این پرسش می تواند پاسخ های زیادی داشته باشد اما حداقل می توان گفت سران حکومت بیشترین سود را از آن می برد.
چرا؟

یکم: اکثر اعضای کابینه حکومت سرپرست هستند. در صورت فعال شدن پارلمان امکان ایجاد فشار برای معرفی سرپرستان یا چهار دیگر برای وزارت خانه ها است. در حالی که سران حکومت خود کاندیدای دور بعدی انتخابات هستند، آیا به نفع شان است که در این شرایط مصروف درگیری مشکلات جدید شوند؟

دوم: قانون فعلی انتخابات یک فرمان تقنینی است. براساس نص قانون اساسی برای قانون شدن باید به پارلمان بیاید و پارلمان آن را رد یا تایید کند. پروسه بررسی قانون انتخابات در پارلمان قبل از انتخاب اعضای جدید به حالت معلق باقی مانده بود زیرا پارلمان قبلی به دلیل تمام شدن موعدش نمی توانست روی قانون اساسی کار کند. آن هم به دلیل نص قانون اساسی که گفته بود شورای ملی در سال آخر مسوولیتش نمی تواند قانون انتخابات را تعدیل کند. اما پارلمان جدید اینکار را می تواند. تعدیل قانون انتخابات ممکن خیلی از معادلات را تغییر بدهد. آیا سران حکومت می تواند آن را در این شرایط بپذیرد.

سوم: وزرا سرپرست. برای کوتاه کردن مطلب، تشریح این موضوع را به شما وا می گذارم.

احسان قانع

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است