منابع موثق به روزنامه ۸صبح گفته‌اند که یکی از مهاجمان حمله اخیر بر کمپ «گرین‌ولیج» در شرق کابل، یک زندانی آزاد شده از زندان بگرام بوده است. هویت این شخص توسط دستگاه‌های «بایومتریک» مشخص شده است.

این منابع هم‌چنان روایت چگونگی وقوع این حادثه و ورود چهار مهاجم انتحاری به ساختمانی در کمپ گرین‌ولیج را توضیح داده‌اند. رویدادی‌که ساعت ۹:۵۸ دقیقه دوشنبه‌شب، یازدهم سنبله با انفجار یک تراکتور بمب‌گذاری شده آغاز و حوالی صبح با کشته شدن مهاجمان پایان یافت. این انفجار یکی از بزرگترین انفجارها در سال‌های اخیر در کابل، پایتخت کشور بوده است.

شخصی که هویتش مشخص شده است؛ کیست؟
منابع می‌گویند که همه این چهار تن توسط نیروهای امنیتی از پا درآورده شده اند. بر اساس معلوماتی که ۸صبح به دست آورده، تا اکنون تنها هویت یک‌تن از عاملان این رویداد شناسایی شده است. این مهاجم «محمد رحمان احمدزی»، باشنده اصلی ولایت پکتیا است. منابع به ۸صبح گفته‌اند که این شخص مدتی پیش از زندان بگرام آزاد شده بود.

بر اساس یافته‌های ۸صبح، هویت این شخص با استفاده از سیستم بایومتریک تشخیص شده اما هویت سایر مهاجمان هنوز روشن نیست و تلاش‌ها برای شناسایی هویت سه مهاجم باقی مانده هنوز ادامه دارد.

مهاجمان چگونه وارد کمپ شدند و چی کسانی را کشتند؟
این حمله یکی از بزرگ‌ترین انفجارات شهر کابل در سال‌های اخیر بوده است، روزنامه ۸صبح هم‌چنان به اطلاعاتی دست یافته است که پهلوهای پنهان حمله بر گرین‌ولیج، بزرگترین و مشهورترین کمپ محل حضور خارجی‌ها در شهر کابل را روشن می‌سازد.

کمپ گرین‌ولیج دست‌کم یک دهه پیش و برای محافظت از جان سفیران، دیپلمات‌‌ها و شماری از صاحبان شرکت‌های بزرگ در حوزه‌ نهم شهر کابل تاسیس و به یکی از مکان‌های امن و غیرقابل نفوذ برای مهاجمان تبدیل گردید. ایجاد دیوارهای محافظتی و سیستم‌های امنیتی پرهزینه باعث شد تا گرین‌ولیج به یکی از بزرگترین اماکن بودو‌باش شمار زیادی از شرکت‌های بزرگ و سازمان‌های جهانی تبدیل شود.

گرین‌ولیج توسط چندین دیوار امنیتی احاطه شده و از سوی یکی از بزرگترین شرکت‌های امنیتی جهان، «گاردا ورلد» تامین امنیت می‌شود.
در این مکان، دفتر GIZ نیز ساکن شده، موسسه‌ای که هزینه بخشی از تدابیر امنیتی این کمپ به شمول ایجاد یک دیوار محافظتی را پرداخته است. در سمت غربی این کمپ، متصل به جاده عمومی کابل – جلال آباد، یک پارکینگ برای استفاده وسایط دفتر GIZ در نظر گرفته شده و از آن‌جایی که رفت‌وآمد وسایط و کارمندان این سازمان توسعه‌ای به بیرون از کمپ زیاد بود، این سازمان از مسوولان گرین‌ولیج خواسته بودند تا یک دروازه ورودی دیگری نیز به این کمپ اضافه شود، در نهایت این دروازه برای رفت‌وآمد موترهای این سازمان ایجاد و تدابیر امنیتی این دروازه با افراز موانع جدید، بیشتر گردید. طول دیوار و موانع آن در این بخش به حدود هفت متر می‌رسد و پس از عبور از این موانع، اولین محل در کمپ، جای پارک وسایط موسسه GIZ است.

در شب انفجار، دیواری که متصل به پارکینگ بوده، تخریب می‌شود. موج ناشی از انفجار، دیوار جدید را همراه با موانع آن تخریب می‌کند و مهاجمان وارد پارکینگ می‌شوند. پس از انفجار، برق منطقه قطع می‌شود و جنراتوری که به صورت خودکار پس از قطع برق باید فعال شود نیز، آتش می‌گیرد. مهاجمان پس از ورودشان به پارکینگ، در تاریکی، مسیر اصلی را گم می‌کنند. محافظان گرین‌ولیج از یک دروازه امنیتی عقب‌نشینی و برای مقابله با هر حمله احتمالی مهاجمان مسلح به حالت آماده‌باش قرار می‌گیرند. مهاجمانی که در تاریکی مطلق راه خود را گم کرده بودند، دروازه اولین ساختمان را باز و وارد آن می‌شوند، مهاجمان سپس محافظ سفیر کشور رومانیا را در بخش ورودی این دروازه به رگبار می‌بندند و سپس بی سروصدا و بی آن‌که کسی متوجه حضور آنان گردد، کمین می‌گیرند.

