سه ماه پیش تقریباً اکثریت جریان‌ها و نخبگان سیاسی افغانستان بدین باور بودند که تا فرارسیدن تاریخ برگزاری انتخابات، گفتگوهای صلح به نتیجه خواهد رسید و به منازعۀ طولانی با گروه طالبان نقطۀ پایان گذاشته خواهد شد. با وجود ناآگاهی مردم و فعالان سیاسی از روند مذاکرات، اکثریت با امیدواری و خوش‌بینی به گفتگوهای صلح می‌نگریسند و باورمند بودند که صلح به‌زودی محقق خواهد شد. اما رفته‌رفته خوش‌بینی‌ها به‌یأس مبدل شده و با گذشت چندماهی مشخص گردیده است که منازعۀ 40 سالۀ افغانستان یک‌‌شبه حل نخواهد شد.

ششمین دور مذاکرات صلح امریکا با طالبان در قطر به نتیجه‌یی روشن نیانجامد. دو طرف روی مسودۀ موافقتنامه به توافق نسبی رسیده‌اند. اما تعیین تاریخ خروج نیروهای امریکایی، مذاکرات را به بن بست کشانده است. امریکا تعیین تاریخ خروج را به پس از توافق صلح واگذار می‌کند. اما طالبان خواستار روشن شدن جدول زمانی خروج نیروهای خارجی پیش از امضای موافقتنامۀ صلح هستند. امریکا با طالبان دیر یا زود به توافق خواهد رسید. اما مهمترین بخش مذاکرات صلح، گفتگوی دولت اشرف غنی با طالبان است. در این بخش، نه تنها یک گام هم به پیش برداشته نشده است؛ بلکه عقبگرد مشاهده می‌شود.

لجاجت طالبان یا کارشکنی اشرف‌غنی
حکومت افغانستان مدعی است که هنوز هم در راستای برقراری صلح، قدم‌های اساسی برداشته نشده است. رهبری حکومت، «لجاجت طالبان» را عامل اصلی تداوم خشونت‌ها و ناکامی مذاکرات صلح می‌داند. رییس اجرایی حکومت در نشست شورای وزیران گفت که آنان در ماه رمضان آمادۀ آتش‌بس بودند؛ اما طالبان موافقه نکردند. حکومت عدم آماده‌گی طالبان را برای گفتگوی مستقیم ، عامل اصلی در شکست گفتگوها محسوب می‌کنند.

اما طرف‌های دیگر به شمول کشورهای منطقه، امریکا و جریان‌های اپوزیسیونی، عامل اصلی شکست مذاکرات دوحه را تعلل و کارشکنی رییس‌جمهور غنی می‌دانند. واقعیت مسأله این است که اشرف‌غنی فرجام مذاکرات صلح را به معنای پایان دورۀ حاکمیت خویش می‌داند. از همین‌رو، تیم او بگونۀ سازمان‌یافته تلاش می‌ورزد که مذاکرات صلح تا 6 میزان سال جاری که تاریخ تدویر انتخابات ریاست‌جمهوری می‌باشد، به تأخیر افتد. اشرف‌غنی فکر می‌کند که نتیجۀ انتخابات به سود اوست و با خاطر جمع به سوی انتخابات می‌رود و پس از تدویر انتخابات، با آرامش خاطر و تجدید مشروعیت به مصاف مذاکره با طالبان خواهد رفت.

