تاریخ شهادت می دهد که هر زمانی تمدن اسلامی در مسیر صعود قرار گرفته به همان اندازه جلوه های تسامح و مدارای آن تجلی بیشتری یافته و هر اندازه ای که سیر تاریخی آن راه افول در پیش گرفته بیماری های تعصب و خشونت در آن بیشتر جلوه نمایی کرده است. به عبارت دیگر؛ تمدن، تسامح بار آورده است، و تسامح در گهواره خویش تمدن پروریده است.

عصر صلاح الدین ایوبی یکی از صفحات شکوه و قدرت این تمدن به شمار می رود. به عنوان مثال، اگر صلاح الدین از یکسو با چند کشور اروپایی پنجه نرم کرد و ارتش های شان را در هم شکست، از سوی دیگر بزرگترین شخصیت دیانت یهودی، پس از موسای پیامبر را در دربار خویش پرورید که اسمش موسی بن میمون بود.

چند روز پیش کتابی در اختیارم قرار گرفت که در باب امر به معروف نگاشته شده، عنوانش"نهاية الرتبة في طلب الحسبة" و نویسنده اش عبدالرحمن بن عبدالله الشيزري بوده است. نویسنده کتاب یکی از فقهای عصر ایوبی به شمار رفته بلکه معاصر صلاح الدین ایوبی بوده است تا جایی که کتابی هم به او اهدا کرده و پس از مرگ صلاح الدین یک سال دیگر زیسته است.

او کتابش را در چهل فصل تنظیم نموده تو گویی کتابی در باب امر به معروف نه بلکه قانون شهرداری پایتخت یک امپراتوری شکوهمند است. این را نیز باید گفت که این کتاب مانند هر کتاب دیگری با وجود همه زیبایی هایش نمی تواند در برابر نقد ناقدی مصئون باشد.

نویسنده کتاب در باب حرفه های مختلف حرف های گوناگونی گفته و شیوه هایی پیشنهاد نموده تا زندگیبهتری را برای مردم تامین سازد.
او می نویسد زیانی که از جهت دواسازان و دوا فروشان به مردم می رسد بیشتر از هر زیانی است. در باب نانوایان می گوید که باید دودکش های فراخی در سقف نانوایی ایجاد کنند تا دود برخاسته از تنور شان خلق را نیازارد.

در باب وترنری می گوید که کار دشواری است چون حیوان برخلاف آدمی نمی تواند دردش را بر زبان آرد و از همین جهت باید داکتر وترنری انسان متدین و واقف بر رمز و راز سه صد و بیست نوع بیماری حیوانات باشد تا در امر قطع و یا داغ کردن اعضای حیوان اسراف روا ندارد. مولف کتاب متود های کارشناسانه ای در زمینه گذاشتن نعل بر سم اسپ هم پیشنهاد می نماید تا مانع رنجش آن حیوان شریف گردد.

به هر حال، هر آنچه در این کتاب زیر عنوان امر به معروف یاد شده امروز شهرداری ها، نهاد های نظارتی دولت ها، وزارت های امور اجتماعی، وزارت های صحت و داخله و اوقاف و امثال آن باید انجام دهند که تا حدی انجام هم می دهند.
این کتاب پس از گذشت بیشتر از هشت قرن هنوز هم تازگی دارد!

خواجه بشیر احمد انصاری

>>>   یک نسخه آنرا به غنی کچل بفرستید تا آداب صحبت کردن را یاد بگیرد.

>>>   به نظر دهنده اول
عزیزم با احترام به شما ، اگر شما خود آداب صحبت کردن را یاد دارید ، چرا غنی را به نام معلولیت او یعنی به گفته شما ( کچل ) مینویسید
پس فرق بین او و شما هیچ نیست .
اگر در جمله ات همین کلمه را نمی آوردی صد در صد تفاوتی شعوری بین شما و او بود !

>>>   میگویند تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو خر!
در دوره نبوی همه آنها به سخنان حضرت پیامبر گوش داده و نصایح ویرا به دل و جان قبول و عملی میکردند.
به تعقیب دیموکراسی ملعون که حق آزادی وحشیانه را به هرکس اعطا کرد، ببینید چه حالتی است در شهر کابل که از هیچ نوع وحشتی کمی نداریم. پس آیا این خران را نباید به کیبل رهنمایی کرد؟

>>>   عربى فرزندش را پيش پيامبر آورد و گفت يا رسول الله او را نصيحتى كن تا كمتر شيرينى بخورد. حضرت فرمود برو فردا بيا.
و فردا پيامبر خدا به كودك گفت : پسر جانم ، شيرينى كم بخور كه ضرر بسيار دارد. عرب كه تعجب كرده بود گفت يا رسول الله چرا ديروز همين را نگفتى ؟
حضرت فرمود : چون ديروز خودم ، خرما خورده بودم.

>>>   درقریه ملا پس اززهرجان کردن حلواوشانه کردن ریشش منیجه۱۱ساله رابرای حاجی غفوردوزنه وپولدارنکاح کردودرشب عروسی ان طفل معصوم ازاثرتجاوزوحشیانه حاجی وخونریزی زنانه جان دادوملا گفت:الحکم لللاه.انالل لاه واناالیه راجعون.دیگران گفتند:
عمرش دردنیا همینقدربود.تحفه اخرت پدرومادرش.بی سوال وجواب به بهشت میرود.بدون اراده خدابرگ ازدرخت نمیریزد.و..من عرض میکنم.
ازاثراحماقت ما یک کودک معصوم درنوبهارکودکی جان معصومش راازدست داد.
قضاوت باشما.ناصر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است