با گرایش روز افزون و لغزنده پاکستان به سوی چین، امریکا و انگلیس به کمک هند در برنامه دارند تا بار دیگر پشتونیسم افراطی و لگام گسیخته را در کشور دامن بزنند تا زمینه کار گیری از ابزار فشار بر پاکستان و در عین حال ایران را فراهم نمایند. به نوبه خود روسیه هم که در بازی با کارت پشتون ید طولانی دارد، در پی بهره برداری ابزاری به سود خود است و دستگاه اطلاعاتی ان کشور از دیر باز در این راستا به پویایی و تکاپو افتاده است.

چین هم بیش از پیش می کوشد، سران قبایل و ملاهای گستره قبایل پشتون و در کل پاکستان را بخرد و در این کار بسیار موفق هم بوده است. از همین رو، از چند گاهی شاهد سخنرانی های آتشین ملاهای پاکستانی هستیم که لب به ستایش دولت کمونیستی چین می گشایند و آن کشور را بزرگترین حامی و ناجی جهان اسلام از شر کفر غرب می خوانند.

دولت پاکستان هم با کمک اعراب وهابی به دامنه یابی و گسترش افراط گرایی اسلامی در میان قبایل پشتون و بلوچ بیش از پیش در تکاپو است.
در نتیجه، بار دیگر شاهد گسترش جنگ های بی پایان فرسایشی و خونریزی گسترده در گستره قبایل از یکسو و رشد تاجیکیسم، ازبیکیسم و هزاره ایسم افراطی در واکنش به پشتونیسم افراطی در درون کشور از سوی دیگر هستیم.

همه بازی های موش و گربه با طالبان در مسکو و دوحه و برگزاری نشست قبایل پشتون در دهلی و دامن زدن به افراطی گرایی لگام‌گسیخته تباری در کشور که در راستای بازآوری طالبان بر تختگاه کابل می باشد؛ با کارگردانی واشنگتن در همین راستا سیر می کند.

حلقات و محافل معلوم الحالی هم در داخل کشور کماکان به این آتش فروزان هیمه می اندازند. کما این که مشی تبارگرایی افراطی پس از انتخابات 2004به مشی رسمی و ایدیولوژیکی ارگ مبدل شده که تا به امروز به گونه سامانمند ادامه دارد.
اما این تنها کل مشکل نیست. بازی با کارت بلوچ و کرد هم در منطقه به شدت روان است تا دیده شود، کار به کجا خواهد کشید؟

روشن نیست چه وقت از شر این تسلسل و دور باطل رهایی خواهیم یافت. تاریخ باز هم به گونه تراژیک و در عین حال به شکل مضحکه تکرار می شود. اما با دریغ و درد که باز هم رودباری از خون در گستره بودوباش قبایل مرزی روان خواهد شد و در داخل نیز تنش های تباری و زبانی به مرز بحرانی خواهد رسید که می تواند پیامدهای بس زیانباری برای کشور داشته باشد و شیرازه بی آن هم از هم گسیخته وحدت ملی ما را بیش ازپیش بدرد و از هم بگسلد و کشور را به سوی فروپاشی بلغزاند.

عزیز اریانفر

>>>   تا جای که فکر می‌کنیم شما از کله خود نی بلکه از گوشهای خود سخن میزنید گوشهای تان مانند دنبوره باز گل بدخشی است و چیزی که در گوشهای تان ترنگ نماید باز در فشانی بی مورد شروع میکند

>>>   پشتون رایکطرف وتاجک ، هزاره وازبک را طرف دیگرحساب میکنی این خودش تفرقه افگنی است که براه انداختی مردم کاه نمیخورند
پشتونیزم پشتونیزم چی میگی بخود استی

>>>   تاجیکیسم و ازبیکیسم کلمات جدید اند!
در زمان تزار خو هیچ چیز نبود!

>>>   حکومت طالبان هزار مرتبه بر حکومت غنی شرف دارد !
==================================
(چه رسد به اینکه بر سر حکومت موقتی توافق صورت گیرد) !

تعدادی از دوستان ما شکایت دارند که چرا دولت افغانستان در مذاکرات امریکا - طالبان اشتراک ندارند و یا چرا امریکایی ها در غیاب مردم افغانستان تصمیم می گیرند...

🔻 آیا دولت فعلی (غنی - عبدالله) محصول امریکایی ها نیست ؟

🔻 آیا دولت فعلی را امریکایی ها بر سر پا نگه نداشته است ؟

🔻 مردم ما در کجای آن سهم دارند ؟

+ + +

🔻 آیا رهبران همین دولت، طالبان را زنده نساختند،‌ برادر نخواندند و گسترش ندادند ؟

🔻 آیا رهران همین دولت گام موثری در جهت سرکوب و تصفیه طالبان برداشتند (بجز از بازی موش و پشک به مقصد پشتونیزه سازی کشور) ؟

🔻 آیا تعداد کشته شدگان توسط دولت کمتر از تعداد کشته شدگان توسط طالبان اند ؟

🔻 آیا مردمی که در تعیین سرنوشت خود سهمی نمی گیرند و اقدامی نمی کنند، نباید سرنوشت آنها را دیگران بسازند ؟

+ + +

🔹 فقط رهبران همین دولت و شرکای سفره او از تغییر آن سوگوار خواهند بود، نه مردم عادی کشور...

🔹 شاید یکی از خوب ترین و ماندگار ترین کار طالبان این باشد که مذاکره با این دولت سر تا پا فاسد را تا کنون نپذیرفته اند...

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است