مخالفت تمام‌قد با نشست قطر
اشرف‌غنی، با تمام توان در مخالفت با مذاکرات صلح قطر عمل کرده است. او توانسته مذاکرات را به شکست مواجه کند. اشرف‌غنی به بهانه‎های مختلف خواستار تعویق گفتگوهاست. نخست، با ترفندهای مختلف تلاش ورزید که نشست بین‌الافغانی قطر به بعد از لوی جرگه موکول شود. لویه جرگه مشورتی برگزار شد و اما از نشست دوحه خبری نیست. زلمی خلیلزاد تلاش دارد که گفتگوهای بین‌الافغانی در دوحه انجام شود. اما اشرف‌غنی مایل نیست که در نشست قطر شرکت کند. زلمی خلیلزاد در سفر اخیرش به کابل در دیدار با اشرف‌غنی، خواستار اجماع سیاسی برای برپایی نشست قطر و معرفی هیأت مختصر در آن گفتگوها شد. اما رییس‌جمهور غنی گفته است که ماه رمضان است و نشست دوحه باید پس از عید برگزار شود. همۀ کوشش‌ها در کابل متمرکز به خارج ساختن عنان کار از دست قطر می‌باشد. خلیلزاد به خوبی از وقت‌کشی اشرف غنی آگاه است. اما نماینده خاص امریکا و جمعی از سیاسیون تلاش می‌ورزند که نشست قطر تدویر شود. چون آبروی قطر در میان است. نشست قطر ادامۀ نشست بین الافغانی مسکو است و روس‌ها نیز با دورزدن مذاکرات قطر موافق نیستند.

قراردادن اروپا در برابر امریکا
با شکست نشست برنامه‌ریزی شدۀ بین‌الافغانی قطر، پیچیده‌گی‌ها در روند مذاکرات برجسته شد. اشرف‌غنی با شناخت دقیق از جامعۀ سیاسی امریکا، هرگز در برابر زلمی خلیلزاد نماینده امریکا تسلیم نخواهد شد. او به خوبی مناسبات حاکم در جامعۀ سیاسی امریکا را می‌داند. تجربۀ 40 سال زندگی در امریکا به او یاد داده است که واشنگتن قادر نیست یکجانبه خواست‌هایش را بر وی تحمیل کند. او از معاذیر، صلاحیت‌ها و محدودیت‌های رفیق دیرینه‌اش زلمی خلیلزاد نیز آگاه است. به همین دلیل، از هیچ ابزاری برای به چالش‌کشیدن برنامۀ صلح واشنگتن دریغ نکرده است. او حالا می‌کوشد از شکاف نسبی در روابط اروپا و امریکا بهره ببرد. آقای غنی تلاش دارد که اروپا را در برابر روند صلح امریکا قرار دهد. نمایندگان امریکا در شروع مذاکرات صلح اعتنایی به کشورهای اروپایی نکردند. کشورهای اروپایی از جمله آلمان، فرانسه، انگلیس با نگرانی و هراس به مذاکرات نگاه می‌کردند. حتی ناتو نگران تصامیم عجولانه و خودسرانۀ امریکا بود. اما خلیلزاد با نشست‌هایی‌که در بروکسل، لندن و برلین داشت تا اندازه‌یی خاطر اروپایی‌ها را از توافق احتمالی جمع ساخت. اما آقای غنی با درخواست میزبانی ناروی، آلمان و برخی دیگر از کشورهای اروپایی از مذاکرات صلح، شک تازه‌یی را میان امریکا و اروپا به وجود آورده است. حکومت افغانستان تلاش دارد که به جای دوحه یکی از کشورهای اروپایی میزبان مذاکرات صلح باشد. تلاش کابل این است که پای اتحادیه اروپا را به مذاکرات بکشاند تا این کشورها جلوی یکه‌تازی امریکا را بگیرند. اما کشورهای دخیل در پروسۀ صلح به‌خصوص امریکا، روسیه، پاکستان و ایران مخالف می‌باشند. اشرف‌غنی در لوی جرگه گفت که کشورهای اروپایی به ویژه جرمنی و ناروی، آمادۀ میزبانی مذاکرات صلح است.

در داخل، اشرف‌غنی بیشترین تلاش را برای برهم‌خوردن اجماع سیاسی دربارۀ صلح داشته است. در نتیجۀ اقدامات حکومت «شورای عالی مصالحه» ناکام شد و قشر سیاسی موفق به معرفی هیأت مذاکره‌کنندۀ صلح نگردید. اجماع قشر سیاسی درعین حال که یک فرصت به حکومت است، یک تهدید نیز محسوب می‌شود. وحدت قشر سیاسی سبب خواهد شد که مذاکرات به نتیجه برسد و نتیجۀ مذاکرات قطعاً به مزاق رژیم کنونی خوش نخواهد خورد. تهدید این است که حکومت با فشار نظامی جبهۀ اپوزیسیون مسلح و فشار سیاسی اپوزیسیون سیاسی، دوام نخواهد آورد.

