برای کابل سقف مصرف بودجه نامزدها در کل دوره‌ی پیکارهای انتخاباتی، ۲/۳ میلیون افغانی تعیین شده است. اما کاندیداهایی زیادی هستند که در یک روز چند برابر این مبلغ را مصرف می‌کند.

در طرف مقابل، کاندیداهایی را داریم که کل سرمایه‌شان دانایی و فهم‌شان است. متاسفانه آن‌چه در این دوره‌ی کارزارهای انتخاباتی بسیار برجسته است، رقابت شدید میان پول و دانایی است. پولدارها رای می‌خرید، یعنی نگاه‌شان به‌مردم کاملا ابزاری است.

اگر «پول» در برابر «دانایی» پیروز شود و پولدارها با خرید رای به‌پارلمان بروند، دیگران باید تا سال‌های سال نوکر و زیردست باقی بمانند ویا پشت درِ مکاتب و دانشگاه‌هایی خصوصی که فرزندان پولدارها با اسکورت ویژه در آن درس می‌خوانند، چپسک و پوفک بفروشند. کمسیون باید در رابطه به‌مصارف مالی کاندیداها دقت بیشتری به‌خرچ دهد، و کاندیداهای «دانا» نیز باید از همین لحظه به‌صورت یک‌دست، صدای اعتراض خود را بلند کنند و بالای کمیسیون فشار وارد کنند تا جلو ریخت و پاش پولدارها را بگیرد. در غیر آن این وضعیت جامعه را به‌سوی سیر قهقرایی می‌کشاند.

حسیب معترف

>>>   آب از بالا خیط است.
رییس جمهور امریکا کیست؟
یک ملیادر معاملات املاک.

رییس جمهور افغانستان کیست؟
اشرف غنی،نه ابتر فقیر.
اگر اشرف غنی را غنی از شرافت معنی کنید،در صفت اشرف غنی نمیتواندباشد
زیرا هر مرتبه که در هنگام سخن زدن چیغ میزند،شرافت بیچاره هفت کرور راه دور میگریزد.

رییس اجراییه کبست؟
کسی که به اشرف غنی گفت:مه طفل نیستم که مرا به شبرینک بازی بدهید،پنجاه فیصد از قدرت و پول و ثروت دولت را میخواهم.
جنرال دوستم چرا قهر کرده به ترکیه رفت؟
زیرا قدرت و ثروت چوکی معاونیت اول برایش داده نشد.
اگر شما فکر میکنید که اینها مثل خدایی خدمتگاران به مردم خدمت میکنند،شما در اشتباه هستید.
خدمت را کسانی میکردند که دهقانان را از گروی اربابان زمین خلاص میکردند و برایشان سی سی جریب زمین توزیع میکردند و معاش کارگران معادل معاش رییس یک شعبه بود.خان ها و سرمایه دار ها و روحانیون را که یک عمر از بورژوازی دفاع میکردند،به زندان انداختند.
اما یک تعداد ملا ها و روحانیونی که باقی ماند.در همکاری با خان ها،به مردم گفتند که این زمین ها مال خان ها است و خدا به آنها داده است و گرفتن این زمین ها برای شما حرام است و این دولت کمونست است،شما باید در مقابل آن جهاد کنید و در نتیجه مردم را گمراه کردند و جهاد کردند و کشته شدند و خانم و اولاد هایشان بی سرپرست شد و در سرک ها گدایی کردند ،اما خان ها و ملا ها باسیل دالر های غربی و کشورهای عربی به افغانستان بنام رهبران مجاهدین آمدند و چور و چپاول کردند و حالا خودشان پیر شده اند.اولاد هایشان در دولت و پارلمان جای آنها را میگیرند.
همان قسمی که در ایران بعد از انقلاب مردم میگفتند که،مرگ بر ما که مرگ بر شاه گفتیم و به این سرنوشت دچار شدیم،حالا در افغانستان نیز مردم میگویند که مرگ برما که جهاد کردیم و له چنین روزی دچار شدیم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است