طرح سهمیه بندی کنکور هنوز به درستی و با جزییات توضیح داده نشده اما نفس این ایده بجای رفع محرومیت، گام گذاشتن در جهت توزیع محرومیت و گسترده ساختن چالشهای اجتماعی ـ قومی است.

در خصوص طرح این مصوبه، فارغ زا چند و چون جزییات آن، چند نکته ی اساسی و مهم، درخور تأمل است:
1. تعریفی را که حکومت از مفهوم مناطق محروم و کتله های انسانی محروم ارایه می کند، از بنیاد، غیر واقعی و نوعی فرافگنی سیاسی و ناشی از درک ناقص اجتماعی ومدیریت فرهنگی نادرست است. پرسش اساسی این است که کدام یک از مناطق و گروههای قومی این کشور محروم نیستند؟ کدام یک از ولایت ها و مناطق و مردمان سرزمین از امکانات آموزشی استاندارد و تسهیلات فرهنکی و تجهیزات تعلیمی و موسسات مدرن و معیاری و برخوردار است؟ دولت و حکومت فعلی و قبلی، به کدام یک از ولایات و زون ها درحد اشباع، آمکانات آموزشی و فرهنگی و بازسازی رسانیده است تا برمبنای یک ارزیابی آماری و علمی و استراتژیک، به نشانی کردن مناطق محروم و ساکنان محرومیت زده ی آن بپردازد، و بدین وسیله بکوشد با سهمیه بندی کنکور به محرومیت زدایی فرهنگی نایل گردد؟

2. طرح سهمیه بندی کنکور، حتا اگر براساس نیت "تبعیض مثبت" صورت بگیرد، بازهم با توجه به زمینه ها و بسترهای محرومیت فراگیر در میان شهروندان کشور، بطور قطع باعث رفع محرومیت آن گروه از اولاد های این وطن نمی گردد که بنا به دلایل امنیتی و یا محرومیت های فرهنگی ـ اجتماعی از ورود به دانشگاه بازمانده اند، بلکه بطور حتم با سلب حق مشارکت فرزندان دیگر مناطق محروم در کنکور، به "توزیع محرومیت" در تمام مناطق و ولایات کشور می گردد. بدین رو، این طرح، نه تنها عدالت را درآموزش محرومان تأمین نمی کند بلکه خود به یک سنت قانونی و حکومتی در جهت اعمال تبعیض سیستماتیک و گسترده ترِ آموزشی نسبت به حوزه های اجتماعی و مناطق جغرافیایی بیشتری تبدیل می گردد. محروم کردن شمار بیشتری از فرزندان فقیر و محرومیت زده ی این کشور از دانشگاه، تعمیم دادن بی سوادی و تاریکی و کمک به عقب ماندگی فرهنگی و سرخوردگی اجتماعی بیشتر به تمام شهروندان می گردد.

3. اگر در یک و نیم دهه ی پسین، درمیان نسل جوان برخی از مناطق، انگیزه ی درس خواندن تبدیل به یک نهضت فرهنگی گردیده است بخاطر آن نیست که در آن مناطق، مدارس مجهز و تسهیلات مدرن از سوی دولت تأسیس گردیده است و یا بخاطر پاداش های مادی و تشویق های معنوی حکومت ها، این نهضت شکل گرفته است. همچنین، اگر بیشترین شرکت کنندگان و قبول شدگان کنکور از برخی مناطق بوده است، به این دلیل نبوده که دانش آموزان این مناطق در مدارسی شبیه مدارس پاریس و فنلند و لندن آموزش دیده اند؛ بلکه دختران و پسران دانش آموزِ این مناطق در میان برف و در هوای 10درجه زیر صفر امتحان داده اند و زیر آفتاب سوزان 35/40 درجه بالای صفر، در کلاس های بی سقف نشسته اند و تخته سیاه شان تخته سنگ های کوه بوده است و چوکی شان قلوه سنگ های بیابان و دیوار مکتب شان، بادهای دشت و صحرا. این فرزندان وطن، در ظلمتِ فراتر از فقر و بی توجهی و فراموشی، و درشرایط مافوق محرومیت اما با انگیزه و ایمانی فراتر از باور ما، به پیشرفت، درس خوانده اند.

4. تشویق تمام فرزندان این کشور به درس و دانشگاه و فراهم ساختن زمینه ی پیشرفت های علمی و فرهنگی، از هرقوم وطایفه ای که باشند، تنها راه رسیدن به صلح و مدنیت و انسانی شدن مناسبات شهروندی و ملی دراین کشور است. بدین رو هرچه نهضت آموزش و رشد دانش در میان فرزندان این کشور بیشتر و گسترده تر گردد، افق های روشنتری نسبت به آینده ی اجتماعی، سرنوشت جمعی و مناسبات فرهنگی ما پدیدار می گردد و سیرت و بصیرت ملی مارا به سمت خویشاندی انسانی و کمال شهروندی سوق می دهد. بنابراین، درس خواندن و رشد علمی وفکری هر اولاد این وطن از هر قوم وطایفه و گروه اجتماعی ای که باشد، جای خوشحالی و مایه ی امیدواری و مباهات است. مسلمن سربازگیری طالبان و داعش و سایر گروههای تروریستی از میان فرزندان برخی از مناطق و اقوام، ریشه در همین محرومیت آن فرزندان و مناطق از آموزش دارد. مساله اما این است که بهای رشد آموزشی گروهی از فرزندان محروم مان را نباید به ازای محرومیت بخش گسترده تری از فرزندان مان از آموزش و دانش بپردازیم.