به گفته منابع امنیتی به ۸صبح، در تاریکی مطلق، مهاجمان منتظر روشن شدن هوا می‌مانند تا پس از آرام گرفتن وضعیت، از محل اختفای‌شان بیرون شده و دست به کشتار باشنده‌گان کمپ بزنند.

در سمت دیگر کمپ و در فاصله کمی از محل انفجار، یکی از بالون‌های گاز در یکی از رستوارنت‌های داخل کمپ آتش می‌گیرد. چند تن از کارمندان کمپ گرین‌ولیج مشغول خاموش ساختن آتش می‌شوند تا آتش به ذخایر تیل کمپ سرایت نکند. نیروهای امنیتی احتمال می‌دهند که مهاجمان به داخل کمپ نفوذ کرده‌اند، با این حال، از آن‌جایی که کار تصفیه کمپ هنوز آغاز نشده بود، کسی از حضور مهاجمان در داخل کمپ تا ساعت پنج صبح آگاه نمی‌شود.

قطعه واکنش سریع پس از رسیدن به محل رویداد و بررسی چگونگی حادثه، به حضور مهاجمان در داخل کمپ پی می‌برد و از مسوولان گرین‌ولیج می‌خواهد تا وارد محوطه شوند. تیم واکنش سریع در هم‌آهنگی با شرکت امنیتی «گاردا ورلد»، نزدیکی‌های صبح به پاک‌کاری ساحه آغاز و اتاق‌ها را یک به یک بازرسی و به تصفیه می‌پردازند.

آن‌ها به ساختمانی که مهاجمان پنهان بودند می‌رسند، یکی از مهاجمان با بمب دستی به پولیس واکنش سریع حمله می‌کند و دو تن از مسوولان امنیتی شرکت گاردا ورلد را از پا در می‌آورد. سپس تیم‌های امنیتی وارد عمل شده و سه تن از مهاجمان را در داخل ساختمان به گلوله می‌بندند و یکی از مهاجمان که راهی برای مقاومت ندارد، تلاش می‌کند تا از راهی که آمده است، فرار کند اما در هنگام فرار و در پارکینگ وسایط، از سوی تیم واکنش سریع کشته می‌شود و با این حساب، مهاجمانی که تعدادشان به چهار تن می‌‌رسید از پا در آمده و سه تن از افراد امنیتی به شمول محافظ سفیر رومانیا و دو کارمند شرکت امنیتی گاردا ورلد، جان‌های خود را از دست می‌دهند.

بر اساس اطلاعاتی که به ۸صبح رسیده، مهاجمان تنها با سلاح خفیفه و بمب‌دستی مسلح بودند و با کشته شدن چهارمین مهاجم از سوی نیروهای واکنش سریع، عملیات پایان می یابد.

در کمپ گرین‌ولیج، افراد مسلح زیادی حضور دارند، این افراد معمولا محافظان سفیران، دیپلمات‌ها و شرکت‌های خارجی‌اند و بر اساس توافق میان شرکت امنیتی این کمپ و کسانی که در آن زنده گی می‌کنند، هیچ‌یک از افراد مسلح حق استفاده از سلاح در داخل را ندارند و تنها شرکت «گاردا ورلد» مسوول تامین امنیت کمپ است. به همین دلیل، در پاک‌سازی ساحه از وجود مهاجمان، محافظان این شرکت در هم‌آهنگی با قطعه واکنش سریع، وارد عمل می‌شوند.

نوعیت مواد منفجره
یکی از منابع امنیتی به روزنامه ۸صبح، می‌گوید: «موادی که در این انفجار از آن کار گرفته شده از پیشرفته‌ترین مواد انفجاری است که به شکل مایع غلیظ تهیه می‌شود و معمولا در اختیار شبکه حقانی قرار دارد.»

جدای از گروه‌های کلان جنگی، این مواد تنها در اختیار دولت‌ها است و پس از انفجار در جهتی که استفاده شده، حرارتی مانند یک آتش‌فشان قدرت‌مند می‌آفریند و در اثر حرارت زیاد شگاف ایجاد می‌کند و راه را برای هر حمله‌ای باز می‌سازد. حرارت ناشی از این نوع مواد انفجاری به حدی زیاد بوده که تمام وسایط زرهی در پارکینگ کمپ گرین‌ولیج که پشت دیوار متوقف بودند را بدون هیچ نوع آتش‌سوزی از کار انداخته و ذوب ‌ساخته است.