اقدامات غنی موجب تقویت وجهۀ بین‌المللی طالبان شده است. در گذشته سه کشور امارات، قطر و ازبکستان آمادۀ میزبانی بودند، حالا با انفعال و سردرگمی در دستگاه دیپلماسی کابل، اکثر کشورها آمادۀ میزبانی از طالبان هستند.

نویسنده: آنیتا احمدی
نشریه آزاد - روسیه

>>>   دولت ع وغ نمی خو اهد این دالر های خارجی را از دست بدهند زیرا این 5 سا ل پیش خود را هر دوی شا ن کشتنی زده بود ن به خا طر قدرت و پو ل ها ی دالر زیراهر دوشان در زمان کرزی با خبر از پول های کشور های خارجی بودند

>>>   بسیار ساده اندیشی وسطحی نگری است که به این مذاکرات ارج بگذاریم وارزش بدهیم ویا مسببین انرا این وان قلمداد نمایم درینجا هیچ اراده وکارکردی موثر نبوده از سالها پیش بدینسوکار ها وفق دکتورین های کیسنجر وبیلر <تونی بیلر> در جریان است طالب وغالب ومغلوب وغنی وعبدالله وکرزی وحکمتیاروسایر معممین واهل محاسنش مغلوب وتابع بیرون وبرنامه های از قبل تعیین شده وترتیب گردیده است بسیار خنده اور وسوال بر انگیز خواهد بود که در مذاکره ای تمثیلی ودراماتیک بین نوکر وارباب دل ببندیم از هر که در ینجا ودر بیرون سوال شود که طالبهارا که ساخت ؟بیدرنگ جواب میدهند که خارجی ها چه کسی حمایت وتمویل وتسلیح نمود فورا میگویندبیرونی ها وباز پرسیده شود که حکمتیار وکرزی از کدام طیاره به زمین پاین شدند میگویند از طیاره های ناتو وعین وغین را چه کسی نصب نمود جوابش جان کیری در همچو یک حالت میشود ومیتوانند خلاف اراده ای ارباب وولی نعمت کارنماینداینها== خود کوزه وخود کوزه گر وخود هم گل کوزه هستندهیچ نیرو وقدرتی دیگری نقش ورولی در کار ها ندارد تعجب اینجاست که گردانندگان این تمثیل ها همه مردم جهان را بی شعور وفاقدفهم ودرک میدانند وچنین می پندارند اگر سر ما زیر ریگ باشد دیگران مارا نمیتوانند ببینندویا کسی از نقشه وبرنامه ای ما اگاه نیست این خوابست وخیال است ومحال است وجنون
معلم محمد داود بیگ از لیسه ای صمیم

