جاغوری، مورد تهاجم گروه تروریستی بین‌المللی طالبان قرار گرفت، مردم جاغوری به‌ویژه دلیرمردان و سنگرداران حوتقل با نثار خون خویش یک هفته در برابر مهاجمین خون‌آشام جانانه مقاومت کردند.

باید بپذیریم که حکومت و شخص غنی مقصر بود، زیرا بسیار دیرهنگام اقدام کرد، اگر فشار نمایندگان ما در حکومت، نمایندگان ما در پارلمان، تظاهرات شبانه جوانان فداکار کابل، اعتراضات مهاجرین ما در اروپا و... نبود، شاید غنی تا کنون نیز اقدامی برای نجات مردم انجام نمی‌داد.

هرچند اقدام دیرهنگام غنی، هزینه‌های جانی و مالی زیادی را بر مردم تحمیل کرد، اما دست‌های پرتوان نیروهای امنیتی کشور؛ اعم از اردو، پلیس و نیروهای مقاومت مردمی را باید بوسید که توانستند با انجام عملیات نظامی، تروریست‌ها را از جاغوری بیرون راندند. اما این پایان کار نیست بلکه آغاز کار است.

۱. تنها به بیرون‌راندن تروریست‌ها از جاغوری و مالستان اکتفاء نشود، بلکه لانه‌ها و پایگاه‌های امن آنان در اطراف این دو ولسوالی، مانند خاکیران، گیلان، دایچوپان، مقر، دایه و... نیز باید نابود و این مناطق نیز از وجود آن‌ها پاکسازی شوند.

۲. قوای حکومت که به جاغوری و مالستان رفته‌اند، باید قطعاتی از آن‌ها در مرزهای دو ولسوالی فوق مستقر شوند تا بار دیگر تروریست‌ها عزم حمله بر این دو ولسوالی را در سر نپرورانند. زیرا حق مردم این دو ولسوالی است که حداقل یک کندک از اردوی ملی، برای تأمین امنیت آن‌ها در این دو ولسوالی باقی بمانند.

۳. در کنار قطعاتی از اردوی ملی، باید تعدادی از مردم و جوانان این دو ولسوالی، توسط حکومت آموزش نظامی داده شوند و مسلح گردند تا در صورت لزوم در کنار نیروهای امنیتی از مردم و مناطق شان در برابر تهاجم تروریست‌ها دفاع کنند.

۴. برای جلب و جذب امکانات نظامی و استقرار قطعاتی از اردوی ملی، باید جاغوری ولایت شود، زیرا اگر امکانات و نیروهای امنیتی در خود این مناطق مستقر نباشند، رسیدن نیرو و امکانات از کابل و غزنی با تأخیر مواجه و باعث به وجود آمدن فاجعه خواهد شد.

۵. مردم هر یک از ولسوالی‌های جاغوری و مالستان باید یک شورای هماهنگی سراسری تشکیل دهند تا در مواقع بروز حوادث، تصمیم واحد بگیرند و از آشفتگی‌ها مانند کوچ‌کردن مردم و... جلوگیری و بین جبهات هماهنگی ایجاد نماید.

محمد نسیم جعفری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است