افغانستان به مصالحه کردن ضرورت دارد، نه ادامه جنگ.
ـ مصالحه تحمیل کردن نیست، قبول کردن یکدیگر است.
ـ مصالحه برد یک‌طرف نیست، برد دو طرف است.
ـ مصالحه داشتن تمام کیک نیست، تقسیم کردن کیک است.

در واقعيت جنگ افغانستان يکی از پیچیده‌ترین و طولانی‌ترین جنگ‌های زمان ما است و بدون شک مصالحه در افغانستان پیچیده‌تر و بغرنج‌تر از این جنگ است.
همه‌ی ما شاهد بغرنجی و دشواری مرحله‌ی بسيار ابتدايی مصالحه يعني تأمین روابط بین دولت و طالبان هستیم. در پروسه‌ی مصالحه ايجاد روابط بين طرف‌های درگير يک مسئله بنيادي است.

حرکت مصالحه زمانی آغاز مِشود که بین طرف‌های جنگ روابطی تأمین گردد و کيفيت اين روابط با عکس‌العمل‌ها و پیام‌های طرفين تعين می‌شود.
به‌عبارت‌دیگر این روابط به اساس پیام‌ها و عکس‌العمل‌های دو طرف شکل می‌گیرد. بدبختانه تا هنوز بین دولت و طالبان روابط وجود ندارند و طالبان نمی‌خواهند با دولت مصالحه کند. اکنون این مساله مهم نیست که این تصمیم و اين عکس‌العمل تحت کدام احساس، کدام تفکر و يا هم تحت کدام فشار شکل‌گرفته است، اما این تصمیم یک پیام روشن دارد که طالبان به‌جای مصالحه جنگ را ترجیح می‌دهند.

چرا طالبان با دولت مصالحه نمی‌کند می‌خواهند سیستم موردنظر خویش را بالای جامعه تحمیل کند و يا می‌ترسند که درمصالحه و مصالحه کردن هویت طالبانی و نیرو جنگی خود را از دست می‌دهند؟
همچنان با این روش طالبان این سؤال در ذهن انسان به وجود می اید، چگونه می‌توان که از یک طرف از مصالحه کردن سخن گفت و از جانب دیگریک طرف جنگ را نادیده گرفت؟ نادیده گرفتن يکطرف جنگ مصالحه نیست ادامه جنگ است.

مصالحه پدیرفتن یکدیگر است. مصالحه شناخت یکدیگر و تفاهم با یکدیگر است. مصالحه سازش کردن و گذشت به یکدیگر است. مصالحه گذشت از اصول و توافق براصول است. گذشت از اصولی که فاصله اجتماعی، نفرت و جنگ را توجيه می‌کنند و توافق بر اصولی که از يک طرف ایجادکننده‌ی تفاهم و اعتماد مشترک هستند و از طرف ديگر منافع و خواست‌های طرفهای جنگ را انعکاس می‌دهند...
ما میدانیم و اعتراف می‌کنیم که تأمین صلح پایدار در افغانستان کار نهایت دشوار و نهایت پیچیده است.

دستگیر روشنیالی

>>>   مصالحه با آدم ها صورت میگیرد
حال بیایید و ثابت کنید که طالب و ملا هیبت آدم هستند

>>>   سه لک دالر باید ملا هیبت الله به متپکر مابدهد بعد صلح شدنی است

>>>   برادر محترم چیزی گندم تر است و از جانبی دیگر اسیاب هم کند است ما باید واقعیت ها را بیان کنیم بدون جانبداری یکطرف در حالیکه طالبان خواهان امارت خود ساز ای اس ای پاکستان را در قدرت دوباره شان در کشور ما هدف مخفی شان است حکومت غنی و دارو دسته ان هم خواهان دوام قدرت شان در کرسی ریاست جمهوری و بدست داشتن چوکی های اساس دولت را بشمول وزارت ماله را دارند و خواهان دوام کار شان تا پینجسال دیگر در کشور ما هستند و پس از ان دوباره به امریکا و ارودا میروند وملت را بحالت فقر و جنگ و نا اکمی رها میکنند فلهذا ریگ در کف پای هردو طرف است و هردو طرف به خاطر نفع شخصی خود شان نام از مردم میبرند اگر خواست مردم صاحب است و به خواست مردم سر تسیبم فرود میاورند و باور مند بگفته شان هستند مردم نه طالبان را میخواهند و نه رهبران موجوده دولت غنی احمدزی را خواست مردم چیزی دیگریست جمهوری اسلامی افغانستان با تقسیم ثدرت به هر ثوم به اندازه نفوس ان در کشور و اداره دولت و حکومت تحت رهبری یک کمیسون خاص متشکل از تمام اقوام بزرگ و حتی در صورت امکان از اوام کوچک هم در ان جا داده شود و پس از شش ماه الی یکسال انتخابات ازاد و شفاف و سرتاسری بدون جهل و تقلب براه انداخته شود و زعیم کشور باساس رای ملت تعین و مقرر گردد در حالیکه نظرو خواست طالبان و ارگ ریاست جمهوری چیزی دیگری مخالف خواست مردم است بدروغ و فریب نام از مردم را به بخواست شخصی خود شان بزبان اضعاقه میکنند اصلا نظر و خواست مردم مد نظر انها نبوده و نیست .

>>>   اجاب قبول ننيت است خيال عروسي كردي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است