یادآوری از شهدای دوم اسد در دهمزنگ، یادآوری از ارزش خون، در برابر تبعیض سیستماتیک است!
در افغانستان ده ها هزار نفر کشته و شهید شده اند که مصیبت، درد و رنج آنها فقط برای اعضای خانواده آنها بیشتر باقی مانده است و کمتر در حافظه جمعی و همگانی مردم از آنها یادآوری به عمل می آید، اما خون شهدای دهمزنگ با گذشت هر روز در خاطره های جمعی مردم تازه تر و پر رنگتر می شود، در دهمزنگ هشتادوهفت نفر آگاه و تحصیل کرده در مبارزه با تبعیض سیستماتیک جان های خود را از دست دادند و در حدود پنجصد نفر هم زخم برداشتند.

روایت حقیقی کتاب، قصه و افسانه دهمزنگ فقط خون پاک شهدا در برابر تبعیض است، بیرون از دایره خون در برابر تبعیض هرکتاب، هر قصه و هر افسانه فرار از ارزش خون در برابر تبعیض است که توجیه شخصی، تجارتی و استخباراتی دارد، پی آمد خون در برابر تبعیض را هم باید در دو سناریو مطالعه کرد.

۱ : عده ای با پشت کردن با خون شهدا امروز همدم و هم نفس شورای امنیت و جاسوس امنیت ملی شدند، برخی هم با نوشتن کتاب ها، مقالات، قصه ها و افسانه ها دارند اصل خون در برابر تبعیض را آگاهانه و یا ناآگاهانه توجیه می کنند و یا دلیل برای خود برای فرار از محورهای عدالت خواهی و مبارزه ضد تبعیض ارایه می دارند.

۲ : اکثریت قاطع مردم اهمیت و ارزش خون در بدل تبعیض را با جسم و روح خود درک می کنند و بدون هیچ توجیه گری می پذیرند که در دهمزنگ خون پاک انسان های هدف مند در برابر تبعیض سیستماتیک به زمین ریخته است که همه ساله یاد و خاطره ای شهدا را گرامی می دارند و بیشتر تبعیض را درک می کنند و به تبعیض گران ننگ و نفرین می فرستند.

خون شهدای دهمزنگ باعث بیشتر آگاه مردم، در برابر تبعیض سیستماتیک گردیده و با گذشت هر روز مردم به ارزش خون پاک شهدای دهمزنگ عمیق تر پی می برند، تاکه تبعیض برقرار است سرلوحه مبارزه با تبعیض گران خون شهدای دهمزنگ است.
یاد و خاطره شهدای دهمزنگ گرامی باد!

حسن علی عدالت

>>>   شهدای دهمین گلهای پرپر شده بدست باغبان های دشمن باغ است.
امیدوارم روزی در راس امور فقط یک انسان به معنی واقعی کلمه قرار گیرد تا پرده از راز این همه جنایت بردارد و چهره ها افشا شوند هرچند که در جهنم باشند.

>>>   درنگ در ایستگاه #دهمزنگ *
یاد و نام ۸۶ مبارز سر به‌کف راه عدالت را گرامی می‌داریم. دوم اسد یادآور حماسه‌‌ای است که در همان ایستگاه اول، متوقف شد و شاید دیگر هیچ‌گاه توان سربرکردن نداشته باشد.
این خدمتی بود که آرمان‌گرایان جوان و جویای نان و نام جنبش روشنایی به جنبش اعتراض مدنی شیعیان کردند.
می‌‌دانم این متن کوتاه بسیاری از هواداران خون‌گرم این جنبش پوپولیستی را خوش نمی‌آید؛ اما بپذیریم یا نپذیریم جنبش روشنایی آخرین میخ را بر تابوت اعتراض مدنی هزاره‌‌ها کوبید.
پس از فاجعه، وقتی رهبران آرمان‌گرا و نوظهور این جنبش جوان به صحنه واقعه بازگشتند و با آرمان‌های شهدا تجدید میثاق کردند، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که این تجدید میثاق نیست، وداع با اهداف و آرزوهایی است که با خاک و خون شهدا مدفون شد.
می‌دانید که هزاره‌ها در افغانستان نه رهبر دارند، نه سلاح دارند و نه اهرمی که بتوانند با آن کژتابی‌های سرکوب‌گرانه حاکمیت را مهار کنند و به آن لگام بزنند. تنها ابزار آن‌ها اعتراض‌های مدنی، خروش‌های خیابانی و راه‌اندازی موج‌های حماسی از مردمی معترض بود که آن‌هم به پاس خدمت «جنبش روشنایی» از آنان برای همیشه گرفته شد.
به‌راستی پس از کشتار هولناک دهمزنگ، از جوانان جاه‌طلب در رأس جنبش روشنایی، جز تورهای مجلل اروپایی و چند کنفرانس خبری نمایشی و وعده‌هایی که هرگز محقق نشد، چه دیده‌‌اید؟
ــــــــــ
* این پست، سال گذشته منتشر شده‌بود.
علے موسوے

