برای اینکه به فکر تیوری پردازی روی این مساله از بُعد اکادمیک آن نروید، درین بحث میخواهم دو قهرمانی را که از نظر ماهوی یکسان اند و اما از نظر اجتماع افغانی متفاوت به بررسی بگیرم:

جنرال رازق و جنرال شجاعی هر دو ظاهراً دشمنان سرسخت طالب گفته شده اند. اولی با وصفی که حاشیه های خیلی فربه تر هم داشته، اما چون از قوم برتر و تقدس مآب این کشور بود، از سوی تمام مردمی که اکت ملی گرایی دارند و ضعف شان را نیز بر ملی گرایی شان می دوزند، مورد حرمت قرار گرفت و از وی سخت تکریم شد، اما وقتی خبر حمله بر ارزگان خاص و کشته شدن جنرال شجاعی نشر شد، متاسفانه بجز تنها چند آدم انگشت شمار حقیقت شناس، هیچ کسی دیگر از او و از مقاومت عدالت طلبانه ی او تکریم نکرد، و چه بسا که بسیاری از چهره هایبرتری خواه، او را یک اربکی غیر مسوول قلمداد کردند و بر او ناسزا گفتند!

حالا با این روحیه کسی می تواند از عدالت و مقاومت علیه دشمن بشریت و انسانیت، انگیزه گرفت و قهرمانانه ایستاد؟
متاسفم به کسانی که به هر نحوی خود را گول می زنند و مردم را قربانی ملی گرایی میان خالی و یک جانبه می نمایند!

سامی دره ای

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است