با اینکه من نه شیخی نه حضرتی و نه هم فالبینی هستم تا پیش بینی نمایم که تصمیم گیرندگان اصلی یعنی آنهاییکه بقول معروف نان میدهند و فرمان میدهند و به دور از اراده و خواست مردم افغانستان در زمینه چه تصمیمی اتخاذ میکنند... و به گفته امرالله صالح معاون غنی احمدزی: ".... زور ما به امریکا نمیکشد و امریکا کشور پرقدرت است." ولی از آنجاییکه وضعیت موجود در مورد نتیجه و جنجال های انتخاباتی سال 2019 (1398) که در یک حالت سکوت معنی داری و فضایی سرد بیتفاوتی روبرو است... بیانگر این است که ما به تکرار و تمدید سناریو سال 2014 نزدیک و نزدیکتر میشویم.

اگر به زبان ساده تری بگویم، در صوتیکه از طرف مالکین اصلی این برنامه ها کدام اتفاق غیر مترقبه در دقیقه 90 صورت نگیرد؛ دقیقآ از نظر عینی همین اکنون نتیجه انتخابات مشخص شده است و در حقیقت برنده خود را حالا چه تقلبی و چه واقعی بنامیم دارد...

فضا را با سخنان میانتهی و با جنگ های زرگری گرم نگهه داشتن از طرف مقابل جز مخشوش ذهنیت عامه و وقت کشی چیز دیگری بوده نمیتواند و یا حتی از نظر فارمولیتی ممکن است این پروسه به شکل فرمایشی به دور دوم برود و یا هم ممکن است نرود که نه مهم است و نه هم تعیین کننده.

با اینکه در نوشته چندی قبلی خویش در این مورد به شکل پوست کنده و آشکار خاطر نشان نموده بودم که اگر واقعآ در کفش آقای عبدالله ریگی نیست این آخرین توپ سرنوشت ساز (پناتی) است که در اختیار دارند و باید از آن استفاده اعظمی نمایند و گول سرنوشت ساز را که حامیان اش دیری است منتظر اند باید به هدف حواله کنند در غیر آن تکرار عمل همیشگی است.

ولی حالا معلوم میشود و باور من نیز بر این است که آقای عبدالله بازهم با اندکی تغییرات مهندسی شده میدان را بار دیگر طبق معمول به دوست دیرینه خویش به شکلی از اشکال واگذار نماید که بنده از ابتدا با این طرز دید معتقید بودم و نیز هستم.

هموطن گرامی من!
بارها گفته ام و بار دیگر تاکید میکنم؛ هرگاه به حال نیاییم در حقیقت این من و تو هستیم که بازنده این بازی های ننگین و وحشتناک و بدون قواعد خواهیم بود و این ادامه خواهد داشت.
بالاخره زمان نشان خواهد داد...!

عطا صفوی

>>>   اينبار اشرف خان باخته و تقلب هم جاي را نميگيرد

>>>   بکلی دقیق فرمودید: سناریوی انتخابات 2014 کاملا تگرار شدنی است بنابر ضعف رهبری رهبر ثبات وهمگرایی افسوس به ملت که تا حال نتوانسته یک رهبر قاطع استوار و دلسوز داشته باشد همه شان در مقابل پول ناتوان وزبون میگردند
قیام

>>>   از عبدالله توقع نداشته باشيد. اين إنسان معامله گر، انتخابات برده گي ٢٠٠٩ را به چند مليون دالر فروخت، انتخابات بردگي ٢٠١٤ را به يك چوكي تشريفاتي تبديل كرد و حالا هم بعيد نيست كه اين عمل را تكرار كند. أيد رهبران درد ملت ندارند، فقط قدرت و زر أندوزي است. وقتي ميسر شد، باز همه چيز فراموش شان ميشود. ببينيد غني و ارگ نشينان پول بيت المال را چنان حيف و ميل ميكنند، مثليكه از پدر شان باشد. مثال اخير مصارف كود ٩١ و تقرري خانم امريكايى محب است كه با معاش هـژده هزار دالري بحيث مشاور خودش تعين گرديده است. ملت نان ندارد، شصت فيصد زير خط فقر زندگي ميكند ولي كرايه خانه زهره و داود سلطانزوي تقريبن يكونيم مليون است. معاش هاي شان عليهده است. خالق هرچه معامله گر، دزد و خاين به ملت است، تباه و برباد بسازد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است