>>>   خوشبختانه تحولات سیاسی و دموکراسى نوین که درنتیجه کومک جامعه جهانی درافغانستان بوجود آمده است رشد ،ترقی ،پیشرفت تعليم وتربيه ذکور واناث وآزادى بيان ومطبوعات وشراکت احزاب سیاسی قدیم وجدید درساختار نظام پیشرفته ووسیع البنیاد وقانون آساسی موجوده افغانستان صوت گرفته اند وانشالله به همین منوال افغانستان به طرف آزادی های مدنی بیشتر دردولت فعلی ودولت های آینده به پیش میروندوتمامی اقوام برابر ومتحد افغانستان ازصلح عادلانه وآشتی ملی درافغانستان قلبا حمایت مینمایند.اما متاسفانه یک عده تحلیل گران ساده لوح، افکار مردم جامعه را با تحلیل و تجزیه ای ماجراجويانه وپروپاگند های خطرناک شان مشوش ومکدرمیسازند واین تحولات مثبت ومهم را تجاوز میدانند درحالیکه تجاوز قوای شوروی سابق به قومانده مستقیم برژنف ملعون با تحولات سال های آخر کومک جامعه جهانی وقوای ناتو صورت گرفته کاملا تفاوت دارند.دولت وقت شوروی فقط احزاب خلق وپرچم را به حیث احزاب رهبری کننده سیاسی افغانستان به رسمیت میشناختند وباقی احزاب وگروه های سیاسی در افغانستان هیچ نقش نداشتند واعضا وطرفداران احزاب دیگر اندیشان دست گیر وسر به نیست گردیدند که لیست پنج هزارنفری شهدای مظلوم زمان حکومت جنایتکار خلق وپرچم آخیرا افشا شده اند روح همه شان باشند.فعلا بیشتر از پنجاه حزب سابق وجدید باهرافکار سیاسی درحکومت فعلی افغانستان به رسمیت شناخته شده اندوثبت وراجستر گردیده اند ودر سرنوشت سیاسی افغانستان نقش مستقیم وموثردارند. صلح عادلانه ای دایمی وآشتی ملی خواست وآرزوهای دیرینه ای مردم مومن وزجر کشیده افغانستان بوده وهستند خداوند متعال درقرآن کریم فرموده الصلح خیر یعنی صلح عمل خیر ونیکو است واضح است که سرانجام هرجنگ داخلی وخارجی با صلح خاتمه میباید .متاسفانه جنگ وخانه جنگی برای گرفتن قدرت سیاسی گروه های مختلف واحزاب سياسى درمدت چهل سال است افغانستان رابه ویرانه وقتلگاه انسان ها تبدیل کرده اند وهزاران عالم دینی، استادان پوهنتون ودانشگاه ها ،محصلین ،معلمین، متعلمين,کسبه کاران،تجاران، دهاقین ،زمین داران وافراد عادی رابه اشکال مختلف تحت نام های مختلف به کشتارگاه ها فرستاده اند ،زیر بنای اقتصادی ،روابط اجتماعی وتعلیمی ونیروهای امنیتی اردو وپولیس افغانستان درطول سال های جنگ داخلی به شدت صدمه دیده ونابود گرديده اند.بدتر ازهمه خصومت های قومی ،مذهبی، منطقوی وزبانی درین مدت به اثر تبلیغات شوم بیگانگان به اوج خودرسیده اند دراثر جنگ های خانمانسوز داخلی وشکستن مرزها وسرحدات افغانستان افراد غیر مسئول وبیگانه تحت نام ها وشعارهای مختلف وفریبنده داخل افغانستان گردیدند وباتبلیغات زهرآگین و ماجراجویانه شان به وحدت ملی وهمزیستی مسالمت آمیز طولانی المدت جامعه افغانستان به شدت آسیب رسانیده اند.انواع عوامل ماجرا جویی ونفاق افگنی ,جامعه عقب مانده افغانستان را بازهم سال های سال به طرف عقب ونابودی کشانیدند. الحمدالله درچند سال آخر که با کومک جامعه جهانی زمینه رشد وترقی ،تعلیم وتربیه ذکور واناث ،آزادی بیان وجراید وآزادی مطبوعات درافغانستان مساعد گردیده اند وبرای مردم زجر کشیده افغانستان امید واری های زندگی بهتر ،سعادتمند وآرام ترپیدا شده اند.اما بدبختانه بازهم یک عده گروپ های مسلح که تاحال افکار ماجرا جویی وتسلط گرایی خطرناک درذهن رهبران شان هستند به جنگ داخلی وآدم کشی درافغانستان ادامه میدهند وباعث تشویش ملت مومن وزجر کشیده افغانستان گردیده اند این گروپ های ماجراجو راه های عبور ومرور مسافرین را درنقاط مختلف افغانستان میگیرند مسافرین بی دفاع را به شکلی از اشکال اذیت وآزار میدهند ودربعضی حالات مسافرین عم ازذکور واناث را می ربایند وبه قتل میرسانند وهم تحت نام های مختلف پول ازمسافرین بى دفاع میگیرند ووحدت ملى جامعه را ضعيف تر ونابود ميسازند.این ماجراجویان ودشمنان صلح وامنیت بدانند که تاریخ به عقب برنمیگردد و انشاالله ایام صلح عادلانه وامنیت سرتا سری درافغانستان جنگ زده وویران شده حتما آمدنى است واین اعمال شوم وماجراجویی خایینانه منافقین ظالم به عنوان لکه ننگین شان ثبت تاریخ آینده افغانستان خواهد شد.ازچند مدت به این طرف فعالیت ها وجلسات صلح ازطرف جامعه بین المللی ،کشورهای همسایه وکشورهای دور ونزدیک موثر واحزاب سیاسی افغانستان واشخاص دینی،ملی و وطندوست و جامعه مدنی افغانستان عم ازذکور واناث درداخل وخارج ادامه دارند و به یاری خداوند متعال به طرف موفقیت وصلح عادلانه دایمی دردولت فعلی ودولت های آینده به پیش میروند ودر ضمن وظيفه شرعى وحب الوطنى اقشار مختلف ملت مومن افغانستان هستند که درپروسه وتشویق عملی صلح عادلانه آشتی ملی وتحقق دیموکراسی درافغانستان به هر شکلی سهم بیگیرند ونگذارند که ماجراجویان وعقب گرایان فاسد وجاهل درداخل وخارج افغانستان باعث نفاق افگنی وبدبختی بیشتر مردم زجرکشيده وافغانستان ویران شده گردند.به یاری خدای بزرگ به پیش به سوی صلح عادلانه دایمی ،رشد ،ترقی، وآشتی ملی وهمزیستی مسالمت آمیز تمامى اقوام برابر افغانستان، محو ونابودباد گروه های ماجراجو ،نفاق افگن ،عظمت طلبان جاهل ودشمنان صلح، ترقی وآشتی ملی درافغانستان.
ومن الله التوفیق.
انجنیرعبدالرشید ناصری ازآسترالیا

