یک مقام پیشین ادارهٔ طالبان در بحث مربوط به حق رای می‌گوید: رأی یک چرسی یا یک فاسق با آرای یک عالم برابر نیست. این اظهارات شیوهٔ تبعیض‌آمیز جدیدی را در توزین و اندازه‌گیری وزن رأی آدم‌ها، نشان می‌دهد. در گذشته در برخی کشورها، معیارهایی نظیر قومیت، جنسیت، میزان مالیه‌دهی و... وزن رأی افراد را تعیین می‌کرد؛ و یا به عنوان عاملی برای سلب حق رای‌دهی، تلقی می‌شد. اما از نظر طالبان این امر به شکل متفاوت‌تری مطرح می‌شود؛ به گونه‌یی که فقط ملاها (عالمان دین) شایسته‌ی انتخاب‌شدن و‌ انتخاب‌کردن اند و بس.

برابر به این باور یک فوق دکترای حقوق و اقتصاد نمی‌تواند با یک ملایی که مثلن کتاب قدوری را لفظن از بر کرده، برابر کنند؛ چون مطابق این تیوری، فقط رشته‌های دینی، علم است و دیگر حوزه‌های علوم نظری و تجربی فاقد اعتبار و ارزش علمی است.

بنابر این، انتخابات مورد نظر طالبان در بهترین حالت یک انتخابات درون‌صنفی است، که در آن عده‌یی از ملاها، عده‌یی دیگر را به عنوان اعضای شورای عقد و حل برمی‌گزینند تا آنها امیرالمومنین را تعیین کنند. در غیر صورت، عده‌یی از علمای‌دین در یک میدان جمع می‌شوند؛ یکی دست یکی را بلند می‌کند و دیگران هم به او بیعت می‌کنند.

دیدگاه دیگر این مقام پیشین طالبان در باره‌ی شکل نظام آینده بود. اینکه از آمیزش جمهوریت و امارت؛ «جمهوریت امارات اسلامی» درست شود. این دیگر آشکارا نظامی شبیه «شترگاوپلنگ»است؛ سر از شتر، پوست از پلنگ و پاها از گاو.
اما این یکی به راستی شهکار است؛ اصطلاح جدیدی در قاموس سیاسی جهان!؟

عزیزالله آریافر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است