كنفرانس "افغانستان ميان جنگ و آغاز جدید" در تاریخ 11 قوس در دانشگاه وین اتريش با حضور نماينده نهادهاي مدني جامعه مهاجر افغاني در غرب كه از هشت كشور آمده بودند برگزار شد.

پيش از هر چيز من به متوليان و سازمان دهندگان اين كنفرانس ادای احترام مي كنم كه توانسته اند افراد زیادی را گرد هم آورند تا به تحليل وضعيت افغانستان در اين شرايط خاص بپردازند زیرا زمان برگزاري كنفرانس هم تقريبا با چهل ساله شدن جنگ خونين افغانستان مصادف شده است چون كه در ماه قوس سال جاري جنگ افغانستان چهل ساله مي شود. اكنون من به كوتاهي به تحليل و نقد كنفرانس مي پردازم:

كارشناسان در شروع كنفرانس به تبيين شرايط اجتماعي-سياسي دوران حاكميت طالبان و پسا طالبان پرداختند كه اين بخش از كنفرانس با پرسش و پاسخ مخاطبين پايان يافت. قبل از اين كه به نقد اين كنفرانس اهتمام ورزم بايستي تذكر دهم كه من شخصا طرفدار اين گونه همايش ها هستم زيرا ما را وادار به حركت و تلاش در راستاي تحليل و برقراري صلح مي كند.

بنظر من ما زماني موفق خواهیم شد كه به صلح برسيم كه در روند تحليل صلح همه حقایق را روی میز گفتگو گذاشته و در اين راستا با هم صادق باشیم. اين را به اين خاطر تذكر مي دهم كه در كنفرانس من متوجه ابراز نظر غير حرفه اي در مورد صلح شدم زيرا يكي از كارشناسان تنها طالبان را مانع و سد راه صلح تلقي كرد كه اين درست نيست زيرا درست است كه گروه تروريستي طالبان كه سال ها است كه با ارعاب و خشونت مانع تحقق صلح در افغانستان است اما اين فقط بخشي از مساله صلح و مشكلات افغانستان است.

خصومت و نزاع هاي قومي ميان پشتون، هزاره، تاجيک و ازبک و به ويژه تبعيض نژادي عليه هزاره ها مانع اصلي تحقق صلح پايدار در افغانستان است. اگر ما آرزوي صلح در افغانستان داريم بايد صلح را براي همه و در سطح كل كشور بخواهيم. مثلا99٪؜ مهاجرين هزاره در اتريش و يا ساير كشورهاي اروپايي در صورت برگشت به افغانستان تنها با خطر شكنجه و قتل از سوي طالبان مواجه نيستند بلكه با تبعيض سيستماتيک دولت نيز بايد مبارزه كنند كه متأسفانه در اين مورد هيچ سخني گفته نشده است.

آنچه مرا شوكه كرد اين بود كه خانم صحرا فطرت در جواب اين سوال كه آيا عليه هزاره ها در افغانستان تبعيض نژادي وجود دارد و يا نه جواب واضح نداد و تلاش كرد تبعيض عليه هزاره را نه تنها كتمان نموده بلكه مستقيم گفت راسيسم در هر جاي افغانستان وجود دارد. وقتي ما از صلح و ارزش هاي بنيادين حقوق بشر سخن مي گوييم بايد شموليت و عموميت اين ارزش ها را در نظر گرفته و نبايد نقض حقوق بشر عليه يک گروه خاصي را ناديده بگيريم.

هزاره ها بعنوان يک بخش عمده از جامعه افغانستان عملا از حق برابر با ديگران برخوردار نيستند و آنان در سنت تاريخ استبدادي افغانستان، افغان و يا حتي انسان تلقي نمي شدند. 62٪؜ اين مردم در اواخر قرن نوزدهم قتل عام شدند و بعد مورد تبعيض شديد و پيوسته و در همه سطوح از محروميت در كارهاي فني گرفته تا محروميت از حضور در نهادهاي آموزشي واقع شدند.

همانطور که مشاهده می کنید مشکلات زیادی فراروي صلح در افغانستان وجود دارد که برای تحقق صلح پايدار بايد همه آن حل شود. براي اينكه به اين هدف دست يابيم بايد بطور صادقانه و آزادانه درباره ی ريشه هاي تمام مشكلات گفتگو كنيم و با صداقت با حقيقت مواجه شويم.

شکوفه رفيعی

>>>   پاکستان نسبت معامله با آمریکا را نسبت به روسیه و ایران نقدتر و معقولتر دید و طالبان را مجبور به صلح و ادغام با حکومت افغانستان ساخته که آمریکا هم توجهات خود را بیشتر ساخته تا چیزی در شمال و شمالغرب افغانستان مانع جمع شدن افغانها دور هم نشود و کم کم ثبات و ختم یک دوره مخرب آغاز یابد.
محبوب الله بدخشی

>>>   تا زمانیکه حق هر فرد به مثابه یک شهروند تثبیت نشود و سیستم سهمیه بندی قومی از بین نرود مشکل افغانستان حل نمیشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است