرزمینی آزاد و مستقل و متکی بخود و دور از فاشیست های زمان بکوشند .
تاجیک گرسنبل است
افغان بلبل است
هزاره شاخ گل است
ازبیک خوگل است
پشه ای ساقه است
ترکمن خودل است
هرکس گوید همه افغان است
نادان , جاهل و بی ایمان است
منابع و ما خذ :
1_ آکا دمیسین دکتر عبدالاحمد جاوید، مقاله کابل در گذار گاه تارخ ، مجله سباوون ، سال اول دلو1366.
2_ میر غلام محمد غبار، جغرافیای تاریخی افغانسان
3_ عبدالحی حبیبی ، مجله آریانا کابل 1348
4 -- میر محمدصدیق فرهنگ ، افغانستان درپنج قرن اخیر، جلد اول، ص 6
5 _ ولادمیربارتولد، تشریح جغرافیا تاریخ خلافت شرقی ، ترجمه عرفان چاپ تهران صفه 374
6 _ محمد امین زواری ، جغرافیای تاریخ بلخ، بنیاد موقفات افشار، تهران 1388 . 7- افغان ( گزارش سلطنت کابل ) , مونت اسوارت افنستون , ترجمه محمد آصف فکرت 1376. 8- اقوام کوچی مجموع مقالات به کوشش حسن پاپلی یزدی 1372 .
9—غفور روف باباجان . تاجیکان . تاریخ قرون وسطی و دوره نوین دوشنبه انشار وزرات

>>>   این همه ناله و افغان ز چه می داری دوست
فکر فردای تو برباد دهد امروزت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است