5. حکومت و رهبران نظام اگر دل درگرو رشد فرزندان این مملکت دارند و در اندیشه ی رفع محرومیت آموزشی هستند باید سیاست استژاتژیک، عدالت محورانه، آینده نگرانه، موثر و راهبردی برای ارتقای سطح آموزش و دانش تمام فرزندان کشور تدوین نمایند. طرح سهمیه بندی، نه متضمن سیاست راهبردی است و نه براساس اندیشه ی آینده نگرانه می باشد و نه هم مفیدیت و موثریتی برای رفع محرومیت فرزندان کوچی و مناطق جنوب و شرق دارد. رییس جمهور و دستگاه حکومت اگر صداقت، دلسوزی و تعهدی نسبت به پیشرفت آموزشی فرزندان این کشور دارند می باید سیاست استراتژیک خود را براساس گسترش فضاهای آموزشی، توسعه ی ظرفیت های دانشگاهی و ایجاد تأسیسات و موسسات علمی ـ آکادمیک در زون ها، مراکز ولایات و مناطق مختلف استوار نمایند. مدیریت درست، سالم و استراتژیک در حوزه ی توسعه ی مراکز دانشگاهی و ارتقای کیفیت آموزشی باید در اولویت سیاست گذاری های کلان قرار بگیرد. جذب کمک های خارجی و سرمایه گذاری های بنیادین را می باید دراین حوزه متمرکز نمایند.

6. طرح سهمیه بندی کنکور با هر نیت فرهنگی ـ اموزشی و براساس هر برآوردی سیاسی ـ اجتماعی ای که صورت گرفته باشد، اگر بدرستی توضیح داده نشود و به سوء تفاهمات عمومی و همگانی پاسخ قانع کننده ارای نگردد، عجالتا دو نوع پیامد سیاسی ـ اجتماعی را برجسته می کند: نخست فاز تازه ای برای رویارویی های قومی و حساسیت های فرهنگی در مناسبات ملی ایجاد می کند و در قدم بعدی زمینه ی تردید، بدبینی و سلب اعتماد بخش بزرگی از شهروندان را نسبت به ماهیت و جهت سیاست های حکومت، فراهم می سازد. پیامدهای هردو گمانه می تواند برای شرایط بحرانی، پرتنش و پرچالش کنونی کشور سنگین تمام شود.

7. همه ی ما براساس حق شهروندی می توانیم و باید نسبت به این سیاست وطرح و هر طرح تفرقه افگن و چالش زای دیگر، حرف و نقد منطقی و حتی اعتراض مستدل داشته باشیم اما بهانه ساختن این موضوع برای تحقیر و توهین روا داشتن نسبت به قوم پشتون و یا گروه اجتماعی کوچی ها، نه منطقی است و نه اخلاقی و نه انسانی. تنها به سود طالب و داعش و آن دسته از گروههای قوم اندیش و فاشیست تمام می شود که آرزوی شان شعله ور ساختن دشمنی های قومی و نفرت پراکنی های تباری و نزاع های مذهبی ـ زبانی و فرهنگی میان تمام شهروندان کشور و در نتیجه، گسست و شکست همه ی اقوام است.

حمزه واعظی

>>>   جناب واعظی یک نویسنده فراملی است و در سطح دنیا شناخته شده است به همین خاطر نظرات ایشان نیز بدون شک از روی شناخت عمیق و کارشناسانه است.

>>>   سهمیه بندی وزارت دفاع را توسط رحیم وردک خائن بیاد بیاورید۰ نتیجه آن راه نیافتن فرزندان اصیل کشور به قوای مسلح کشور بود که در مقابل از قوم انفجاری و انتحاری هرکی را که میخواست صرف بخاطر اوغان بودنش شامل ساختند۰ نتیجه نهائی آن خیانت ها هم ازیاد حمله های خودی بر منسوبین قوا های دفاعی کشور، سربریدن سربازان به دست همسنگرانشان، و پوسته فروختن ها و امثال آنها بودند۰

>>>   مفکوره سهمیه بندی ولایات برای دانشگاها را این قبیله پرست غنی کوچی و تیم فاشیست های اوغان بخاطر ایجاد کرده اند تا که حق دانشجویان که شایستگی دارند ولی به یک گروه ویا یک ولایت خاص ارتباط ندارند را حذف و آن حق را به آن تنبل های کم سویه اوغان داده شوند چون از تبار این فاشیستان مفسد هستند۰ بهترین راه ورود به داشگاه ها شایسته سالاری و اساس لیاقت است۰ آیا این قبیله پرست ها که خود بر اساس ضوابت قومپرستی و زور خارجی صاحب مقام شده اند آنرا نمیدانند؟

>>>   رحیم وردک، یک وردکی قومپرست و خائن کسیکه یکی از اعضای خانواده مفسد او امنیت کابل را به چالش کشید یک مهره دیگری از این گروه فاشیست های اوغان بود که به همین قسم سهمیه قومی را در وزارت دفاع به وجود آورد۰ قانونی که به بهانه آن به هزار ها فرزند صادق کشور اجازه دخول به وزارت دفاع داده نشد، ولی در مقابل صد ها انتحاری بنام قوم به آسانی وارد صفوف قوای مسلح کشور شدند، که بعداً با همکاری تروریست ها باعث قتل و کشتار صد ها فرزندان اصیل کشور، حتی در داخل جز و تام های اردو گردیدند۰

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است