منابع به ۸صبح گفته‌اند: «آتش‌سوزی‌ای که در محل رخ داده است، در اثر سرایت آتش به یک تانکر تیل بوده که در بیرون از کمپ متوقف بود.»

اعتراض مردم
اکثر جان باخته‌گان و زخمی‌های این رویداد غیرنظامیان‌اند. شعاع تخریب این انفجار به یک کیلومتر می‌رسد و در اثر آن شمار زیادی از مردم کشته و زخمی شده‌اند. این حادثه خشم مردم را برانگیخت و پس از حادثه و در صبح روز بعد، مردم محل به کمپ گرین‌ولیج حمله می‌کنند. برخی از این افراد از دیوار کمپ بالا رفته و وارد محوطه می‌شوند. هم‌چنان معترضان با استفاده از تایر و بوتل‌های تیل، به آتش زدن بخش‌هایی از پارکینگ می‌پردازند. افراد امنیتی با فیرهای هوایی مانع پیش‌روی مردم به سوی محوطه کمپ می‌شوند و مردم نیز در اثر فیرها از ساحه بیرون می‌روند.

سپس قطعات امنیت ملی به ساحه می‌رسند تا جلو اغتشاش مردم را بگیرند و ساحه را به کنترول خود در آورند. با آمدن نیروهای امنیت ملی، اعتراضات مردم نیز پایان می یابد، اما وکلای منطقه با والی کابل در تماس شده و خواستار بسته شدن کمپ می‌گردند. پس از ظهر همان روز پولیس با والی کابل به کمپ رفته تا خواست مردم را به گوش مسوولان گرین‌ولیج برسانند.

سرمایه هایی که خاکستر می شوند
کمپ گرین‌ولیج از سوی یکی از سرمایه‌گذاران افغان راه‌اندازی شده است. این کمپ توانسته است برای نزدیک به ۶۰۰ نیروی کار داخلی به صورت تمام وقت کار فراهم کند و شرکت‌هایی که در این کمپ ساکن‌ هستند، نیز هرکدام به شمار زیادی از افغان‌ها زمینه کار را فراهم کرده‌اند.

بریالی غفوری مسوول این کمپ می‌گوید، با تمام خطراتی که برای سرمایه‌گذاری در افغانستان وجود دارد، او این خطر را پذیرفته است و مالیات لازم را نیز به حکومت افغانستان پرداخته است. معترضان خواهان بسته شدن این کمپ هستند، اما او می گوید در صورت بسته شدن این کمپ شمار زیادی از افغان‌ها کارشان را از دست می‌دهند و به جمع بی‌کاران شهر کابل می‌پیوندند.

او می‌گوید با تمام خساراتی که در اثر چنین حملاتی به کمپ او وارد شده، اما حکومت حتا در قسمت محاسبه مالیات، خسارات وارده را در نظر نمی‌گیرد. این در حالی است که به گفته اقای غفوری، تامین امنیت شهر کابل از وظایف مسوولان امنیتی حکومت است و نه مسوولیت شرکتی که امنیت گرین ولیج را تامین می‌کند.

این حمله چه به بار آورد؟
شانزده کشته و بیش از ۱۱۹، آن هم از میان مردم ملکی و باشندگان ناحیه نهم، سهم طالبان از این انفجار است. از سوی دیگر، شماری از شرکت‌های کوچک که در کمپ گرین ولج بودند، پس از حمله، این کمپ را ترک و به مکان دیگری رفتند، اما بخش زیادی از نهادهایی که در این کمپ ساکن‌اند، به اقامت و کار در این ساحه ادامه می‌دهند. به اساس اطلاعاتی که به ۸صبح رسیده است، تنها نهاد توسعه بین‌المللی آلمان یا GIZ، در اثر این حادثه فعالیت‌هایش را در افغانستان به حالت تعلیق درآورده و تمام کارمندانش را که نزدیک به ۵۸۰ تن می‌رسید را به صورت موقت از کار مرخص کرده است. مسوولان این نهاد نیز به اساس اطلاعات رسیده به ۸صبح، پس از انفجار، کشور را ترک کرده‌اند. هنوز معلوم نیست که این سازمان فعالیت‌هایش را در افغانستان از سر خواهد گرفت یا خیر.

سازمان GIZ یکی از فعال‌ترین سازمان‌ها در قسمت توسعه زیربناها و توسعه روستاها در افغانستان بود و سرمایه‌گذاری‌های زیادی را برای کشور انجام داده است.

