ما یاد گرفته‌ایم که فقط به صورت کلیشه‌ای از روز جهانی آزادی در فیسبوک تجلیل کنیم، بدون اینکه گام‌های عملی را در راستای محو خشونت و رفع تبعیض علیه زنان برداریم؛ خشونت‌هایی از قبیل:

۱- خشونت روانی:
این نوع خشونت، رفتار خشونت‌آمیزی است که شرافت، آبرو و اعتماد به نفس زن را خدشه‏‌دار می‌کند. این رفتار به صورت انتقاد ناروا، تحقیر، بددهانی، تمسخر، توهین، فحاشی، متلک، تهدیدهای مداوم به طلاق دادن یا ازدواج مجدد کردن، جداکردن زن از دوستان یا خانواده و از این گونه موارد اعمال می‏‌شود. عدم کارایی زن در محیط کار (که گاهی به اخراج او منجر می‏‌شود)؛ پناه بردن به داروهای روان‏گردان، الکل و مواد مخدر، فالگیری و رمالی؛ از دست رفتن استعدادهای بالقوه زن، دست زدن به خودکشی؛ از دست دادن اعتبار خانوادگی و اجتماعی از پیامدهای خشونت روانی علیه زنان است.

۲- خشونت مالی:
در بسیاری از نقاط جهان، زنان نیروی کار بی‏‌جیره و مواجب هستند و باید تا آخر عمر از خانواده خود مراقبت کنند بی‏‌آنکه امنیت اقتصادی داشته باشند. آنان دسترسی به منابع اقتصادی ندارند و تا پایان عمر کاملاً وابسته به مرد خانواده یا افراد ذکور باقی می‏‌مانند. چنانچه مردان خانواده نخواهند از خود سخاوتی نشان دهند، ادامه زندگی زنان جداً به مخاطره می‌‏افتد؛ گاه دچار سوء تغذیه می‌‏شوند و گاه حتی به ابتدایی ‌ترین ضروریات زندگی دسترسی ندارند. در خانواده‏‌های فقیر، به‏ خصوص، محدودیت دسترسی زنان به پول نقد مسئله مرگ و زندگی محسوب می‌‏شود، به خصوص هنگامی‏که مرد اولویت دیگری در خارج از قلمرو منزل و خانواده برای خود قایل است. افراد ذکور خانواده گاه حتی زنان را از درآمد یا ارث خود محروم می‌‏کنند. برخی از زنان بعد از ازدواج نیز به علت عوامل فرهنگی در خانه حبس می‏‌شوند و شوهرانشان اجازه اشتغال به آنان را نمی‌‏دهند.

۳- خشونت سیاسی:
خشونت سیاسی با عملکرد اهرم‏‌های قدرت رسمی یعنی دولت علیه زنان اعمال می‏‌شود. این خشونت به صورت غفلت از حقوق انسانی زنان در قانون‏‌گذاری انعکاس می‌‏یابد و به‏ صورت عدم پشتیبانی از برابری حقوق زن و مرد در سیاست‏‌گذاری ظاهر می‏‌شود، به‏ خصوص در برنامه‏‌های فرهنگی دولت، تجلی می‌‏یابد. در افغانستان که جهان‌‏بینی اغلب بر هنجارهای اجتماعی با برابری حقوق زن و مرد در تعارض است، خشونت سیاسی تقویت می‌‏شود. اسیب‌‏پذیری روانی، عاطفی و جسمی زنان، مهم‌ترین بهایی است که جامعه، بابت تحمل این خشونت پرداخت می‌‏کند. علاوه بر آن، عمیق شدن روز افزون فاصله ذهنی زن و مرد؛ گریز زن یا حذف او از عرصه فعالیت و رقابت اجتماعی و سیاسی، پذیرش فرودستی از سوی زنان و تقویت شالوده مردسالاری و تقویت کلیشه‌های تبعیض‌‏آلود در جامعه را نیز می‌‏توان در زمره بهای خشونت سیاسی منظور نمود.

محمد نسيم جعفری

>>>   تشکر و ممنون از طرف .یک خواهر ، یک مادر ویک همسر وبلاخره یک دختر این سرزمین زن ستیز و دشمن زن که در قرن بیست و یکم هنوز هم قتل و کشتار وشکنجه ای زنان بازارش گرم وخریدارش زیاد .
به امید پیروزی نور بر سیاهی و تاریکی.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است