>>>   جنگ افغانستان یک مدرک پیدا گری نمایندگان کنگرس امریکا از نگاه بودجه تخصیصی به این جنگ است.
هرچند رییس جمهور امریکا میخواست با خروج قوای امریکا از افغانستان،بودجه آن را به بخش های دیگر دفاعی و در نتیجه با میل خود به مصرف برساند،اما با مخالفت کنگره امریکا مواجه شد.
حالا پیداگری نمایندگان کنگره امریکا را از جنگ افغانستان او دیگر غرض نمیگیرد،اما در جستجوی منابع دیگر برای پیدا گری است،منجمله ازدیاد تعرفه های تجاری با چین و دیگر کشور ها و امکانات فرستادن یک خانم به کره ماه و ساختن دیوار مرزی بین امریکا و مکزیک و گرفتن پول از کشور های عربی بخاطر تضمین و امنیت صدور تانکر های نفت شان از خلیج فارس و فسخ قرار داد منع تولید راکت های میان برد و طویل برد بین امریکا و روسیه و در نتیجه ساخت این سلاح ها و بودجه لازم برای ساخت آنها و غیره.
بودجه نظامی امریکا پنجاه فیصد بودجه نظامی تمام جهان است و حدود هفتصد و پنجاه ملیارد دالر است که امکانات خورد و برد از آن خیلی زیاد است.
هرچند مشاور امنیتی رییس جمهور امریکا خواهان جنگ در مقابل ایران است که بزرگترین بودجه جنگی در آن مصرف خواهد شد و بزرگترین امکانات خورد و برد از اًن متصور خواهد بود،چنانچه جورج بوش پسر و بارک اوباما از آن نصورت حد اکثر استفاده کردند،اما فکر میکنم که دونالد ترامپ منحیث یک تجارت پیشه و تجار.هیچ گاهی دست به چنین کاری نمیزند و جنگی را براه نخواهد انداخت.
زیرا او نمیخواهد آزادی های خود را بعد از ختم دوره ریاست جمهوری،بخاطر مسایل امنیتی از دست بدهد و او منتظر است که بدون کدام جنگ و دعوی،حد اکثر استفاده مادی خویش را از دوران ریاست جمهوری اش ببرد و دوباره به آزادی و تجارت خود و ساختن بلند منزل ها و ایجاد پارتی های ملکه های زیبایی برای فروش اپارتمان های بلند منزل های خود و عیش و نوش خود بر گردد.
همین حالا در منهاتن نیویارک دیگر جایی برای ساختمان های بلند منزل نمانده است،او با ساخت بلند منزل ها در بالای خط ریل های منهاتن نیویارک شروع کرده است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است