>>>   پیام دوم اسد؛ نفی گذشته‌گرایی!
۲ اسد، روز غریو غرور مردم علیه تبعیض و انحصار گرامی باد!
گرامی‌داشت این روز بدین معناست که فراموش نکنیم تبعیض گسترده‌تر و هدفمند‌تر شده است. انحراف مسیر توتاپ، امروز به سهمیه بندی کنکور و پاکسازی قومی ادارات رسیده و فردا می‌تواند به نسل‌کشی و پاکسازی قومی منتهی شود . تمرکز بر بازسازی نظم گذشته و اتمام پروژه‌های ناتمام لزوما بمعنای بازسازی سلطه قومی، انحصار و تبعیض است. نگاه به گذشته در ذات خود خطرناک، خشونت‌زا و تبعیض‌آفرین است؛ چی در قالب امارت طالبانی باشد و یا جمهوری شاهانه!. رویکرد نگاه به گذشته نه تنها در هیچ جای جهان پیشرفت و توسعه نیاورده بلکه خشونت و کشتار را درپی داشته است. اگر دبروز از دل نگاه به گذشته، تبعیض و فاجعه دوم اسد بوجود آمد، فردا می تواند فجایع و نسل‌کشی های بمراتب هولناک‌تر خلق شود. پیام اصلی دوم اسد اینست که رویکرد گذشته‌گرایی در همه اشکال آن باید متوقف شود تا نگاه به آینده امکانپذیر شود. در این صورت است که تبعیض و انحصار جای خودرا به عدالت، تکثر‌‌گرایی و مشارکت خواهد داد.
گرامی باد یاد و خاطره غریو مردم علیه تبعیض و انحصار! جاوید باد یاد و آرمانهای جانباختگان راه عدالت و مبارزه با تبعیض: شهدای جنبش روشنایی!
امان

>>>   متوجه هستید؟
نان‌خوران ارگ، کمپاین راه انداخته‌اند که از حنیف اتمر بپرسید که چگونه تظاهرات دوم اسد جنبش‌روشنایی، به خاک و خون کشیده شد؟
در حالیکه این سؤال قبل از اتمر باید از خود اشرف‌غنی پرسیده شود، زیرا غنی رئیس و اتمر مأمور غنی بوده است.
در نتیجه: باید هر دو نفر فوق به اضافه عبدالله، ریاست امنیت ملی، وزیر داخله و... همه باید پاسخگو باشند.
محمد نسيم جعفری

>>>   اطلاعات روز به سندی دست یافته که نشان می‌دهد، ستردرستیز وزارت دفاع ملی به تاریخ ۳۱ سرطان ۱۳۹۵، سه روز قبل از تظاهرات ۲ اسد ۱۳۹۵ جنبش روشنایی، عنوانی تمام قطعات و جزوتام‌های اردوی ملی، پولیس ملی و امنیت ملی مستقر در ولایت کابل، برای «حفاظت از تأسیسات»، «جلوگیری از خشونت» و «کنترل تظاهرات»، دستور احضارات درجه‌یک محاربوی صادر کرده است.
مبتنی بر این سند، راه‌پیمایی جنبش روشنایی از طرف ستردرستیز وزارت دفاع ملی، «تظاهرات غیرقانونی» و «خشونت‌آمیز» شناخته شده است. در این مکتوب حاوی احضارات درجه‌یک محاربوی، ستردرستیز وزارت دفاع ملی، تصریح کرده است که معترضان با دعوت از هواداران‌شان از ولایات همجوار به کابل، در پی راه‌اندازی «تظاهرات و خشونت» هستند و «با عدم رعایت قوانین نافذه‌ کشور» در صددند که «صلح و امنیت مردم کابل را مختل سازند.»
در بخشی از این سند امنیتی، با اطلاق «تعدادی از افراد» به رهبران جنبش روشنایی، از آن‌ها به‌عنوان «افراد و عمال وابسته به کشورهای منطقه» یاده شده که به‌زعم ستردرستیز وزارت دفاع ملی، «ارگان‌های امنیتی شهر کابل» به آن‌ها اجازه نمی‌دهند که «اهداف ضد ملی و ضد مردمی‌ را عملی سازد.»

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است