کد (9)

>>>   اگر امنیت نانملی اینقدر معلومات داشت چرا پیش از واقعه دستگیر نکرد ، حالا این معلومات دروغین چی دردی را دوا میکند جان ومال مردم به هدر رفت صد ها فامیا بی بضاعت صدمه دید ، حالا چند فرد بیکار وبی کفایت ریاست امنیت ناملی وتنظیمی آمده بدروغ مانند علم غیب صفات حمله کننده هارا میشمارد ، از کجا معلوم که دروغ نمی گویند؟
رئیس جمهور به نسبت این فعالیت ریاست کمپنی خصوصی پنشیر وردک باید همه شان را به رتبه سه تر جنرالی مُفته خـــر سازد

>>>   این زندانی قبل از وقوع در یک پیام خود گفته است زمانکه او در زندان بود دختران وزنان در کمپ بگرام توسط افراد واشخاص گوناگن تودهنی شد وتوسط یک های خارجی همرای شان کار های نا روا می شد ومن قصد داشتم هر زمانه از بند رها شوم کمپ ها رجب ها را انتحار می دهم

>>>   زندا نی رها شده اززندان توسط رییس جمهور یک گناه نابخشودنی است که درین بیعدالتی به اساس قضاوتهای قومگرایانه جنایت کار را آزاد میکنند تا سبب جنایت بیشتری شود باعاملین رهاکننده این جانیان باید برخورد قانونی ودادخواهانه صورت گیرد .ومنحیث جنایت کار جنگی باید محاکمه شود.

>>>   اینکه از بگرام بود حالا چی سودی میکند >؟؟؟ حتی همین هم راست ودروغ بودنش تثبیت نیست

>>>   ملا خیبت شیطان مجبور است که اوامر پاکستان را در همه حال
مو به مو اجرا کند چون فامیلش گروگان ISI است.

غنی با رهایی لیشتر از 900 تروریست طالب مسوول کشتار مردم بیگناه و فرار سرمایه از مملکت است.
بی بی گل در فکر آینده بدون غنی و با جوان تر از غنی است.
کسی در فکر گل ها نیست ( فروغ )

اگر پر پر شوند
یا زیر پا گردند
اگر مادر عزادار غم فرزند
اگر فرزند غرق خون در دامان مادر جان دهد
یا شهر کابل در عزا باشد
اگر راه شمال مسدود و
طالب حاکم تقدیر چندین از ولا باشد
غنی را هیچ باکی نیست و
کرزی را چه پروا از عملکرد برادر های همخونش

>>>   میگویند امرالله صالح درمحفلیکه درکاپیسا برگذار شده بود درختم بیانیه اش گفته است ک سخنان من ختم شد حالا بروید بوتل جنگی کید ،این گفته اش باعث عصبانیت خحاضرین شد
این شباهت به بیانیه عالمانه حبیب الله کلکانی دارد که بمناسببت سالگرد استقلال گفته بود : حالا بروید مرغ جنگی وبودنه جنگی کیند،

>>>   لاف انقدر نباشد که خر های منظقه انرابی شنود که خر چه کفته. در کرین ولیچ انتهاری که شده .کسانیکه چهار طرف ان و یا خانه بود نفر ها ناپدید شده پس نفر که خودرا انتهار کرده . حتا کورتی اکر داشت پیدا نمی شه.هاهاها.

>>>   ههرچه بود با این عملکرد خاینانه ترورستان طالبان جاسوسان پاکستان دست ای اس ای پاکستان و نظامیان انکشور دخیل بوده و جواب دادن هستند نزد الله ج واشرف غنی احمدزی سر تنبع گپ ناشنو قومگرا با رخصت کردن ۹۰۰ زندانی جاسوسان طالب نزد خدا و مردم کشور ما جواب دادنی است خداوند رهبران نظامامی و استخباراتی پاکستانرا با رهبران طالبان جاسوسان پاکستان خود فروخته شده بیغیرت وطنفروش را به قهر و غذب خودش گرفتار کند و انها را نابود سازد که نه رحم در دلشان است نه ترحم و نه انسان دوستی .

>>>   تا که زندگی مشترک با اوغان است همین حال است.
این طائفه انسان شدنی نیستند.

>>>   نفر گلبدین بود چون توسط بدین خر رها شد ‌وبه واسطه وی حال کاندیتریاست جمهوری است چی خدمت کرد این ...

>>>   درین شکی ندارم که استشهادی متذکره زندانی آزاد شده از بگرام باشد، چرا که آنها شاهد وحشی ترین اعمال امریکایی های جنایتکار و کاسه لیسان آنها در آن زندان میباشند.
زندان بگرام در حقیقت آغوش تربیت مسلمانان واقعی بوده و آنها را صیقل ساخته که بعدا از رهایی در برابر طاغوتیان داخلی و خارجی سربکف جنگیده تا شهید شوند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است